Posted by: Φαίη Κανδυλιάρη
Υπάρχουν κάτι μέρες που το εσωτερικό του κεφαλιού σου είναι σαν να έχει αντικατασταθεί από λάσπη και ανεξάρτητα από το πόσους καφέδες θα πιεις εξακολουθεί να μην παίρνει μπρος. Μην αγχώνεσαι συμβαίνει σε όλους και ίσως είναι και δείγμα ότι πρέπει να ξεκουραστείς. Ή ίσως να είναι δείγμα ότι δεν είσαι έτοιμος ακόμα να ασχοληθείς με αυτό που πρέπει. Αν όμως ο χρόνος πιέζει και αυτό συμβαίνει τις περισσότερες φορές, υπάρχουν τρόποι για να κάνεις το μυαλό σου να δουλέψει και να μη χάσεις πολύτιμο χρόνο. Οι τεχνικές αυτές ενισχύουν τη δημιουργική σκέψη και αφήνουν τη φαντασία ελεύθερη.
Δεν ήταν ούτε μια ούτε δύο οι φορές που αναλύσαμε το Brainstorming και διάφορες μεθόδους που μπορούν να σε βγάλουν από ένα αδιέξοδο και να βοηθήσουν το μυαλό σου να ξεκολλήσει και να βρει λύσεις. Είδαμε πώς γίνεται το αντίστροφο Brainstorming που είναι ιδιαίτερο χρήσιμο όταν το απλό Brainstorming δεν κάνει δουλειά, τι είναι το Brainswarming και γιατί οι υποστηρικτές του το θεωρούν πολύ καλύτερο και αποτελεσματικό από το Brainstorming αλλά και πώς με τη μέθοδο τουEffectuation μπορείς να εκμεταλλευτείς ακόμα και το πιο μικρό εφόδιο που έχεις και να δημιουργήσεις κάτι. Ακόμα είδαμε ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να ενισχυθεί η δημιουργικότητα του μυαλού και από πού προκύπτουν τα λεγόμενα ‘hunches’, τα προαισθήματα δηλαδή που οδηγούν σε μια καλή ιδέα και ποιες ζωγραφιές και σκιτσαρίσματα βοηθούν τη φαντασία. Συνεχίζοντας συναντάμε τη μέθοδο του Ντίσνεϊ. Πρόκειται για μια μέθοδο, ή καλύτερα τεχνική, που επινόησε ο Robert Dilts το 1994 και όσο κι αν φαίνεται να έχει σχέση με τον Ντίσνεϊ και τις ταινίες του, πρόκειται απλώς για έναν τίτλο.
Χάρη σε αυτήν την τεχνική καταφέρνεις να αποκαλύψεις πολλές και διαφορετικές πτυχές ενός θέματος, αφού το προσεγγίζεις από διαφορετικές οπτικές. Για να είναι αποτελεσματικότερο είναι καλό να υπάρχουν αρκετά άτομα προκειμένου να ακουστούν πολλές ιδέες. Η τεχνική βασίζεται στο ότι τα άτομα που συμμετέχουν αναλαμβάνουν διαδοχικά όλοι μαζί σαν ομάδα από ένα ρόλο. Αρχικά παίρνουν το ρόλο του θεατή, στη συνέχεια το ρόλο του ονειροπόλου, μετά το ρόλο του εκτελεστή και τέλος το ρόλο του κριτή.
Σε κάθε μια φάση η ομάδα αναλαμβάνει να απαντήσει σε ερωτήματα και να προσεγγίσει το θέμα έχοντας τον αντίστοιχο ρόλο. Στη συνέχεια κολλάει χαρτάκια με τις διάφορες ιδέες και απαντήσεις σε διαφορετικές μεριές του δωματίου.
Στο ρόλο του θεατή, η ομάδα πλησιάζει το πρόβλημα ως θεατής, δηλαδή εντοπίζει το πώς φαίνεται το πρόβλημα ή το ζήτημα απ’ έξω και ποια είναι τα δεδομένα και οι πληροφορίες που αντικειμενικά ισχύουν. Μπαίνει στα παπούτσια όσων αφορά το πρόβλημα, για παράδειγμα των πελατών ή των προμηθευτών μια εταιρείας. Ο στόχος είναι η ομάδα να σκεφτεί όσο πιο αναλυτικά γίνεται, να αναλύσει το πρόβλημα και να αποφύγει προσωπικές απόψεις και μακροσκελείς συζητήσεις.
Στη συνέχεια, η ομάδα βγαίνει από το δωμάτιο και ξαναμπαίνει στο ρόλο των ονειροπόλων. Εδώ ξεκινάει μια διαδικασία κυριολεκτικά ονειροπόλησης, αφού δεν υπάρχει κανένα απολύτως όριο σε αυτά που μπορούν ειπωθούν και να προταθούν. Η ομάδα συμμετέχει με διάφορες ιδέες και προτάσεις, ανεξάρτητα από τι υλικό έχει στα χέρια της για να λύσει το πρόβλημα και αναφέρεται σε ιδανικές καταστάσεις και λύσεις. Δεν υπάρχει κανένας περιορισμός και η κριτική απαγορεύεται. Τα μέλη της ομάδας δηλαδή ονειρεύονται την τέλεια λύση ή το τέλειο ζήτημα. Αφού γεμίσουν έναν τοίχο με χαρτάκια με ιδέες βγαίνουν από το δωμάτιο και ξαναμπαίνουν στο ρόλο του εκτελεστή.
Οι εκτελεστές αναλαμβάνουν να κάνουν τα όνειρα των ονειροπόλων πραγματικότητα. Ψάχνουν για τις πιο ελκυστικές και εφικτές ιδέες. Έτσι αφού θέσουν κάποια κριτήρια φτιάχνουν μια μικρή λίστα και εντέλει διαλέγουν μια ή και περισσότερες ιδέες που θα εφαρμόσουν και δημιουργούν το σχέδιο για την υλοποίηση τους. Εντοπίζουν δηλαδή ποια είναι τα πράγματα που χρειάζεται να γίνουν προκειμένου να υλοποιηθεί η ιδέα, ποιοι είναι οι περιορισμοί, τι τεχνολογία χρειάζεται ή οτιδήποτε άλλο. Στη συνέχεια αφού φτιάξουν το πλάνο για κάθε ιδέα, βγαίνουν από το δωμάτιο και ξαναμπαίνουν ως κριτές.
Δεν πρόκειται για το ρόλο του κυνικού κριτή αλλά περισσότερο για δημιουργική κριτική που στοχεύει στο να αποκαλύψει πιθανά ρίσκα, εμπόδια και κινδύνους του πλάνου και της ιδέας. Αφού τα εντοπίσουν, δημιουργούν μια λίστα με αυτά και έπειτα προσφέρουν προτάσεις για την αντιμετώπιση τους.
Αφού τελειώσει όλη αυτή η διαδρομή, μπορεί να γίνει ο έλεγχος της ιδέας και του πλάνου και η επανάληψη της διαδικασίας με ανάποδη σειρά αυτήν τη φορά. Οι εκτελεστές δηλαδή βελτιστοποιούν το σχέδιο με βάση τις προτάσεις των κριτών και εντέλει οι θεατές παρουσιάζουν πώς βλέπουν την τελική ιδέα.
Μπορεί να ακούγεται κάπως μεγάλη και περίπλοκη σαν διαδικασία, πρόκειται όμως για μια μέθοδο που πολλές εταιρείες χρησιμοποιούν όταν συναντούν τα δύσκολα. Για αυτό την επόμενη φορά που το μυαλό σου δε θα ανταποκρίνεται, δοκίμασε να μπεις στους διάφορους ρόλους και να αφήσει τη δημιουργικότητα σου να σε οδηγήσει στη λύση.
Σε κάθε μια φάση η ομάδα αναλαμβάνει να απαντήσει σε ερωτήματα και να προσεγγίσει το θέμα έχοντας τον αντίστοιχο ρόλο. Στη συνέχεια κολλάει χαρτάκια με τις διάφορες ιδέες και απαντήσεις σε διαφορετικές μεριές του δωματίου.
Στο ρόλο του θεατή, η ομάδα πλησιάζει το πρόβλημα ως θεατής, δηλαδή εντοπίζει το πώς φαίνεται το πρόβλημα ή το ζήτημα απ’ έξω και ποια είναι τα δεδομένα και οι πληροφορίες που αντικειμενικά ισχύουν. Μπαίνει στα παπούτσια όσων αφορά το πρόβλημα, για παράδειγμα των πελατών ή των προμηθευτών μια εταιρείας. Ο στόχος είναι η ομάδα να σκεφτεί όσο πιο αναλυτικά γίνεται, να αναλύσει το πρόβλημα και να αποφύγει προσωπικές απόψεις και μακροσκελείς συζητήσεις.
Στη συνέχεια, η ομάδα βγαίνει από το δωμάτιο και ξαναμπαίνει στο ρόλο των ονειροπόλων. Εδώ ξεκινάει μια διαδικασία κυριολεκτικά ονειροπόλησης, αφού δεν υπάρχει κανένα απολύτως όριο σε αυτά που μπορούν ειπωθούν και να προταθούν. Η ομάδα συμμετέχει με διάφορες ιδέες και προτάσεις, ανεξάρτητα από τι υλικό έχει στα χέρια της για να λύσει το πρόβλημα και αναφέρεται σε ιδανικές καταστάσεις και λύσεις. Δεν υπάρχει κανένας περιορισμός και η κριτική απαγορεύεται. Τα μέλη της ομάδας δηλαδή ονειρεύονται την τέλεια λύση ή το τέλειο ζήτημα. Αφού γεμίσουν έναν τοίχο με χαρτάκια με ιδέες βγαίνουν από το δωμάτιο και ξαναμπαίνουν στο ρόλο του εκτελεστή.
Οι εκτελεστές αναλαμβάνουν να κάνουν τα όνειρα των ονειροπόλων πραγματικότητα. Ψάχνουν για τις πιο ελκυστικές και εφικτές ιδέες. Έτσι αφού θέσουν κάποια κριτήρια φτιάχνουν μια μικρή λίστα και εντέλει διαλέγουν μια ή και περισσότερες ιδέες που θα εφαρμόσουν και δημιουργούν το σχέδιο για την υλοποίηση τους. Εντοπίζουν δηλαδή ποια είναι τα πράγματα που χρειάζεται να γίνουν προκειμένου να υλοποιηθεί η ιδέα, ποιοι είναι οι περιορισμοί, τι τεχνολογία χρειάζεται ή οτιδήποτε άλλο. Στη συνέχεια αφού φτιάξουν το πλάνο για κάθε ιδέα, βγαίνουν από το δωμάτιο και ξαναμπαίνουν ως κριτές.
Δεν πρόκειται για το ρόλο του κυνικού κριτή αλλά περισσότερο για δημιουργική κριτική που στοχεύει στο να αποκαλύψει πιθανά ρίσκα, εμπόδια και κινδύνους του πλάνου και της ιδέας. Αφού τα εντοπίσουν, δημιουργούν μια λίστα με αυτά και έπειτα προσφέρουν προτάσεις για την αντιμετώπιση τους.
Αφού τελειώσει όλη αυτή η διαδρομή, μπορεί να γίνει ο έλεγχος της ιδέας και του πλάνου και η επανάληψη της διαδικασίας με ανάποδη σειρά αυτήν τη φορά. Οι εκτελεστές δηλαδή βελτιστοποιούν το σχέδιο με βάση τις προτάσεις των κριτών και εντέλει οι θεατές παρουσιάζουν πώς βλέπουν την τελική ιδέα.
Μπορεί να ακούγεται κάπως μεγάλη και περίπλοκη σαν διαδικασία, πρόκειται όμως για μια μέθοδο που πολλές εταιρείες χρησιμοποιούν όταν συναντούν τα δύσκολα. Για αυτό την επόμενη φορά που το μυαλό σου δε θα ανταποκρίνεται, δοκίμασε να μπεις στους διάφορους ρόλους και να αφήσει τη δημιουργικότητα σου να σε οδηγήσει στη λύση.
Μπορείς να δεις ένα πιο αναλυτικό βίντεο παρακάτω.
Image Credit: Fleeing Creativity by Berthjan Achterop
How to use the Disney Method - Brainstorm Technique
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου