Εχει τηλεπαθητικές ιδιότητες το DNA;

Έχει βρεθεί πως το DNA παρουσιάζει την περίεργη ικανότητα να συναρμολογείται, ακόμα και εξ αποστάσεως, τη στιγμή που σύμφωνα με τη γνωστή επιστήμη δε θα μπορούσε να έχει τη δυνατότητα συναρμολογηθεί από απόσταση. Δεν υπάρχει ακόμα κάποια εξήγηση για το φαινόμενο αυτό.

Επιστήμονες αναφέρουν δεδομένα, τα οποία σε ...αντίθεση με τις τρέχουσες πεποιθήσεις μας για το τι είναι πιθανό και τι όχι, η διπλή έλικα του DNA έχει την καταπληκτική ικανότητα να αναγνωρίζει ομοιότητες σε άλλους κλώνους DNA και αυτή η αναγνώριση γίνεται εξ' αποστάσεως. 

Με κάποιον τρόπο οι κλώνοι μπορούν να αναγνωρίσουν ο ένας τον άλλο και τα μικροσκοπικά τμήματα του γενετικού υλικού τείνουν να συναθροιστούν με όμοια DNA. Η αναγνώριση των όμοιων ακολουθιών στις χημικές υπομονάδες του DNA συμβαίνει με έναν τρόπο που δεν έχει ερμηνευτεί από την επιστήμη. Δεν υπάρχει κάποιος γνωστός λόγος, γιατί το DNA είναι σε θέση να ενώνεται με τον τρόπο που το κάνει και για την τρέχουσα θεωρητική άποψη, κάτι τέτοιο θα έπρεπε να είναι χημικά απίθανο.

Ωστόσο, η έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ACS Journal of Physical Chemistry B, δείχνει πολύ καθαρά πως η ομόλογη αναγνώριση μεταξύ ακολουθιών από πολλές εκατοντάδες νουκλεοτιδίων συμβαίνει χωρίς τη φυσική επαφή ή παρουσία πρωτεϊνών. Οι διπλές έλικες του DNA μπορούν να αναγνωρίσουν τα ταιριαστά μόρια από απόσταση και στη συνέχεια συναθροίζονται μαζί και όλο αυτό γίνεται καθώς φαίνεται, χωρίς τη βοήθεια άλλων μορίων ή χημικών σημάτων.

Στην έρευνα, οι επιστήμονες παρατήρησαν τη συμπεριφορά κλώνων του DNA που είχαν σημειωθεί με φθορισμό και τοποθετήθηκαν σε νερό που δεν περιείχε πρωτεΐνες ή άλλο υλικό που θα μπορούσε να επιδράσει στο πείραμα. Οι κλώνοι που περιείχαν όμοιες ακολουθίες νουκλεοτιδίων ήταν περίπου δυο φορές πιο πιθανό να ενωθούν μεταξύ τους απ 'ότι οι κλώνοι με διαφορετικές ακολουθίες. Κανείς δεν ξέρει εάν και πως οι ξεχωριστοί κλώνοι του DNA θα μπορούσαν πιθανώς να έχουν επικοινωνήσει με κάποιον τρόπο, φαίνεται όμως πως το έκαναν. Αυτό το αποτέλεσμα που μοιάζει σαν 'τηλεπάθεια', αποτελεί πηγή θαυμασμού και έκπληξης για τους επιστήμονες.

Με εκπληκτικό τρόπο, οι δυνάμεις που είναι υπεύθυνες για την αναγνώριση της ακολουθίας μπορούν να φτάσουν σε απόσταση μεγαλύτερη από ένα νανόμετρο, η απόσταση δηλαδή που έχουν τα μόρια στο νερό από το κοντινότερό τους γειτονικό DNA, είπαν οι ερευνητές Geoff S. Baldwin, Sergey Leikin, John M. Seddon και Alexei A. Kornyshev, καθώς και οι συνεργάτες τους.

Αυτό το φαινόμενο της αναγνώρισης μπορεί να βοηθάει στην αύξηση της ακρίβειας και αποτελεσματικότητας στον ομόλογο ανασυνδυασμό των γονιδίων, που είναι μια διαδικασία υπεύθυνη για την επιδιόρθωση του DNA, για την εξέλιξη και τη γενετική ποικιλία. Τα νέα ευρήματα μπορούν επίσης να δώσουν φως σε τρόπους που στοχεύουν στην αποφυγή λαθών στον ανασυνδυασμό των γονιδίων τα οποία αποτελούν παράγοντες καρκινογένεσης, γήρανσης και άλλων ζητημάτων υγείας.

Ο αυθεντικός άνθρωπος είναι ο κραδασμός του, όχι οι ιδέες του

Η Ζωή δεν είναι σκέψη. Δεν μπορεί κανείς να σκεφτεί τη Ζωή, ούτε να τη διευθετήσει με τη σκέψη, ούτε να τη συλλάβει με τη φαντασία, ούτε να την εξηγήσει με τις ιδέες, φιλοσοφίες και θεωρίες. Επομένως, η σκέψη είναι άχρηστη αφού δεν αγγίζει καθόλου τη Ζωή. Δεν υπάρχει, άλλωστε, θέμα για σκέψη, αφού η Ζωή, όσο και να προσπαθήσουμε να τη διευθετήσουμε ή να την κατευθύνουμε με τη σκέψη, ξεφεύγει απ’ αυτήν και κινείται σύμφωνα με τους δικούς της νόμους. Για να ζήσει κανείς, δεν χρειάζεται να σκέπτεται τη Ζωή, αφού η Ζωή έχει τη δική της σκέψη, τους δικούς της νόμους, τους δικούς της στόχους, αφού διευθετεί μόνη της τον εαυτό της και δεν νοιάζεται αν ο άνθρωπος ιδρώνει να την βάλει σε τάξη με τη σκέψη του. Είναι μάταιο ακόμα και να το σκεφτεί κανείς πώς να εξασφαλίσει την αύριο, την τροφή του, τι τον περιμένει στο μέλλον, τι τον συμφέρει να κάνει ή να μην κάνει, αφού η Ζωή, με μία και μόνη κίνησή της, μπορεί να ανατρέψει όλα του τα σχέδια. Τώρα καταλαβαίνω ακόμα καλύτερα γιατί ο Χριστός έλεγε στους ανθρώπους να μην μεριμνούν για την αύριο, για το τι θα φάνε, τι θα πιούν, πως θα ζήσουν, γιατί αυτό δεν είναι δουλειά των ανθρώπων, αλλά του Θεού που φροντίζει για όλα, παράδειγμα τα κρίνα του αγρού και τα πετεινά του ουρανού.

Ο άνθρωπος γεννήθηκε για να μεριμνά και να φροντίζει μόνο για ένα πράγμα, κι αυτό είναι το πώς να ξαναγυρίζει στη Βασιλεία των Ουρανών. Αν η μόνη του έγνοια είναι αυτή, τότε ο Θεός θα αναλάβει όλες τις βιοτικές του ανάγκες. Εδώ βλέπω μιαν αντιστροφή. Ο άνθρωπος φροντίζει τα του Θεού και ο Θεός τα του ανθρώπου, δηλ. τα υλικά. Σαν να έχουν κάνει μια μυστική συμφωνία. «Εσύ φρόντισε να ξαναγυρίσεις στη Βασιλεία των Ουρανών και άσε τη γήινή σου επιβίωση σε Μένα. Αυτό μόνο ζητώ από σένα, γι’ αυτό σ’ έφερα στη γη.» Εδώ βλέπουμε την τεράστια διαστρέβλωση που έχει υποστεί η μυστική αυτή συμφωνία. Ο άνθρωπος, που ο φυσικός του ρόλος είναι να φροντίζει τα του Θεού, αρνήθηκε το ρόλο του και αγωνιά για τις υλικές του ανάγκες. Έτσι χάνει και τη γη και τον ουρανό, ενώ θα μπορούσε να τα είχε και τα δύο. Πως τα χάνει; Μα είναι απλό. Με το να παίρνει στα δικά του χέρια τη φροντίδα για τις υλικές του ανάγκες, παίζει το ρόλο του Θεού – Φροντιστή. Είναι σα να του λες κατάμουτρα: «Για ποια Βασιλεία των Ουρανών μου μιλάς; Αν θέλω πιστεύω σε τέτοια παραμύθια. Ποιός είδε ποτέ τον Θεό και τους Ουρανούς; Ενώ η γη, η ύλη και οι υλικές ανάγκες, είναι κάτι το απτό, ίσως η μόνη πραγματικότητα. Και δε πιστεύω σε Θεό και σε Βασιλεία των Ουρανών, δε μου μένει παρά να παλέψω για να εξασφαλίσω την επιβίωσή μου. Στηρίζομαι στον εαυτό μου, στα χέρια μου, στο μυαλό μου.» 

Έτσι ο άνθρωπος κάνει τον εαυτό του Θεό και βασίλειό του την ύλη. Και δεν βλέπει ότι δεν έχει γίνει μέχρι τώρα βασιλιάς και δαμαστής της. Η Ζωή του ανατρέπει τα ταξινομημένα του σχέδια και προγράμματα, επιμένει να είναι απρόβλεπτη, άγνωστη, αινιγματική, μυστηριώδης. Είναι με λίγα λόγια, υπέρτερή του, τον διέπει, τον πλάθει, τον χρησιμοποιεί, χωρίς να νοιάζεται για τις νοητικές θεωρίες του, τις σκέψεις και τις ιδέες του για τη Ζωή. 

Τον τελευταίο καιρό δεν έχω όρεξη για κουβέντες, αφού έρχομαι σε σιωπηλή επαφή με τους ανθρώπους, αφού νιώθω άμεσα τη γυμνή καρδιά τους, την αόρατη ακτινοβολία τους, την αύρα και τον κραδασμό τους. Και εδώ που τα λέμε, ο αυθεντικός άνθρωπος είναι ο κραδασμός του, όχι οι ιδέες του. Δεν μπορώ πια να συνδιαλέγομαι με τους φίλους μου, να τους προσεγγίζω με νοητική κατανόηση. Στο κάτω – κάτω, τι να καταλάβει κανείς σ’ έναν άλλο; Το μόνο που μπορεί να «καταλάβει» ο φλοιός είναι τα μπερδέματα του άλλου, τα σχέδια του, οι ιδέες του, οι σκέψεις του, οι παλιές συνθήκες του που δημιουργούν επιπλοκές στο παρόν και τα λοιπά. Αλλά όλα αυτά ανήκουν στον κόσμο του γνωστού και ταξινομημένου, στον κόσμο του φλοιού. Ο πραγματικός άνθρωπος, η ουσία του, μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικός από την ιδεατή εικόνα που εμφανίζει στον εαυτό του και στους άλλους. Όλα τα πράγματα, όταν γίνουν σκέψεις, εκφυλίζονται. 

Οι άνθρωποι μπορούν να αντλούν ενέργεια από άλλους ανθρώπους όπως και τα φυτά

αυρα

Μία βιολογική ερευνητική ομάδα στο Πανεπιστήμιο του Μπίλεφελντ έχει κάνει μια πρωτοποριακή ανακάλυψη που δείχνει ότι τα φυτά μπορούν να αντλήσουν μια εναλλακτική πηγή ενέργειας από άλλα φυτά. Το εύρημα αυτό θα μπορούσε να έχει σημαντικές επιπτώσεις για το μέλλον της βιοενέργειας αποδεικνύοντας ότι οι άνθρωποι αντλούν την ενέργεια από τους άλλους συνανθρώπους τους με τον ίδιο τρόπο.

Μέλη της βιολογικής ερευνητικής ομάδας του καθηγητή Δρ Olaf Kruse έχουν επιβεβαιώσει για πρώτη φορά ότι ένα φυτό, ο πράσινος φύκος Chlamydomonas reinhardtii, όχι μόνο δραστηριοποιείται στη φωτοσύνθεση, αλλά έχει επίσης μια εναλλακτική πηγή ενέργειας: μπορεί να αντλήσει από άλλα φυτά. Τα ευρήματα της έρευνας δημοσιεύθηκαν αυτή την εβδομάδα στο online περιοδικό Nature Communications που δημοσιεύτηκε από το διάσημο περιοδικό Nature.



Τα λουλούδια χρειάζονται νερό και φως για να αναπτυχθούν και οι άνθρωποι δεν είναι διαφορετικοί. Τα φυσικά σώματα μας είναι σαν σφουγγάρια, που απορροφούν το περιβάλλον. "Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που αισθάνονται άβολα σε συγκεκριμένες ομάδες όπου υπάρχει ένα μίγμα ενέργειας και συναισθημάτων", δήλωσε η ψυχολόγος και θεραπευτής ενέργειας Δρ Ολίβια Bader-Lee.

Τα φυτά εμπλέκονται στην φωτοσύνθεση του διοξειδίου του άνθρακα, του νερού, και του φωτός. Σε μια σειρά πειραμάτων, ο καθηγητής Δρ Olaf Kruse και η ομάδα του, καλλιέργησε μικροσκοπικά πράσινα άλγη είδους Chlamydomonas reinhardtii και παρατήρησε ότι όταν έρχονται αντιμέτωπα με μια έλλειψη ενέργειας, αυτά τα μονοκύτταρα φυτά μπορούν να αντλήσουν ενέργεια από την κυτταρίνη των γειτονικών λαχανικών. Οι φύκοι εκκρίνουν ένζυμα (τα λεγόμενα ένζυμα κυτταρίνης) τα οποία «χωνεύουν» την κυτταρίνη, διασπώντας την σε μικρότερα συστατικά ζάχαρης. Αυτά στη συνέχεια μεταφέρονται εντός των κυττάρων και μετατρέπονται σε μια πηγή ενέργειας: ο φύκος μπορεί να συνεχίσει να μεγαλώνει. «Αυτή είναι η πρώτη φορά που μια τέτοια συμπεριφορά έχει επιβεβαιωθεί σε έναν οργανισμό λαχανικών», λέει ο καθηγητής Kruse. «Το ότι αυτή η άλγη μπορεί να χωνέψει την κυτταρίνη έρχεται σε αντίθεση με κάθε προηγούμενη βιβλιογραφία. Σε κάποιο βαθμό, αυτό που βλέπουμε είναι τα φυτά να τρώνε φυτά ». Επί του παρόντος, οι επιστήμονες μελετούν εάν ο μηχανισμός αυτός μπορεί επίσης να βρεθεί σε άλλους τύπους φυκιών.


"Όταν οι ενεργειακές μελέτες γίνουν πιο προηγμένες τα επόμενα χρόνια, θα το δούμε τελικά αυτό να μεταφράζεται και στον άνθρωπο, καθώς," δήλωσε η Bader-Lee. «Ο ανθρώπινος οργανισμός μοιάζει πάρα πολύ με ένα φυτό, που αντλεί την απαραίτητη ενέργεια για να τροφοδοτήσει συναισθηματικές καταστάσεις και αυτό μπορεί να ενεργοποιήσει ουσιαστικά τα κύτταρα του ή να γίνει αιτία αύξησης της κορτιζόλης που διασπά τα κύτταρα ανάλογα με τη συναισθηματική σκανδάλη."


Η Bader-Lee δηλώνει ότι ο τομέας της βιοενέργειας τώρα εξελίσσεται συνεχώς και ότι οι μελέτες για τον κόσμο των φυτών και των ζώων σύντομα θα μεταφράσουν και θα αποδείξουν αυτό που οι μεταφυσικοί γνωρίζουν από πάντα - ότι οι άνθρωποι μπορούν να θεραπεύσουν ο ένας τον άλλον απλά μέσω της μεταφοράς ενέργειας, όπως ακριβώς κάνουν τα φυτά . "Ο άνθρωπος μπορεί να απορροφήσει και να θεραπευτεί μέσα από άλλους ανθρώπους, ζώα, και κάθε μέρος της φύσης. Αυτός είναι ο λόγος που η παρουσία κοντά στη φύση είναι συχνά τονωτική και αναζωογονητική για τόσους πολλούς ανθρώπους», κατέληξε.


Εδώ είναι πέντε ενεργειακά εργαλεία για να καθαρίσετε το χώρο σας και να αποτρέψετε την αφαίμαξη της ενέργειάς σας, ενώ ταυτόχρονα μπορείτε να απελευθερώνετε την ενέργεια άλλων ανθρώπων:


Μείνετε στο κέντρο σας και γειωμένοι. Αν είστε μέσα στο πνευματικό κέντρο του εαυτού σας (αντί του αναλυτή ή εγώ σας) θα νιώσετε αμέσως οτιδήποτε έχει μετακινηθεί στο χώρο σας. Αν είστε πλήρως γειωμένος, μπορείτε να απελευθερώσετε εύκολα την ενέργεια και τα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων, απλά χρησιμοποιώντας την πρόθεσή σας.
Να είστε σε κατάσταση μη-αντίστασης. Αυτό στο οποίο αντιστεκόμαστε κολλάει... Εάν αισθάνεστε άβολα γύρω από ένα συγκεκριμένο άτομο ή μια ομάδα, μην πηγαίνετε με αντίσταση προσπαθώντας να προστατεύσετε τον εαυτό σας, καθώς αυτό θα κρατήσει την ξένη ενέργεια κολλημένη στο χώρο σας. Εισέλθετε νοητικά σε κατάσταση μη-αντίστασης με το να φαντάζεστε ότι το σώμα σας είναι καθαρό και διαφανές σαν διαφανές γυαλί ή νερό. Με αυτό τον τρόπο, εάν κάποιος προσπαθήσει να σας ακυρώσει με οποιονδήποτε τρόπο, η ενέργειά του θα σας διαπεράσει και θα φύγει. (*1) Διαβάστε τεχνικές ενεργειακού εξαγνισμού του χώρου σας
Προσπαθήστε να διατηρείτε τον προσωπικό χώρο της αύρας σας. Ο καθένας μας έχει μια δυναμική αύρα που περιβάλλει το σώμα μας. Αν δεν μας ανήκει αυτός ο προσωπικός χώρος γινόμαστε ευάλωτοι στις ξένες ενέργειας που εισέρχονται. Αποκτήστε επίγνωση των ορίων της αύρας σας, περίπου όση η απόσταση που απλώνονται τα χέρια σας στο πλάι τεντωμένα.
Καθαρίστε την ενέργειά σας. Το χρυσό χρώμα έχει υψηλή δόνηση και είναι χρήσιμο για να καθαρίσουμε τις ξένες ενέργειας. (*2) Διαβάστε τεχνικές για να προστατεύσετε ενεργειακά την αύρα σας.
Καλέστε πίσω την ενέργειά σας. Όταν έχουμε την ενέργειά μας στον δικό μας χώρο υπάρχει λιγότερος χώρος για να εισέλθουν οι ενέργειες των άλλων. Αλλά, καθώς επικεντρωνόμαστε σε άλλους ανθρώπους ή πράγματα, πολλές φορές απλώνουμε την ενέργεια μας γύρω στο χώρο. Οραματιστείτε έναν καθαρό χρυσό ήλιο λίγα μέτρα πάνω από το κεφάλι σας και αφήστε τον να γίνει ένας μαγνήτης, προσελκύοντας όλη την ενέργειά σας πίσω σε αυτό (και ταυτόχρονα να την εξαγνίζει). Στη συνέχεια, φέρτε το κάτω - στην κορυφή της αύρας σας - και έπειτα στο σώμα σας, επαναφέροντας την ενέργεια σας πίσω στο προσωπικό σας χώρο.
---   ---   ---   ---   ---   ---   ---   ---   ---   ---   ---   ---   ---   ---   ---   ---

(*1)

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΣ ΕΞΑΓΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ

Αγαπητοί φίλοι, σε αυτό το άρθρο θα περιγράψουμε όλες τις τεχνικές καθαρισμού και ενεργειακού εξαγνισμού του χώρου που γνωρίζουμε. Αυτά που θα διαβάσετε παρακάτω είναι  εφαρμογές για την εξύψωση των δονήσεων ενός χώρου. Το αποτέλεσμα αυτής της εφαρμογής είναι η αποκατάσταση της ισορροπίας των ανθρώπων που διαμένουν ή απλά παρευρίσκονται στο χώρο, καθώς και ο καθαρισμός  των ανεπιθύμητων χαμηλών δονήσεων ενέργειας που μπορεί να δημιουργούνται από πάρα πολλές αιτίες.

Όπως γνωρίζουμε, κάθε τι που σκεφτόμαστε, εκφωνούμε ή πράττουμε, εξέρχεται από το σώμα μας και εκπέμπεται αιώνια, δίχως σταματημό. Καθώς αυτή η ενέργεια εκπέμπεται, αποτυπώνεται σε κάθε σημείο που της φέρνει αντίσταση. 

Άρα, πρώτα αποτυπώνεται στα έπιπλα, μετά στους τοίχους, στο πάτωμα και στο ταβάνι ύστερα στην ευρύτερη γειτονιά κ.ο.κ. ώσπου φτάνει στην ατμόσφαιρα της γης και από κει ταξιδεύει πλέον στο σύμπαν. Τα αποτυπώματα αυτά, διατηρούν τις δονήσεις των δημιουργών ενεργειών τους και τις εκπέμπουν διαρκώς.

Όσο πιο κοντινό είναι ένα ενεργειακό αποτύπωμα από την πηγή του, τόσο πιο καθαρή είναι η μνήμη της ενέργειας που το γέννησε και τόσο πιο καθαρά θα συνεχίσει να εκπέμπει το ίδιο μοτίβο δονήσεων.

Όταν λοιπόν τσακωνόμαστε, βρίζουμε, καταριόμαστε, αισθανόμαστε κάθε ειδών αρνητικά συναισθήματα, γινόμαστε βίαιοι ψυχολογικά ή φυσικά, τότε τα ενεργειακά αυτά αποτυπώματα θα εκπέμψουν πάλι σε μας ακριβώς τις ίδιες ενεργειακές δονήσεις, προδιαθέτοντάς μας εκ νέου να μπούμε σε αυτόν τον φαύλο κύκλο. Πολλές φορές η ενεργειακή επιβάρυνση ενός χώρου  μπορεί να επιφέρει ακόμα και προβλήματα υγείας, εάν οι δονήσεις δεν διαφοροποιηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Για παράδειγμα, ο θρήνος, η ασθένεια, η κατάθλιψη, οι βιαιοπραγίες φέρουν εξαιρετικά βαριά αποτυπώματα στο χώρο τα οποια μπορεί να διαρκούν για πάρα πολλά χρόνια... ενίοτε και δεκαετίες, αιώνες ή και χιλετηρίδες. Κάποια τέτοια παραδείγματα είναι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζιστών από τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο.

Ακριβώς το ίδιο όμως συμβαίνει και με τις θετικές ενέργειες των οποίων τα αποτυπώματα εκπέμπουν επίσης με τον ίδιο τρόπο και σε διάρκεια ανάλογη με την πρωταρχική δύναμη των ενεργειών που τα δημιούργησαν. Τέτοια παραδείγματα αποτελούν τα αρχαιολογικά μνημεία και ειδικά τα ασκληπιεία ή τα σημεία εστίασης προσευχών.

Σε αυτό λοιπόν το άρθρο θα δούμε πως η ίδια η φύση προνοεί για την αποκατάσταση της ενέργειας στους χώρους, καθώς και κάποιες τεχνικές οι οποίες έχουν σκοπό διαμέσου είτε να εγκλωβίσουν την αρνητική ενέργεια, είτε να τη μετασχηματίσουν.

Τέλος, επιθυμούμε να προσθέσουμε ότι υπό κανονικές συνθήκες δεν θα δημοσιεύαμε με τέτοια ευκολία αυτές τις πληροφορίες. Γνωρίζουμε ωστόσο ότι οι καταστάσεις είναι πλέον κρίσιμες, ότι η αρνητικότητα είναι μεγαλύτερη από ποτέ και αυτή είναι η ελάχιστη συμβολή μας για την αντιστροφή αυτής της ορμητικής δύναμης που σαρώνει πολλούς ανθρώπους όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Σας παρακαλούμε πολύ να κάνετε σοφή και συνετή χρήση...

ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ

Η βασικότερη αρχή για τον καθαρισμό του χώρου είναι να ακολουθήσετε το παραπάνω σκεπτικό. Δηλαδή, εφόσον οι χαμηλών δονήσεων σκέψεις, ήχοι και πράξεις φορτίζουν αρνητικά τον χώρο, οι υψηλών δονήσεων σκέψεις, ήχοι και πράξεις τον φορτίζουν θετικά. Πριν διαβάσετε λοιπόν οτιδήποτε άλλο, έχετε ήδη το κλειδί στα χέρια σας. Κάντε στο χώρο σας πράγματα που σας κάνουν να αισθάνεστε καλά, βάλτε μουσική, γελάστε, χορέψτε, ονειρευτείτε. Κάντε οτιδήποτε σας κάνει ευτυχισμένους και χαρούμενους. Παράλληλα μειώστε όλους εκείνους τους παράγοντες που εκπέμπουν ανεπιθύμητα.

Στο διαταύτα...

----------------------------------------

(*2)

Αφιέρωμα: Ενεργειακή Προτασία & Ασπίδα

Μετα το αφιέρωμα για τους ενεργειακούς εξαγνισμούς του χώρου, μπορούμε να προχωρήσουμε κσι σε ένα αφιέρωμα με τεχνικές ενεργειακής προστασίας. Όσοι ασχολούνται με τις ενεργειακές θεραπείες, λίγο - πολύ γνωρίζουν ήδη κάποιες τεχνικές για να προστατεύσουν τον εαυτό τους από την αποδυνάμωση, αλλά και από την απορρόφηση της ζωτικής τους ενέργειας από τρίτους.

Αν και ο χαρακτηρισμός ενεργειακή προστασία μπορεί να μοιάζει πολύ σπουδαίος εντούτοις είναι κάτι πολύ απλό. 

Πέρα από τους ενεργειακούς θεραπευτές που χειρίζονται πολλές φορές εξειδικευμένες τεχνικές για την προστασία των ιδίων, όλοι μας λίγο πολύ τις  χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας. Για παράδειγμα, παίρνουμε συγκεκριμένες στάσεις στο σώμα μας που εμποδίζουν τη διαροή της ενέργειάς μας.

Θα πρέπει ωστόσο να αποσαφηνίσουμε κάτι. Η ενεργειακή ασπίδα δεν αφορά απαραίτητα την προστασία μας από κάποιον άλλον έξω από εμάς. Η συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων που θα χρησιμοποιηθούν οι τεχνικές αυτές που θα αναφέρουμε παρακάτω χρησιμεύουν στην προσταία μας από τον ίδιο μας τον εαυτό και τις αρνητικές του προδιαθέσεις. Αυτό επιτυγχάνεται με τη χρήση συμβόλων, χρωμάτων, ενίοτε και λέξεων που αποτελούν αρχέτυπα με αποτέλεσμα να συντονίζουμε συνειδητά τον εαυτό μας με συμβολισμούς υψηλών κραδασμών. 

Η δύναμη των συμβόλων πηγάζει από τη δύναμη των ανθρώπων που πιστεύουν σε αυτό. Γι αυτό το λόγο σε πολλές ασπίδες προστασίας χρησιμοποιούντι θρησκευτικά σύμβολα όπως ο σταυρός, εκμεταλλευόμενοι (με την καλή έννοια) την δύναμη της πίστης εκατομμυρίων ανθρώπων και δισεκατομμυρίων κατά τη διάρκεια της ιστορίας σε αυτά τα σύμβολα ως μέσα προστασίας και ευλογίας.

Η δύναμη των χρωμάτων πηγάζει από τη γλώσσα που κατανοεί το υποσυνείδητό μας. Ενώ πολλές τεχνικές βασίζονται στην καθορισμένη χρωματολογία των ενεργειακών κέντρων του σώματός μας. 

ΠΟΣΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΕΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΕΣ;

Οι ενεργειακές προστασίες όπως είπαμε παραπάνω φέρουν ήδη υψηλούς κραδασμούς εφοσον χρησιμοποιούν υψηλών κραδασμών σύμβολα πίστεως. Ωστόσο, είμαστε εμείς που πρέπει να τις εξελίξουμε και να τις ενισχύσουμε διαμέσου της τακτικής χρήσης. Όσο πιο τακτική η χρήση τους, τόσο πιο ισχυρά γίνονται... 

ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ;

Φυσικά και όχι! Μέχρι να μάθουμε κάποιες από αυτές κανείς μας δεν γνώριζε σχετικά και ζούσαμε μια χαρά, όπως και πάρα πολλοί άνθρωποι που δεν τις γνωρίζουν και ίσως δεν μάθουν ποτέ για αυτές θα ζουν επίσης μια χαρά. Οι ενεργειακές προστασίες αποτελούν απλά ένα εργαλείο ελέγχου των κραδασμών μας και τίποτα άλλο. Ας μην ξεγελιόμαστε όμως, η φύση έχει πάντα τους δικούς της μηχανισμούς να διαχειρίζεται το κάθε τι...


Παρακάτω θα γράψουμε κάποιες βασικές τεχνικές, εκ των οποίων η τελευταία είναι από τις ισχυρότερες που υπάρχουν και θα χρειαστεί να τη χρησιμοποιήσετε με πολύ σεβασμό. Υπάρχουν πολλές παραλλαγές των τεχνικών, ωστόσο επιλέξαμε τις πιο βασικές.
Αρχίζουμε πάντα με τις πιο εύκολες και καταλήγουμε στην ισχυρότερη.
Η τεχχνική της  Πυραμίδας ήταν αυτή που προσωπικά  χρησιμοποιούσα επί σειρά ετών και έχει καταπληκτικά αποτελέσματα. Είναι ιδανική και για ενεργειακούς θεραπευτές.


Στο διαταύτα...

Φυσική Ασπίδα

Ασπίδα μέσω της Προσευχής

Ασπίδα του Καθρέφτη

Ασπίδα της χρυσής αύρας

Ασπίδα της Χρυσής Πυραμίδας


Επίσης παρακάτω είναι κάποιες τεχνικές που έχουμε δημοσιεύσει στο παρελθόν:

Πως να δημιουργήσεις ενεργειακή ασπίδα

Τεχνική Προστατευτικής Αύρας

Ενδυνάμωση και καθαρισμός του ενεργειακού πεδίου μου


Πέρα από τις παραπάνω τεχνικές, πολύ ισχυρές δυνάμεις προστασίας έχουν και πολλά άλλα σύμβολα. Παρακάτω ακολουθεί μια λίστα με τα ισχυρότερα σύμβολα προστασίας που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε από όλες τις θρησκείες και τις παραδόσεις.


~ Πεντάλφα Το πλέον αποτελεσματικό σύμβολο ενάντια σε οτιδήποτε κακό, ανεξάρτητα από την θρησκεία του κατόχου. Πρέπει να αναπαριστάνεται όρθια και όχι ανεστραμμένη.

~ Σταυρός Διαχωρίζεται στον ισοσκελή σταυρό και στον κλασσικό ‘ασύμμετρο’ χριστιανικό σταυρό. Ο ισοσκελής σταυρός είναι ένα πανάρχαιο σύμβολο των στοιχείων (γη, νερό, αέρας, φωτιά) σε ισορροπία ή -κατά άλλες ερμηνείες- σύμβολο ισορροπίας μεταξύ Θείου και Υλικού κόσμου. Ο χριστιανικός σταυρός, είναι σύμβολο πίστης, ζωής και θεϊκής προστασίας. Προσφέρει επίσης καλή υγεία. 

~ Το Άστρο του Δαβίδ ή αλλιώς Η Σφραγίδα του Σολομώντα Για τους Εβραίους, είναι σύμβολο πίστης και θεϊκής προστασίας. Το συναντάμε όμως και στον Χριστιανισμό και στον Μουσουλμανισμό και στον Βουδισμό και στον Ινδουισμό, ως σύμβολο θεϊκής προστασίας και ισσοροπίας. 

~ Αλλάχ Το όνομα του Αλλάχ χαράσσεται πάνω σε πολύτιμο μέταλλο ή λίθο ή σε πόρτες σπιτιών από Μωαμεθανούς. 

~ Το Μάτι του Όρου Αιγυπτιακό σύμβολο πίστης, δύναμης και ενεργητικότητας. Αναπαριστά το μάτι του Θεού Όρου και υπενθυμίζει ότι ο Θεός βλέπει τα πάντα. Όταν το μάτι είναι δεξί, ο Θεός προσφέρει. Όταν είναι αριστερό, ο Θεός τιμωρεί αλλά και προστατεύει από εχθρούς. 

~ Το Μάτι του Θεού Ινδιάνικο σύμβολο πίστης και θεϊκής προστασίας. Φτιάχνεται με κλαδάκια και νήμα και αναπαριστά ένα μάτι. ~ Akhet Αιγυπτιακό σύμβολο που παριστάνει τον ανατέλλοντα Ήλιο (Θεό Ρα). Φοριέται για προστασία και δύναμη, ή χαράσσεται σε πόρτες σπιτιών. 

~ Αστέρι Κόσμημα από χρυσό σε σχήμα αστεριού φοριέται για καλή τύχη και προστασία από κάθε τι κακό. Παραπέμπει στην Πεντάλφα και το Άστρο του Δαυίδ. ~ Ankh Αιγυπτιακό σύμβολο ζωής, αναγέννησης, ψυχής, σταθερότητας και δύναμης. Για τους αρχαίους Αιγυπτίους πιστεύονταν ότι προσφέρει στην ψυχή όποιου το φορά, 100.000.000 χρόνια ζωής. Φοριέται επίσης για μακροβιότητα. 

~ Billiken Ιρλανδικό περίτεχνο κόσμημα σε μορφή ανθρώπου που φοριέται για καλή τύχη. 

~ Chai Για τους Ασιάτες, το φύλλο τσαγιού είναι σύμβολο ζωής. Φοριέται σαν κόσμημα από χρυσό ή ασήμι για μακροβιότητα. 

~ Nefer Αιγυπτιακό σύμβολο ομορφιάς και καλοσύνης. Αναπαριστά μια καρδιά και έναν αυλό. Φοριέται για ζωντάνια και ευτυχία. 

~ Αμάλθειας Κέρας Συμβολίζει ευημερία και γονιμότητα. Το μυθικό κέρας της Αμαλθείας που ξεχείλιζε συνέχεια από φρούτα, λουλούδια είναι γνωστό σε όλους. Μικρό φυλαχτό σε σχήμα κέρατος φοριέται για καλή τύχη και καλή υγεία. 

~ Βελανίδι Φοριέται για ευημερία, για να ελκύσει το αντίθετο φύλο, για να αυξήσει τα έσοδα και για να ενδυναμώσει μαντικές ικανότητες. 

~ Γάτα (βλ. και σχετικό κείμενο) Κόσμημα σε σχήμα γάτας που φοριέται για εκπλήρωση ευχών, προστασία από κακόβουλα πνεύματα και επιθετικές γητείες, και για καλή τύχη.

~ Δόντι Αλιγάτορα Φοριέται για προστασία από τις επιθετικές γητειές και τον κίνδυνο. 

~ Δράκος (βλ. και σχετικό κείμενο) Κόσμημα σε σχήμα δράκου φοριέται για να ελκύσει αγάπη, ευτυχία και γονιμότητα. 

~ Ζώα Μικρό φυλαχτό από μέταλλο ή ξύλο ή πυλό σε σχήμα κάποιου ζώου φοριέται για να προσελκύσει ότι αντιπροσωπεύει το αναπαριστάμενο ζώο (Βλ. Συμβολισμό των Ζώων Οδηγητών) 

~ Ήλιος Κόσμημα από χρυσό σε σχήμα ήλιου φοριέται για ευημερία. 

~ Ημισέληνος Κόσμημα από ασήμι σε σχήμα ημισελήνου (στο γέμισμα) φοριέται για επιτυχία σε θέματα συναισθηματικά. ~ Καρδιά Για τους αρχαίους Αιγυπτίους η καρδιά ήταν η κατοικία της ψυχής. Σήμερα συμβολίζει αγάπη και αφοσίωση. Φοριέται για προστασία από ασθένειες της καρδιάς. 

~ Κουδουνάκι Φοριέται σε ζώα και από ανθρώπους για προστασία από κακόβουλα πνεύματα, από κατάρες και από το «κακό μάτι». 

~ Κυλινδρική Σφραγίδα Σουμερικό κυλινδρικό κόσμημα/φυλαχτό φτιαγμένο από πηλό και διακοσμημένο με πολύτιμους λίθους. Στην αρχαιότητα φοριόνταν από επιχειρηματίες για να ελκύσει καλές δουλειές αλλά ήταν ταυτόχρονα και η προσωπική τους σφραγίδα. 

~ Πέταλο Αλόγου Καρφώνεται σε πόρτες σπιτιών ή φτιάχνεται σαν μικρό κόσμημα για το λαιμό, για καλή τύχη. 

~ Σκαραβαίος Αιγυπτιακό σύμβολο του Θεού Χέπερ. Στην αρχαία Αίγυπτο, οι ιερείς το τοποθετούσαν στην καρδιά των ταριχευμένων νεκρών, με εγχάρακτο πάνω του κεφάλαιο από το Βιβλίο των Νεκρών για είναι ο νεκρός θαρραλέος και ειλικρινής όταν βρεθεί μπροστά σους Θεούς. Σήμερα, κόσμημα σε σχήμα σκαραβαίου φοριέται για δύναμη, προστασία και μακροβιότητα. 

~ Τετράφυλλο Τριφύλλι Συμβολίζει δόξα, πλούτο, αγάπη και υγεία. Λέγεται ότι όποιος το βρει θα γίνει πολύ πλούσιος. Φτιάχνονται όμως και φυλαχτά σε σχήμα τετράφυλλου τριφυλλιού και φοριούνται για καλή τύχη και λεφτά. 

~ Το Λυχνάρι του Αλαντίν Μικρό φυλαχτό σχηματισμένο σαν λυχνάρι του Αλαντίν, φοριέται για ευτυχία και καλή τύχη. ~ Βέλος Ένα μικρό ασημένιο ή χρυσό βέλος, φοριέται σαν κόσμημα για να προστατεύσει τον κάτοχο από οτιδήποτε κακό και να προσφέρει ευτυχία και ευημερία. Σχετίζεται με τον Απόλλωνα, την Άρτεμη και τον Έρωτα, παραπέμποντας στις αχτίδες του ηλίου, την δύναμη και το θάρρος. 

~ Ονειροπαγίδα Σαμανικό σύμβολο προστασίας από εφιάλτες, που κρεμιέται πάνω από το κρεβάτι. Παραδοσιακά, διακοσμείται με ξύλινα ή κοκάλινα ομοιώματα των τοτέμ του κατόχου. ~ Κεραυνός Το συναντάμε σε σχεδόν όλες τις παραδόσεις και θρησκείες ανά τους αιώνες, ως σύμβολο θεϊκής δύναμης και προστασίας. Φτιάνεται ως κόσμημα ή χαράσσεται σε πόρτες σπιτιών.

Καλή σας χρήση!

Υποθάλαμος: Το «κλειδί» που ρυθμίζει τη γήρανση

Ερευνητές καθυστέρησαν τα δεινά της γήρανσης σε ποντίκια ενεργοποιώντας ένα γονίδιο στη συγκεκριμένη περιοχή

Ο υποθάλαμος ρυθμίζει μεταξύ άλλων την όρεξη, τη θερμοκρασία του σώματος, τον ύπνο, τα επίπεδα κόπωσης και το βιολογικό ρολόι

Πληθαίνουν οι ενδείξεις για τον ρόλο του εγκεφάλου στη διαδικασία της γήρανσης. Στην τελευταία μελέτη, η οποία πραγματοποιήθηκε σε ποντίκια, οι ερευνητές κατάφεραν να καθυστερήσουν τα δεινά της γήρανσης ενεργοποιώντας ένα γονίδιο στον υποθάλαμο του εγκεφάλου.


Η γενετική τροποποίηση και η Sirt1

Η ερευνητική ομάδα στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον δημιούργησε γενετικά τροποποιημένα ποντίκια τα οποία παράγουν αυξημένες ποσότητες της πρωτεΐνης Sirt1, η οποία έχει γίνει τα τελευταία χρόνια αντικείμενο ενθουσιώδους μελέτης, καθώς δείχνει να επιβραδύνει τη γήρανση.

Ορισμένα από τα πειραματόζωα παρήγαγαν επιπλέον Sirt1 σε ιστούς του σώματος, ενώ άλλα παρήγαγαν υψηλά επίπεδα της πρωτεΐνης μόνο στον εγκέφαλο.

«Διαπιστώσαμε ότι μόνο τα ποντίκια που υπερεξέφραζαν τη Sirt1 στον εγκέφαλο παρουσίαζαν παράταση της διάρκεια ζωής και καθυστέρηση της γήρανσης» σημειώνει οΣιν-ιτσίρο Ιμάι, επικεφαλής της μελέτης.

Όπως αναφέρει η ομάδα του στην επιθεώρηση «Cell Metabolism», η μέση διάρκεια ζωής σε αυτή την ομάδα πειραματόζωων ήταν 16% μεγαλύτερη για τα θηλυκά άτομα και 9% για τα αρσενικά, συγκριτικά με ποντίκια που δεν έχουν τροποποιηθεί γενετικά. Στον άνθρωπο, η αύξηση αυτή θα πρόσθετε 13 με 14 επιπλέον χρόνια για τις γυναίκες και 7 για τους άνδρες.

Γενικότερη βελτίωση

Επιπλέον, όμως, τα πειραματόζωα παρουσίαζαν φυσιολογικές και συμπεριφορικές βελτιώσεις, όπως αυξημένη δραστηριότητα τη νύχτα (κάτι καλό για τα ποντίκια), αυξημένη κατανάλωση οξυγόνου και μειωμένη πιθανότητα θανάτου από καρκίνο.

Πώς όμως εμποδίζει αυτά τα δεινά της γήρανσης η πρωτεΐνη Sirt1; H μελέτη έδειξε ότι η υπερέκφραση της πρωτεΐνης σε δύο πυρήνες του υποθαλάμου πυροδοτεί τη μετάδοση σημάτων από τον υποθάλαμο στους σκελετικούς μυς. Με τη σειρά τους, τα νευρικά αυτά σήματα οδηγούν στις φυσιολογικές και συμπεριφορικές μεταβολές που παρατηρήθηκαν.

Τα ευρήματα αυτά έρχονται να προστεθούν σε προηγούμενες μελέτες, οι οποίες συνέδεαν τη γήρανση με τον υποθάλαμο μέσω διαφορετικών μηχανισμών.

Η νέα μελέτη, εκτός του ότι προσφέρει νέα στοιχεία για το ρόλο του υποθαλάμου στη γήρανση, προσφέρει επιπλέον μια πιθανή απάντηση σε ένα φλέγον, αλλά φαινομενικά άσχετο ερώτημα.

Απάντηση στο φλέγον ερώτημα του περιορισμού πρόσληψης θερμίδων;

Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η γήρανση είναι δυνατόν να επιβραδυνθεί σε πολλά είδη πειραματόζωων με δραστικό περιορισμό της πρόσληψης θερμίδων.Τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι αυτή η δραστική δίαιτα πιθανότατα ενεργοποιεί το γονίδιο Sirt1. Παρόλα αυτά, ο ακριβής μηχανισμός του φαινομένου παραμένει άγνωστος.

Το τελευταίο πείραμα αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο ότι ο θερμιδικός περιορισμός παρατείνει τη ζωή επειδή ενεργοποιεί το γονίδιο Sirt1 στον υποθάλαμο.

Το επόμενο βήμα θα είναι να επιβεβαιωθούν τα αποτελέσματα και στον άνθρωπο και να διαπιστωθεί αν υπάρχει τρόπος να πείσουμε τον εγκέφαλο να αναβάλλει τη γήρανση ακόμα και χωρίς ακραία δίαιτα.

Η Ελίζαμπεθ Γκίλμπερτ για την υπόθαλψη της δημιουργικότητας

Η Ελίζαμπεθ Γκίλμπερτ στοχάζεται τις ανέφικτες προσδοκίες που έχουμε για τους καλλιτέχνες και τις ευφυΐες -- και εξομολογείται τη ριζοσπαστική της ιδέα ότι, αντί να θεωρούμε κάποια σπάνια πρόσωπα ευφυΐες, όλοι διαθέτουμε την ευφυΐα μας, ο καθένας το δικό του τζίνι. Είναι μια διασκεδαστική, προσωπική και εκπληκτικά συγκινητική ομιλία.

Elizabeth Gilbert

The author of 'Eat, Pray, Love,' Elizabeth Gilbert has thought long and hard about some large topics. Her latest fascination: genius, and how we ruin it.

Why you should listen

Elizabeth Gilbert faced down a ­premidlife crisis by doing what we all secretly dream of – running off for a year. Her travels through Italy, India and Indonesia resulted in the megabestselling and deeply beloved memoir Eat, Pray, Love, about her process of finding herself by leaving home. 

She's a longtime magazine writer – covering music and politics for Spin and GQ – as well as a novelist and short-story writer. Her books include the story collection Pilgrims, the novel Stern Men (about lobster fishermen in Maine) and a biography of the woodsman Eustace Conway, called The Last American Man. Her work has been the basis for one movie so far (Coyote Ugly, based on her own memoir, in this magazine article, of working at the famously raunchy bar), and Eat, Pray, Love is on the same track, with the part of Gilbert played by Julia Roberts. Not bad for a year off.

Gilbert also owns and runs the import shop Two Buttons in Frenchtown, New Jersey.

What others say

Gilbert is irreverent, hilarious, zestful, courageous, intelligent, and in masterful command of her sparkling prose. Booklist

πηγη

9 τρόποι ενδυνάμωσης για να αντέξεις κάθε δυσκολία!

Όταν έρχονται τα δύσκολα πολλές φορές απελπιζόμαστε, χάνουμε τον προσνατολισμό μας και κινδυνεύουμε να δράσουμε παράλογα ή απλώς να βυθιστούμε στην αδράνεια και στο σκοτάδι. Παρακάτω είναι 9 τρόποι ενδυνάμωσης του εαυτού ώστε να μπορέσεις με ψυχραιμία να σκεφτείς και να κάνεις τις ανάλογες κινήσεις που θα σε βγάλουν από τις δυσκολίες σου ή θα σε κάνουν να τις παρατηρήσεις με μια άλλη ματιά. Πρόκειται για 9 διαφορετικές διάσημες τεχνικές που ευελπιστούμε να αποτελέσουν μια άγκυρα στις δύσκολες στιγμές σου.



1) Το πρώτο και σημαντικότερο που πρέπει να συνειδητοποιήσεις είναι ότι τις κρίσεις δεν μπορούμε να τις διαλέξουμε. Μπορούμε όμως να διαλέξουμε το πως θα τις αντιμετωπίσουμε. Όλοι περνούν περιόδους κρίσεων και δυσκολιών στη ζωή τους. Το μόνο που διαφέρει είναι ότι κάποιοι βγαίνουν νικητές από αυτές και κάποιοι ηττημένοι (ή δεν βγαίνουν ποτέ). Μπορείς λοιπόν να παραπονιέσαι για αυτό που σου συμβαίνει ή μπορείς να αναλάβεις δράση. Και τα δύο δεν μπορούν να γίνουν. Όσο παραπονιέσαι, δεν δρας. Και όσο δρας δεν παραπονιέσαι. Αφού λοιπόν αναλάβεις δράση, κοίταξε να αποκομίσεις όσο το δυνατόν περισσότερα μαθήματα από αυτήν την μοναδική εμπειρία.

2) Κανείς δεν είναι αβοήθητος. Το να αποδεχθείς ότι δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα μόνος σου είναι κάτι φυσιολογικό. Οι άνθρωποι που προσπαθούν να τα κάνουν όλα μόνοι τους, είναι οι καλύτεροί μου πελάτες (!). Γύρω σου υπάρχουν άνθρωποι, οικογένεια – φίλοι – γείτονες οι οποίοι σίγουρα θα σε βοηθήσουν εάν τους το ζητήσεις. Θα σου προσφέρουν έστω μια συμβουλή ή έναν ξέγνοιαστο καφέ. Εάν πάλι δεν θέλεις να απευθυνθείς σε άλλους, απευθύνσου στο αντικείμενο της πίστης σου, όποιο κι αν είναι αυτό. Εάν δεν θέλεις ούτε αυτό πήγαινε σε συναθροίσεις ανθρώπων που έχουν ένα παρόμοιο πρόβλημα με εσένα. Θα βοηθηθείς πολύ βλέποντας ότι και άλλοι άνθρωποι υποφέρουν όπως εσύ και θα πάρεις ιδέες για τον τρόπο που εκείνοι αντιμετωπίζουν τα πράγματα.

3) Ανοίξου σε κάποιον. Βρες έναν φίλο, έναν εξομολογητή, έναν ψυχολόγο ή το κατοικίδιό σου και εξέφρασε αυτά που σε προβληματίζουν. Είναι σημαντικό οι φόβοι να γίνουν λέξεις και συγκεκριμένες εικόνες και να εκφραστούν από μέσα σου. Εάν κανένας από τους παραπάνω δεν είναι διαθέσιμος, τότε μπορείς να μιλήσεις στον εαυτό σου! Όχι δεν αστειεύομαι. Οραματίσου τον εαυτό σου απέναντί σου και πες του ό,τι σε βασανίζει. Μετά πάρε τον ρόλο του απέναντι εαυτού σου και απάντησε. Μην ανησυχείς, δεν θα τρελαθείς κάνοντας το αυτό. Είναι πιο πιθανό να τρελαθείς εάν δεν μιλάς σε κανέναν.

4) Βρες έναν σκοπό! Εάν είσαι βουτηγμένος στα προβλήματα, τότε είναι η κατάλληλη στιγμή να αποκτήσεις σκοπό. Μπορείς να γίνεις κάλλιστα εθελοντής σε κάποια οργάνωση και να προσφέρεις τις υπηρεσίες σου. Δεν χρειάζονται χρήματα για να το κάνεις αυτό και επιπλέον η προσφορά θα σε κάνει να αισθανθείς πολύ καλύτερα ανεβάζοντας τη διάθεσή σου. Ευτυχώς στη σημερινή Ελλάδα της κρίσης υπάρχουν πάρα πολλές οργανώσεις και ανάγκες για εθελοντές. Μην περιμένεις να είσαι καλά για να προσφέρεις. Κάντο τώρα και η ανταπόδοση θα είναι άμεση.

5) Αποστασιοποιήσου από το πρόβλημα. Μια εξαιρετική τακτική για να ανταπεξέρχεσαι στα προβλήματα είναι να αποστασιοποιείσαι. Σκέψου εάν αυτό που περνάς θα έχει σημασία σε 10 χρόνια και προσπάθησε κατά καιρούς να τα αντικρίζεις με τα μάτια του εαυτού σου σε δέκα χρόνια.

6) Δες τη χιουμοριστική τους πλευρά… Πάντα υπάρχει μια χιουμοριστική πλευρά, όποιο κι αν είναι το πρόβλημα και όσο μακάβριο κι αν είναι κάποιες φορές. Είναι μια ανεπαίσθητη μετατόπιση συνείδησης η οποία ξαφνικά θα κάνει το πρόβλημα να φαίνεται πολύ μικρό ή γελοίο. Δεν έχει νόημα να προσποιείσαι ότι είσαι χαρούμενος, απλά βρες κάτι μέσα στο ίδιο το πρόβλημα που να είναι αστείο. Αν χρειαστεί δες το με τα μάτια ενός τρίτου.

7) Αναμετρήσου με τον φόβο… Εδώ ίσως βρίσκεται η πολυτιμότερη πρακτική. Ο άνθρωπος υποφέρει διότι μέσα στο κεφάλι του υπάρχει ένας αδιόρατος θολός φόβος ο οποίος δεν έχει λογική. Αυτή είναι μια κατάσταση πανικού η οποία ταλαιπωρεί αφάνταστα τον οργανισμό σου. Πως θα το κάνεις; Κάθισε κάπου με ηρεμία, αποστασιοποιήσου λίγο από το συναίσθημα και βάλ’ τα κάτω: Τι είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί; Γράψ’ το! Και τι θα γίνει εάν συμβεί αυτό το χειρότερο που μπορεί να συμβεί; Συλλογίσου λίγο πάνω σε αυτήν την ερώτηση. Θα δεις ότι ο φόβος θα καταλαγιάσει αμέσως. Θα δεις ότι αυτό το θολό τέρας που ήταν έτοιμο να σε καταβροχθίσει, δεν είναι τελικά και τόσο σπουδαίο.

8) Δράσε! Ο φόβος και τα προβλήματα μας παραλύουν. Το χειρότερο λοιπόν που μπορεί να μας συμβεί είναι να παραμένουμε σε αδράνεια. Θεώρησε την αδράνεια σαν ένα ναρκωτικό που σε βυθίζει ολοένα και περισσότερο στο πρόβλημα. Μην το επιτρέψεις. Δράσε προς τη λύση του προβλήματος. Όταν εξαντλήσεις τη δράση σου, ακόμα κι αν το πρόβλημα δεν έχει λυθεί, θα νιώθεις ικανοποίηση. Ικανοποίηση ότι έχεις κάνει ό,τι περνούσε από το χέρι σου.

9) Τέλος έχε εμπιστοσύνη. Σε ποιον; Σε όποιον θέλεις εκτός από τους άλλους. Μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη στο Θεό, στο σύμπαν ή στον εαυτό σου. Όταν θα έχεις κάνει ό,τι περνάει από το χέρι σου, τότε μπορείς να χαλαρώσεις και να αφεθείς στην κοσμική ροή. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα αδικηθείς και ότι αυτό που συμβαίνει είναι για το καλό σου. Μπορεί να μην το βλέπεις τώρα, αλλά είναι έτσι. Θυμήσου πόσα πράγματα συνέβησαν στο παρελθόν που τα θεώρησες αρνητικά και εντούτοις τώρα μπορεί να ευγνωμονείς για αυτές τις εμπειρίες. Δεν υπάρχει αδικία και δεν υπάρχει τιμωρία. Αυτή η εμπειρία θα σε κάνει δυνατότερο και καλύτερο. Όσο περίεργο κι αν σου φαίνεται αυτή τη δύσκολη ώρα, θημήσου… ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟ!

Νευρογλωσσικός προγραμματισμός: Πώς θα πετύχετε τους στόχους σας

Γράφει: Μεραμβελιωτάκη-Simon Μαρία

O νευρογλωσσικός προγραμματισμός είναι μια προσέγγιση που ενδιαφέρεται να εξερευνήσει και να ενισχύσει τη δυνατότητα του κάθε ατόμου να φτάσει την άριστη απόδοση

Ο νευρογλωσσικός προγραμματισμός (NLP) είναι ένα μοντέλο διαπροσωπικής επικοινωνίας που εφαρμόζεται στην ψυχοθεραπεία αλλά και στις οργανώσεις /επιχειρήσεις και επικεντρώνεται κυρίως στη μελέτη επιτυχημένων σχημάτων συμπεριφοράς καθώς και τον τρόπο σκέψης από τον οποίο αυτά τα σχήματα υποκινούνται.

Με απλά λόγια, ο νευρογλωσσικός προγραμματισμός είναι μια προσέγγιση που ενδιαφέρεται να εξερευνήσει και να ενισχύσει την δυνατότητα του κάθε ατόμου να φτάσει την άριστη απόδοση, να έχει αποτελεσματικότερη διαπροσωπική επικοινωνία και να βελτιώσει την πληρότητα και την ποιότητα της ζωής του.

Τι σημαίνει Νευρο-Γλωσσικός Προγραμματισμός;

Νευρο- Αναφέρεται στο μυαλό μας και το νευρικό σύστημα. Οι σκέψεις μας επηρεάζουν το σώμα μας και αντίστροφα.

Γλωσσικός-Αναφέρεται στις λέξεις και πώς τις χρησιμοποιούμε. Πώς επηρεαζόμαστε από τις λέξεις που χρησιμοποιούμε και πώς οι αντιλήψεις μας διαμορφώνονται από τις λέξεις που διαλέγουμε.

Προγραμματισμός- Όρος δανεισμένος από την επιστήμη της Πληροφορικής. Μέσα στη διαδρομή της ζωής συλλέγουμε διαφόρων ειδών «προγράμματα». Όπως ένας υπολογιστής εκετελεί όλες τις οδηγίες του προγράμματος, έτσι και οι άνθρωποι τείνουμε να πράττουμε σύμφωνα με τον τρόπο που μας έχουν «προγραμματίσει» οι εμπειρίες μας.

Το ευχάριστο είναι ότι όπως ακριβώς ένα πρόγραμμα στον υπολογιστή μπορεί να καθαριστεί από τυχόν «ιούς» ή να γραφτεί από την αρχή, έτσι και εμείς μπορούμε να ξαναγράψουμε τα προγράμματα του μυαλού μας όταν δεν παράγουν τα αποτελέσματα που θέλουμε.

9 κλειδιά για την επίτευξη των στόχων σας

Μέσω των διαφόρων τεχνικών του νευρογλωσσικού προγραμματισμού, ενθαρρύνεται η μέγιστη καλλιέργεια της ικανότητας του ατόμου να κατορθώνει τους στόχους του και να επιτυγχάνει. Τα κλειδιά λοιπόν της διαδικασίας διαμόρφωσης επιτυχημένων στόχων και είναι τα εξής

• Γνωρίστε τι είναι αυτό που θέλετε με ακρίβεια. Πρώτα απ’ολα λοιπόν ρωτήστε τον εαυτό σας ‘Τι ακριβώς θέλω;’. Έπειτα, εκφράστε αυτό που θέλετε με τρόπο καταφατικό/θετικό. Για παράδειγμα, δε θα είχε νόημα να πείτε ‘Αυτό που θέλω είναι να μην είμαι σε τόσο κακή οικονομική κατάσταση πια’.Στην πρόταση αυτή υπάρχει μια λέξη που υποδηλώνει άρνηση, το ‘μην’.Το ασυνείδητο δεν επεξεργάζεται αρνητικές λέξεις. Αυτό που ακούει είναι : ‘θέλω...κακή οικονομική κατάσταση’.

Ένα κλασσικό παράδειγμα αυτής της διαδικασίας είναι το εξής :

Προσπαθήστε να μη σκέφτεστε ένα μπλέ άλογο. Μη σκέφτεστε ένα μπλέ άλογο. Επαναλάβετε αυτή την πρόταση στο μυαλό σας. Τι σκέφτεστε;

Οι περισσότεροι άνθρωποι τείνουν να φτιάχνουν την εικόνα αυτού που τους ζητήθηκε να μη σκέφτονται. Επειδή ο ασυνείδητος νούς σας έχει μεγάλη δύναμη, πάντα συγκεντρωθείτε σε αυτό που θέλετε, όχι αυτό που δεν θέλετε. Διατυπώστε λοιπόν το στόχο σας καταφατικά, σε παροντικό χρόνο σαν να τον έχετε ήδη αποκτήσει.

Για παράδειγμα ‘Έχω άριστη οικονομική κατάσταση και αγοράζω ο,τι θέλω’.

• Αναρωτηθείτε σε ποιό σημείο βρίσκεστε τώρα σε σχέση με την απόκτηση του στόχου σας. Τι χρονικό διάστημα νομίζετε ότι θα χρειαστεί για να φτάσετε το στόχο σας;
• Όπως ειπώθηκε παραπάνω, οι σκέψεις μας έχουν τη δύναμη να καθορίσουν τον τρόπο που νιώθουμε και πράττουμε.Όταν οραματίζεστε με λεπτομέρειες πως θα είναι η ζωή σας όταν έχετε αποκτήσει το στόχο σας, δημιουργείτε ένα είδος θετικού 'προγραμματισμού' του νού σας για να έρθετε πιο κοντά σε αυτό που θέλετε. Φανταστείτε λοιπόν εκείνη τη μέρα που θα έχετε ήδη κατορθώσει να επιτύχετε το στόχο σας.

Τι βλέπετε γύρω σας;

Τι ακούτε;

Πώς νιώθετε;

Τι λέτε στον εαυτό σας;

Όταν προσκαλείτε τις αισθήσεις να συμμετάσχουν στον οραματισμό του στόχου σας, κάντε το δίνοντας σημασία στις λεπτομέρειες που υπάρχουν γύρω σας. Κάντε την εικόνα ζωντανή, ελκυστική και δείτε τον εαυτό σας μέσα σε αυτή. Νιώστε πώς θα νιώθατε,ακούστε τι θα ακούγατε εάν το όνειρό σας είχε πραγματοποιηθεί.

• Πώς θα ξέρετε ότι φτάσατε τον στόχο σας; Ποιές λεπτομέρειες θα αποτελέσουν για εσάς την ένδειξη ότι πετύχατε;

Εάν για παράδειγμα, ο στόχος σας είναι επαγγελματική επιτυχία, πώς θα ξέρετε ότι τον φτάσατε; Τι σημαίνει επαγγελματική επιτυχία για εσάς; Σκεφτείτε όλες τις λεπτομέρειες και τις πτυχές του στόχου αυτού που θα να είναι για σας ενδείξεις ότι πετύχατε αυτό που θέλατε.

• Τι θα κερδίσετε με το να πετύχετε αυτό το στόχο; Τι θα σας επιτρέψει να κάνετε;

Όταν αλλάζουμε έναν παράγοντα στη ζωή μας, τείνουν να ακολουθούν και άλλες αλλαγές. Το αποτέλεσμα που επιθυμείτε να φέρετε στη ζωή σας συνδέεται με άλλες επιθυμίες, αξίες ή αλλους στόχους που μπορεί να έχετε. Για να είναι η αλλαγή που θέλετε να επιτύχετε αποτελεσματική και να διαρκέσει πρέπει ο στόχος σας να δένει αρμονικά με τις υπόλοιπες πτυχές της ζωής σας.

• Θέλετε να επιτύχετε αυτό τον στόχο μόνο για εσάς ή και για τους άλλους;

Η αλλαγή που θέλετε να επιτύχετε είναι σημαντικό να ξεκινά επειδή το θέλετε εσείς πρώτος/η απ’όλους. Εάν για παράδειγμα, θέλετε να χάσετε βάρος ή να κόψετε το κάπνισμα, θέλετε να το κάνετε επειδή σας παροτρύνει η οικογένεια σας ή επειδή το θέλετε εσείς οι ίδιοι; Για ποιόν θέλετε να αλλάξετε; Το να θέλετε φυσικά να πετύχετε ένα στόχο και για τους άλλους ίσως είναι παράγοντας που σας παροτρύνει, αρκεί να μην είναι μόνο για τους άλλους.

• ‘Εχετε θέσει το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα πραγματοποιηθεί αυτός ο στόχος;

Σκεφτείτε: Πού θα πραγματοποιηθεί αυτός ο στόχος;

Πότε;

Πώς;

Με ποιόν;

Στην περίπτωση της απώλειας βάρους για παράδειγμα: Πού θα επικεντρώσετε την προσπάθεια για απώλεια βάρους περισσότερο; Στο σπίτι, στη δουλειά ή και στα δύο;Πότε σκοπεύετε να ξεκινήσετε; Θέστε μια ακριβή ημερομηνία. Πώς σκοπεύετε να χάσατε βάρος; Με δίαιτα,γυμναστική ή και τα δύο; Με ποιόν θα κάνετε αυτή την προσπάθεια;Ποιός σας υποστηρίζει;

• Τι πόρους χρειάζεστε για να πραγματοποιήσετε τον στόχο σας;Ίσως να μην τους έχετε ή να τους έχετε αλλά να χρειάζεστε κάτι παραπάνω.

Κάνατε ή είχατε ποτέ κάτι παρόμοιο στο παρελθόν;

Ξέρετε κάποιον που το έχει καταφέρει;

Μπορείτε να συμπεριφέρεστε σαν το είχατε ήδη κατορθώσει;

Ο στόχος εδώ είναι να ανακαλύψετε επιτυχή πρότυπα συμπεριφοράς δικά σας που σας βοήθησαν να φτάσετε τους στόχους σας στο παρελθόν ή να πάρετε ιδέες από τη στρατηγική κάποιου άλλου ανθρώπου που κατάφερε κάτι παρόμοιο με αυτό που στοχεύετε εσείς τώρα.

• Πώς αυτός ο στόχος δένει με την κοσμοθεωρία σας; Με άλλα λόγια,

Για ποιόν σκοπό το θέλετε αυτό;

Τι θα χάσετε και τι θα κερδίσετε αν το αποκτήσετε;

Τι θα γίνει αν το αποκτήσετε;

Τι δε θα γίνει εάν το αποκτήσετε;

Τι θα γίνει εάν δεν το αποκτήσετε;

Τι δε θα γίνει εάν δεν το αποκτήσετε;

Ένα γνωμικό λέει ότι 'ένας στόχος που έχει καθοριστεί με τον σωστό τρόπο, είναι ήδη κατά το ήμισυ φτασμένος'. Γι’αυτό και σύμφωνα με το νευρογλωσσικό προγραμματισμό, το να έχουμε ξεκάθαρους και προσεκτικά καθορισμένους στόχους, αυξάνει την πιθανότητα να τους πραγματοποιήσουμε.

Αυτή εξάλλου είναι και η διαφορά ανάμεσα στα όνειρα και τους στόχους. Τα πρώτα βασίζονται περισσότερο στην ελπίδα ότι κάποια μέρα θα αποκτήσουμε αυτό που θέλουμε ενώ οι δεύτεροι βασίζονται στον σχηματισμό ενός σχεδίου δράσης για την επίτευξή τους.

Για περισσότερες πληροφορίες: 
Nicks Quantum ''Hypnotherapist'' (Υπνοθεραπευτής)

Contact:

quantumnautpower@protonmail.ch 

#Quantumnaut

Πως να ακούσω τη ψυχή μου;

- Πως να ακούσω την ψυχή μου; Πως θα καταλαβαίνω τι ακούω;

- Η ψυχή σου μιλάει με τα συναισθήματα. Άκουσέ τα συναισθήματά σου. Ακολούθησε τα συναισθήματά σου. Τίμα τα συναισθήματά σου.

- Γιατί έχω την αίσθηση ότι το γεγονός πως τιμούσα τα συναισθήματά μου είναι
ακριβώς αυτό που μ’ έβαλε σε μπελάδες;

- Γιατί έχεις ονομάσει την ανάπτυξη “μπελά” και την ακινησία “ασφάλεια”. Σου λέω τούτο: τα συναισθήματά σου ποτέ δεν θα σε βάλουν σε “μπελάδες”, γιατί αυτά είναι η αλήθεια σου.
Αν θέλεις να ζεις χωρίς ν’ ακολουθείς ποτέ τα συναισθήματά σου, αν θέλεις να επιτρέπεις στο μηχανισμό του νου σου να φιλτράρει κάθε συναίσθημα, κάν’ το. Πάρε την κάθε σου απόφαση βασισμένος στις αναλύσεις που κάνει ο νους σου. Μην περιμένεις όμως να βρεις σε αυτές τις νοητικές διεργασίες τη χαρά, ούτε τη μαγεία της αληθινής σου ύπαρξης.

Να θυμάσαι πως η πραγματική μαγεία βρίσκεται πέρα από το νου.

Αν ακούς τη ψυχή σου, τότε θα ξέρεις ποιο είναι το “καλύτερο” γι σένα, επειδή το καλύτερο για σένα είναι αυτό που είναι αληθινό για σένα.

Όταν ενεργείς μόνο με αυτό το κριτήριο, τότε κατηφορίζεις με μεγαλύτερη ταχύτητα το μονοπάτι της εξέλιξης. Όταν δημιουργείς μια εμπειρία με γνώμονα την “τωρινή σου αλήθεια”, αντί να επαναλαμβάνεις μια εμπειρία βασιζόμενος σε μια “παλιά αλήθεια”, τότε δημιουργείς έναν “καινούργιο εαυτό”. Γιατί σου παίρνει τόσο πολύ καιρό να δημιουργήσεις την πραγματικότητα που επιλέγεις; Να γιατί: επειδή δεν ζεις την αλήθεια σου. Γνώρισε την αλήθεια και η αλήθεια θα σε λυτρώσει. Ωστόσο όταν καταλήξεις να ξέρες την αλήθεια σου, μην αλλάζεις συνέχεια γνώμη σχετικά με αυτήν. Εκεί είναι που παρεμβαίνει ο νους σου και προσπαθεί να βρει το “καλύτερο”. Σταμάτησε τον! “Πέτα τη λογική σου”. Γύρισε πάλι στα συναισθήματά σου!

Αυτό που χρειάζεσαι είναι να επιστρέφεις στο πως αισθάνεσαι, όχι στο πως σκέφτεσαι. Οι σκέψεις σου είναι ακριβώς αυτό: σκέψεις. Νοητικές κατασκευές. “Τεχνητά” δημιουργήματα του νου σου. Τα συναισθήματα σου όμως – αυτά είναι αληθινά.

Τα συναισθήματα είναι η γλώσσα της ψυχής. Και η ψυχή σου είναι η αλήθεια σου.
Ορίστε, σου είναι τώρα πιο ξεκάθαρα όλ’ αυτά;

- Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να εκφράζουμε κάθε συναίσθημα, ανεξάρτητα από το πόσο καταστροφικό μπορεί να είναι;

- Τα συναισθήματα δεν είναι ούτε αρνητικά, ούτε καταστροφικά. Είναι απλώς αλήθειες. Εκείνο που έχει σημασία το πως εσύ εκφράζεις την αλήθεια σου.

Όταν την εκφράζεις με αγάπη , σπάνια εκδηλώνονται αρνητικά και βλαβερά αποτελέσματα, και όταν εκδηλώνονται, αυτό συμβαίνει συνήθως επειδή κάποιος άλλος επέλεξε να βιώσει την αλήθεια σου με αρνητικό ή βλαβερό τρόπο. Σε μια τέτοια περίπτωση, ίσως δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείς να κάνεις για να αποφύγεις ένα τέτοιο αποτέλεσμα.

Οπωσδήποτε, το να αποφεύγεις να εκφράσεις την αλήθεια σου, δεν είναι η πιο κατάλληλη μέθοδος. Ωστόσο, οι άνθρωποι το κάνουν αυτό διαρκώς. Φοβούνται τόσο πολύ να προκαλέσουν ή να αντιμετωπίσουν πιθανές δυσάρεστες καταστάσεις, ώστε κρύβουν ολότελα την αλήθεια τους.

Να θυμάσαι: δεν είναι τόσο σημαντικό το πόσο καλά λαμβάνεται ένα μήνυμα, όσο το πόσο καλά στέλνεται.

Δεν μπορείς να πάρεις εσύ την ευθύνη για το πόσο καλά δέχεται κάποιος άλλος την αλήθεια ου. Μπορείς μόνο να εξασφαλίσεις το πόσο καλά εσύ την εκπέμπεις. Και όταν λέω “πόσο καλά”, δεν εννοώ “πόσο ξεκάθαρα”. Εννοώ με πόση αγάπη, συμπόνοια, ευαισθησία, θάρρος και πληρότητα.
Αν εκπέμπεις την αλήθεια σου μ’ έναν τέτοιο τρόπο, τότε δεν μένει χώρος για μισές αλήθειες, για “σκληρή αλήθεια” ή ακόμη και για “καθαρή αλήθεια”.

… Ναι λοιπόν, έκφρασε αυτά που αποκαλείς αρνητικά συναισθήματα, αλλά όχι με καταστροφικό τρόπο.
Με το ν’ αποφεύγεις να εκφράσεις (δηλαδή να εκτονώσεις) τα αρνητικά σου συναισθήματα, δεν τα κάνεις να εξαφανιστούν. Τα κρατάς μέσα σου. Η αρνητικότητα που μένει μέσα σου βλάπτει το σώμα και βαραίνει τη ψυχή….

Απόσπασμα από το βιβλίο 2 “Συζήτηση με το Θεό”

Ο νους σου είναι ένα τέλειο εκτελεστικό όργανο, δεν πρέπει να είναι όμως αυτός που αποφασίζει. Τα συναισθήματά σου, πράγματι είναι ο οδηγός της ψυχής σου και εάν τα ακολουθήσεις θα βρεις το δρόμο της αλήθειας σου.

Φυσικά, κανείς δεν λέει ότι αυτός ο δρόμος είναι στρωμένος με ροδοπέταλα και το σίγουρο είναι οτι θα σε βάλει και σε περιπέτειες μεταξύ των άλλων. Αλλά αυτές οι περιπέτειες είναι που θα σε κάνουν έναν πλήρη και ευτυχισμένο άνθρωπο.

Μήπως ο νους σου δεν σε βάζει σε περιπέτειες; Η μεγάλη διαφορά είναι οτι όταν ο νους σε βάζει σε μια περιπέτεια, τότε αυτό είναι “αποτυχία”, ενώ όταν η καρδιά σου σε βάλει σε περιπέτειες, αυτό είναι “εμπειρία”.

Μωυσής

Ο δρόμος προς τον Homo Universalis

Η Νέα Πολιτισμική Συνειδητότητα

Δρ. Μάνος Δανέζης

Άρθρο στο βιβλίο «Θεός και Άνθρωπος»

από τις εκδόσεις Ολιστικής Αρμονίας

Εισαγωγή

Όπως έχει οριστεί, Natura ονομάζουμε το σύνολο των μόνιμα εγγεγραμμένων στο ανθρώπινο DNA δεδομένων και πληροφοριών, που κάθε ένας χρησιμοποιεί αυθόρμητα ως κάτι γνωστό και αναλλοίωτο, άσχετα αν κατέχει επαρκώς το τι είναι ακριβώς αυτό στο οποίο αναφέρεται. Όμως, όπως είναι φυσικό, μέσα στην ανθρώπινη Natura περιλαμβάνονται, εκτός των θετικών στοιχείων, και όλα τα ανθρώπινα δόγματα, οι κοινωνικές αγκυλώσεις, τα επιστημονικά αξιώματα και οι προσωπικές ανθρώπινες εμμονές...

Αντίθετα, ανθρώπινη Cultura ονομάζουμε το σύνολο των γεγονότων, πληροφοριών ή απόψεων της ανθρώπινης Natura, τις οποίες διερευνούμε, προκειμένου να τις επεκτείνουμε, να τις διορθώσουμε ή να τις ανατρέψουμε. Δυστυχώς όμως, όπως όλοι έχουμε αντιληφθεί, η δυτική Cultura διέρχεται μια περίοδο δραματικά αυξανόμενης κρίσης, η οποία συν τω χρόνω αποσαρθρώνει τις παγκόσμιες κοινωνικές δομές. Το φαινόμενο αυτό δεν έχει τοπικά χαρακτηριστικά, αλλά αφορά και αναφέρεται στο σύνολο του δυτικού κόσμου, αν και εξωτερικεύεται με διαφορετικούς τρόπους στις διάφορες τοπικές κοινωνίες, αναλόγως του βαθμού εξέλιξης τους.

Ως παράδειγμα αναφέρουμε τη διεθνή οικονομική κατάρρευση που βιώνουμε και η οποία δεν είναι το αίτιο αλλά το αποτέλεσμα μιας ολοκληρωτικής κατάρρευσης αξιών και ιδεών. Οι διαπιστώσεις αυτές οδηγούν στο συμπέρασμα ότι δεν βρισκόμαστε μπροστά σε μια δυσλειτουργία ενός κοινωνικού συστήματος, αλλά σε φαινόμενα πολιτισμικής κατάρρευσης αυτού που αναφέρεται ως Δυτικός Πολιτισμός. Χαρακτηριστικό φαινόμενο αυτής της κατάρρευσης είναι η εγκατάλειψη των αρχών της συλλογικότητας, της κοινωνικότητας και του κοινοτικού πνεύματος, δηλαδή των βασικών στοιχείων δόμησης του πολιτισμού μας. Η συλλογικότητα έχει αντικατασταθεί από την ιδιώτευση, την υποκειμενικότητα, την ατομικότητα και τον εγωκεντρισμό.

Με τον τρόπο αυτό η κοινωνία χάνει τη συνοχή της και αυτοδιαλύεται σε ένα σύνολο συγκρουόμενων ατόμων. Το εγώ αντικαθιστά το εμείς. Το είμαι αντικαθίσταται από το έχω. Με τον τρόπο αυτό ο δυτικός πολιτισμός από κοινωνικός, μετατρέπεται σε εξατομικευμένο και συν τω χρόνω φθείρεται, διαφθείρεται και καταρρέει. Την κατάρρευση αυτή, η οποία, αργά ή γρήγορα, θα οδηγήσει το Δυτικό Πολιτισμό σε μεγάλες περιπέτειες, είναι επιτακτική ανάγκη να τη σταματήσει η ανάπτυξη ενός νέου Δυτικού Πολιτισμικού Ρεύματος, το οποίο θα πρέπει να στηρίζεται, τόσο στις ανθρωπιστικές αρχές, τις οποίες ο Δυτικός Πολιτισμός έχει προ πολλού και εξ ολοκλήρου λησμονήσει, όσο και στο νέο επιστημονικό πνεύμα που επιτάσσει την ανάπτυξη μιας νέας λογικής και ηθικής της επιστήμης. Η νέα επιστημονική λογική και ηθική, όσο και να φαίνεται παράδοξο, σε πολλές περιπτώσεις επιβεβαιώνει και πρακτικά, πάγιες φιλοσοφικές ενοράσεις και εξ αποκαλύψεως θέσεις.

Η ριζική αλλαγή των επιστημονικών ιδεών, αλλά και η αποδεικτική διαδικασία, απενοχοποιούν μια σειρά θεολογικών και μεταφυσικών ενοράσεων, οδηγώντας την κοινωνία μας σε ένα νέο πολιτισμικό μέλλον, τόσο στο επίπεδο της κοινωνικής δομής όσο και των θεολογικών δογμάτων. Σήμερα πλέον η επιστημονική γνώση αποτελεί ένα ισχυρό όπλο, προκειμένου να τεκμηριωθούν με τον καλλίτερο τρόπο πολλές εσωτερι- στικές αλλά και θεολογικές θέσεις, οι οποίες λοιδορούνταν σκαιά ως μη επιστημονικές και έξω από τη λογική πραγματικότητα.

Πολιτισμός και βασικές έννοιες

Το πρώτο όμως ερώτημα που θα τεθεί είναι: «με ποιον τρόπο το περιεχόμενο της νέας επιστημονικής σκέψης μπορεί να αναμορφώσει τις δομές του καταρρέοντος δυτικού Πολιτισμικού Ρεύματος;» Αρχικά, θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι οι Θετικές Επιστήμες δεν θεμελιώνονται πάνω σε πειραματικά αποδεδειγμένες έννοιες, όπως αφήνουμε πολλές φορές να εννοηθεί. Οι βάσεις των θετικών επιστημών είναι τρεις έννοιες: η ύλη (μάζα), ο χρόνος και ο χώρος (διάσταση). Οι έννοιες αυτές, όπως γνωρίζουμε, αλλά δεν το ομολογούμε, δεν είναι χειροπιαστά και αντικειμενικά προσδιορισμένες, αλλά φιλοσοφικά κατηγορήματα, προσδιοριζόμενα με διαφορετικούς τρόπους από διαφορετικούς πολιτισμούς ή σε διαφορετικές εποχές. Το ενδιαφέρον όμως, είναι ότι οι έννοιες αυτές δεν αποτελούν τη βάση μόνο των θετικών επιστημών, αλλά και των άλλων συνιστωσών ενός πολιτισμικού ρεύματος, της θρησκευτικότητας και της κοινωνικής φιλοσοφίας. Αν ανατραπεί λοιπόν το εννοιολογικό περιεχόμενο αυτών των φυσικών εννοιών, θα αλλάξει σιγά-σιγά η επιστημονική, θρησκευτική και κοινωνική βάση του δυτικού πολιτισμού και, αργά ή γρήγορα, ολόκληρη η δομή του πολιτισμού μας. Η ανατροπή, όμως, του εννοιολογικού περιεχομένου αυτών των φυσικών εννοιών έχει ήδη συντελεστεί.

Οι κλασικές επιστημονικές θέσεις έχουν ανατραπεί δραματικά από τα μέσα του 19ου αιώνα. Με τον τρόπο αυτό, η κατάρρευση του πυλώνα της κλασσικής επιστημονικής κοσμοθεωρίας παρασύρει σε κατάρρευση ολόκληρο το Δυτικό Πολιτισμικό Ρεύμα.

Επειδή, όμως, πολλοί μπορεί να μην πιστέψουν την ουσιαστική επίδραση του πυλώνα της επιστήμης πάνω στη συγκρότηση των άλλων πολιτισμικών πυλώνων, θέλουμε να υπενθυμίσουμε τα επόμενα. Η αλλαγή της επιστημονικής αντίληψης για το τι είναι ύλη, μάζα, χρόνος και χώρος, αναγκάζει σε αναθεώρηση κάθε κοινωνικό σύστημα που έχει στηριχθεί στις παλαιότερες αυτές αντιλήψεις (Διαλεκτικός Υλισμός - Μαρξισμός - Κομμουνισμός), όπως και μια σειρά φιλοσοφικών συστημάτων, που επηρέασαν τη δομή και τη σκέψη του Δυτικού πολιτισμού (Υλισμός, Μηχανοκρατία κ,λπ.). Στο πεδίο της Θεολογίας, αλλάζουν σοβαρά πολλά σημεία της θεολογικής δογματικής αν λάβουμε υπ' όψη μας τις νέες επιστημονικές αντιλήψεις.

Σαν παράδειγμα αναφέρουμε τις σύγχρονές απόψεις της Βιολογίας περί «καταγωγής των ειδών» και στο επίπεδο της Αστροφυσικής τις θεωρίες περί την φυσική συγκρότηση και γέννηση του Σύμπαντος, για το τι υπήρχε πριν τι δημιουργία του Σύμπαντος, για το τι είναι η ύλη, μάζα, χρόνος και χώρος, για το τι είναι στην πραγματικότητα αυτό το οποίο αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας κλπ. Βρισκόμαστε, λοιπόν, μπροστά σε μια κρίσιμη πολιτισμική καμπή. Είναι αναγκαίο, αν θέλουμε να επιβιώσουμε ως κοινωνία, να αναμορφώσουμε ταχύτατα την πνευματικότητά μας, τη λογική του στενού ατομικού μας συμφέροντος και των υπερφίαλων εγωκεντρικών επιδιώξεών μας. Ο άνθρωπος, μέσω της ανάπτυξης ενός άνευ ορίων διαφωτιστικού κύματος, πρέπει να ξεπεράσει τη φύση του «σοφού πιθήκου», υπεύθυνου για τη σημερινή πολιτισμική κατάρρευση, και να βάλει τις πνευματικές και γνωσιακές βάσεις της συγκρότησης του «συμπαντικού ανθρώπου», αυτού που θα δημιουργήσει τον πολιτισμό του μέλλοντος.

Ατομική και κοινωνική προσέγγιση της γνώσης

Ανά τους αιώνες, διάφορες φιλοσοφικές, θεολογικές ή θεοσοφικές σχολές προσπαθούσαν να προσεγγίσουν τη συμπαντική αλήθεια προβάλλοντας, όμως, «αξιωματικές» και «εξ αποκαλύψεως» αλήθειες, χωρίς κάποια πρακτική και πειραματική τεκμηρίωση. Οι συμμετέχοντες στις σχολές αυτές, εμφανώς ή αφανώς, θεωρούσαν εαυτούς «εκλεκτούς», «διαφορετικούς» και πιο «προχωρημένους πνευματικά και εξελικτικά» από τους άλλους. Η ατομική αυτογνωσία, όπου αυτή είναι πραγματική και όχι προσχηματική, διαιωνίζει τη γνώση, έστω εξ αποκαλύψεως, προφυλάσσοντάς την από τον αφανισμό στο πέρασμα των αιώνων. Πιθανότατα, η μέθοδος της ατομικής αυτογνωσίας τελειώνει το «άτομο» χωρίς όμως να βοηθάει την κοινωνία στο σύνολο της, προκειμένου να αλλάξει μαζικά και ταχύτερα τον πολιτισμικό προσανατολισμό της. Αυτό συμβαίνει εφόσον αυτοί που αισθάνονται ή είναι οι «εκλεκτοί» δεν μιλάνε την ίδια γλώσσα με την ευρύτερη κοινωνία, ούτε σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο. Η εποχή όμως της ατομικής διαφύλαξης της γνώσης τελείωσε και υπάρχει η ανάγκη ανάπτυξης ενός νέου πνευματικού πολιτισμού, που, για να γίνει πραγματικότητα, έχει την ανάγκη συμμετοχής όλων των ανθρώπων και όχι μόνο των «εκλεκτών».

Έχουμε ανάγκη την ανάπτυξη ενός μαζικού λαϊκού διαφωτιστικού ρεύματος, το οποίο, χωρίς να σταματάει ή να επιβραδύνει την ατομική αναζήτηση της πνευματικότητας, θα δίνει τη δυνατότητα σε όλο και μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων να συμμετάσχουν στη νέα πολιτισμική και πνευματική επανάσταση. Αυτό που θα πρέπει να αντιληφθούμε είναι ότι ως πολιτισμός, ή όλοι μαζί θα σωθούμε ή όλοι μαζί θα αφανιστούμε. Δεν υπάρχει πλέον χώρος για ατομικούς παραδείσους.

Είναι πολύ βασικό να συνειδητοποιήσουμε ότι η προσπάθεια να γίνουν κατανοητές στον απλό άνθρωπο βαθιές φιλοσοφικές ή εσωτερικές γνώσεις, δεν στερούν από αυτές τη βαρύτητα του περιεχομένου τους. Ακόμα και ο Ιησούς δεν αρνήθηκε την αποδεικτική διαδικασία, τη θεϊκής φύσης Του, την οποία ζήτησε ο «άπιστος Θωμάς».

Για να γίνει όμως κατανοητή η συμπαντική αλήθεια από μέρους μιας κοινωνίας, η οποία έχει οικοδομηθεί πάνω στο σύνδρομο του «άπιστου Θωμά», πρέπει να της μιλήσουμε στη γλώσσα της, τη γλώσσα της αποδεικτικής λογικής. Το ρόλο αυτό μπορεί πλέον να παίξει η σύγχρονη επιστημονική σκέψη. Η πορεία προς τη συγκρότηση ενός νέου πνευματικού πολιτισμικού ρεύματος δεν θα είναι όμως εύκολη και θα πρέπει να ακολουθήσει μια σειρά ουσιαστικών βημάτων. Πρώτο βήμα θα πρέπει να είναι η, μέσω της νέας επιστημονικής γνώσης, κατάκτηση μιας νέας συμπαντικής συνειδητότητας.

Η νέα συμπαντική συνειδητότητα

Μιλώντας βέβαια για μια επιστημονική προσέγγιση της συμπαντικής συνειδητότητας, δεν υποβαθμίζουμε, ούτε αγνοούμε το φιλοσοφικό, θεολογικό ή εσωτερικό δρόμο κατάκτησης της. Αυτό το οποίο μπορούμε να υποστηρίξουμε είναι ότι, μέσω της αποδεικτικής επιστημονικής διαδικασίας, είναι πιο εύκολο να πλησιάσουμε το μέσο άνθρωπο, μιλώντας του σε μια γλώσσα και στα πλαίσια μιας λογικής που έχει συνηθίσει να αποδέχεται. Εκτός όμως αυτού, η επιστημονική αποδεικτική μέθοδος βοηθάει όσους προσεγγίζουν τη συμπαντική συνειδητότητα με άλλες μεθόδους, να σπάσουν τα δεσμά ενός ιδιότυπου αποκλεισμού, που τους έχει επιβάλει μια πολιτισμική πραγματικότητα που δεν αποδέχεται τις φιλοσοφικές, θεολογικές ή εσωτερικές ερμηνείες. Η συνειδητοποίηση, μέσω της επιστημονικής γνώσης, της συμπαντικής πραγματικότητας μπορεί σε μεγάλο βαθμό να επιτευχθεί, αν γίνουν κατανοητές οι επόμενες βασικές επιστημονικές πλέον αλήθειες.

Η πλάνη των αισθήσεων

Ένα ερώτημα που βασάνιζε τον άνθρωπο υπήρξε το αν «είναι πραγματικότητα ό,τι αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας» ή μήπως αποτελεί ένα «matrix», ένα «δημιούργημα του μυαλού μας». Όπως αναφέρει ο Σέξτος, ο Δημόκριτος σε αυτό το ερώτημα έδωσε μια σαφή απάντηση (Δημόκριτος, απόσπ ιι, Σέξτος, Προς Μαθηματικούς VII, 138)...

« Αλλά στους Κανόνες λέγει (ο Δημόκριτος) ότι υπάρχουν δύο είδη γνώσης, η μία μέσω των αισθήσεων και η άλλη μέσω της διάνοιας. Από αυτές, εκείνη που αποκτάται μέσω της διάνοιας την αποκαλεί γνήσια, αποδίδοντάς της αξιοπιστία για την εκφορά σωστής κρίσης, ενώ εκείνη που αποκτάται μέσω των αισθήσεων την ονομάζει νόθα, μην αναγνωρίζοντάς της το αλάθητο για τη διάγνωση του αληθινού. Λέγει κατά λέξη, «υπάρχουν δύο μορφές γνώσης, μία γνήσια και μία νόθα. Στη νόθα ανήκουν όλα τα παρακάτω, η όραση, η ακοή, η οσμή, η γεύση, η αφή. Η άλλη μορφή γνώσης είναι γνήσια, που είναι ξέχωρη από αυτή».

Ας δούμε την άποψη της επιστήμης πάνω σε αυτό το θέμα μέσω του φαινομένου της συναισθησίας. Όπως έχει διαπιστωθεί, υπάρχουν άνθρωποι που παρουσιάζουν την ιδιότητα να μπλέκουν μεταξύ τους τις αισθήσεις τους. Με τον τρόπο αυτό, οι άνθρωποι αυτοί μπορούν να ακούνε τις γεύσεις ή να βλέπουν χρώματα και σχήματα όταν ακούνε ήχους ή και το αντίστροφο. Η κατάσταση αυτή ονομάζεται «συναισθησία». Το ότι τα ερεθίσματα, τα οποία δέχεται το μάτι μας, μπορούμε να τα σχηματοποιήσουμε ως ήχους και τα ερεθίσματα που δέχονται τα αφτιά μας ως χρώματα και σχήματα, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι «οι εντυπώσεις των αισθήσεων, άρα και ο κόσμος πσν αντιλαμβανόμαστε, είναι αποτέλεσμα της δομής τον εγκεφάλου μας και όχι μια αντικειμενική πραγματικότητα». Ένα δεύτερο πολύ ενδιαφέρον φαινόμενο είναι το φαινόμενο του «ενεργειακού κατωφλίου». Για κάθε άνθρωπο, αν το ενεργειακό ερέθισμα που προσλαμβάνει από ένα αισθητήριο όργανο δεν ξεπερνά ένα συγκεκριμένο ελάχιστο ποσό ενέργειας, τότε το αισθητήριο όργανο δεν μπορεί να δημιουργήσει ένα ενεργειακό σήμα.

Ως εκ τούτου, ο εγκέφαλος δεν δέχεται κανένα σήμα και αγνοεί ως μη υπάρχον το ποσόν αυτό της ενέργειας. Ομοίως, όσο και αν τα εξωτερικά ενεργειακά ερεθίσματα ξεπερνάνε το ενεργειακό κατώφλι, προκαλούν ακριβώς το ίδιο αισθητηριακό αποτέλεσμα.. Αυτό σημαίνει ότι ανεξάρτητα από τη διαφορά των εξωτερικών ερεθισμάτων σε ένταση ή χρόνο, το εύρος, καθώς και η διάρκεια του τελικού αποτελέσματος είναι παραμένει πάντα το ίδιο. Αυτό σημαίνει ότι οσοδήποτε μεγάλο και αν είναι το ποσόν της ενέργειας που δέχεται ένα αισθητήριο όργανο μας, δεν μπορεί να δει «ποσοτικά» περισσότερα γεγονότα. Το μόνο που διαφοροποιήται είναι η ποιότητα των γεγονότων. Ενδιαφέρον είναι να αναφερθεί ότι το ενεργειακό κατώφλι δεν είναι το ίδιο για όλους τους ανθρώπους, με αποτέλεσμα κάθε ένας να αντιλαμβάνεται ελαφρώς διαφορετικά τα διάφορα γεγονότα. Δεχόμενοι όμως ότι η ανθρώπινη βιολογία, μέσω των νευρώνων, δεν μεταφέρει στον εγκέφαλο ενεργειακά σήματα μικρότερης ενέργειας από μια ελάχιστη, σημαίνει ότι δεν γίνονται αντιληπτά από εμάς πολλά γεγονότα του εξωτερικού κόσμου. Όμως και η αίσθηση της αφής δημιουργείται στον εγκέφαλο μας.

Όπως γνωρίζουμε, τα τελευταία δομικά υλικά του χεριού απέχουν αναλογικά πολύ μεγάλες αποστάσεις από το αντικείμενο που νομίζουμε ότι ακουμπάμε. Μεταξύ των δομικών υλικών του χεριού και του αντικειμένου αναπτύσσονται απωθητικές δυνάμεις, δηλαδή ενέργεια (σήματα). Η ενέργεια αυτή μεταφέρεται από τους νευρώνες σε συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου η οποία δημιουργεί την αίσθηση της Αφής. Όπως αναφέρει και ο Τσαρλς Μιούζες στο βιβλίο του «Συνείδηση και πραγματικότητα»:

«... όλα τα αντικείμενα που μπορούμε να παρατηρήσουμε είναι τρισδιάστατες εικόνες που σχηματίζονται από κύματα στάσιμα ή κινούμενα κάτω από την επίδραση ηλεκτρομαγνητικών και πυρηνικών διαδικασιών. Όλα τα αντικείμενα του κόσμου είναι τρισδιάστατες εικόνες που σχηματίζονται με ηλεκτρομαγνητικό τρόπο, εικόνες ενός υπερολογράμματος αν το θέλετε».

Όμως, για την πλάνη των αισθήσεων παίρνει θέση και η Θεωρία της Σχετικότητας. Ας δούμε κάπως καλύτερα αυτή τη θέση.  Όπως γνωρίζουμε μέσω της επιστήμης της νευροφυσιολογίας, «μορφές και σχήματα τα οποία εξελίσσονται σε χώρους περισσοτέρων των τριών διαστάσεων, ακόμα και αν περιγράφονται από την Ευκλείδεια Γεωμετρία, δεν είναι δυνατόν να γίνουν αντιληπτά από τις ανθρώπινες αισθήσεις. Όμως, σύμφωνα με τη Θεωρία της Σχετικότητας, το Σύμπαν μας είναι τεσσάρων διαστάσεων και δεν περιγράφεται από την Ευκλείδεια γεωμετρία. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα έπρεπε να αντιλαμβανόμαστε τίποτα μέσα σε αυτό.

Τι είναι λοιπόν αυτό που αντιλαμβανόμαστε μέσω των αισθήσεών μας σαν πραγματικότητα; Σύμφωνα με τη Θεωρία της Σχετικότητας, η αισθητή συμπαντική πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο, παρά «η προβολή (το είδωλο, το καθρέφτισμα) όσων υπάρχουν στο πραγματικό τετραδιάστατο μη Ευκλείδειο και αθέατο Σύμπαν πάνω σε έναν ψεύτικο τρισδιάστατο και Ευκλείδειο χώρο που φτιάχνουν πλαστά οι αισθήσεις μας». Το χώρο αυτό η θεωρία της Σχετικότητας ονομάζει χώρο Minkowski. Τα παράδοξα φαινόμενα της θεωρίας της Σχετικότητας (διαστολές και συστολές του χρόνου, του μήκους, της μάζας κ,λπ.), καθώς και όλες οι περίεργες μετρήσεις, δεν γίνονται μέσα στο πραγματικό Σύμπαν, άρα δεν το περιγράφουν. Τα σχετικιστικά γεγονότα, οι μορφές και τα σχήματα του κόσμου που μας περιβάλλει, είναι οι προβολές του, οι παραμορφωμένες εικόνες του, πάνω σε έναν ψεύτικο ευκλείδειο χώρο που κατασκευάζει η φυσιολογία μας μέσω του εγκεφάλου μας.

Ας δούμε όμως και ένα άλλο παράδοξο γεγονός, το οποίο μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το ορατό Σύμπαν δεν αποτελεί παρά μια ψευδή εικόνα μιας άλλης μη αισθητής πραγματικότητας. Επειδή η ταχύτητα του φωτός είναι πεπερασμένη, η ακτινοβολία, άρα και οι εικόνες, των μακρινών γαλαξιών ταξιδεύουν για εκατομμύρια ή και δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσουν μέχρι τον παρατηρητή. Αυτό σημαίνει ότι τη στιγμή που βλέπουμε ένα μακρινό γαλαξία, αυτός μπορεί να έχει καταστραφεί. Όπως γίνεται φανερό, λόγω αυτού του γεγονότος, μέσω των αισθήσεων και των επιστημονικών οργάνων μα, δεν μελετάμε τους γαλαξίες όπως είναι τώρα, αλλά τις παρελθοντικές εικόνες τους. Το Σύμπαν των παρατηρήσεών μας δεν είναι το πραγματικό τωρινό Σύμπαν, αλλά αποτελεί μία εικόνα του παρελθόντος του.

Η έννοια της ύλης

Η κατανόηση της πλάνης των αισθήσεων και του γεγονότος ότι ο αισθητός κόσμος γύρω μας δεν αποτελεί παρά μια παραμορφωμένη εικόνα μιας αόρατης πραγματικότητας, θέτει επιτακτικά το ερώτημα του «τι είναι αυτό που ονομάζουμε ύλη».

Όπως ήδη έχουμε αναφέρει, η έννοια της ύλης αποτελεί ένα φιλοσοφικό κατηγόρημα και ως εκ τούτου δεν επιδέχεται έναν επιστημονικά τεκμηριωμένο ορισμό. Ας δούμε προσεκτικότερα τις απόψεις της σύγχρονης επιστημονικής σκέψης γύρω από την πραγματική φύση αυτού που οι αισθήσεις μας ονομάζουν «ύλη». Για να μπορέσουμε, όμως, να κατανοήσουμε το τι είναι ύλη θα πρέπει να γνωρίζουμε κάποιες άλλες ενδιάμεσες έννοιες.

Οι έννοιες της γεωμετρίας και του χώρου

Αρχικά, ας ορίσουμε τι είναι η γεωμετρία. Η γεωμετρία περιγράφει μια σειρά ιδιοτήτων ενός χώρου όπου αναπτύσσονται μορφές, γεγονότα και σχήματα και αυτό ανεξαρτήτως του αριθμού των διαστάσεων του χώρου αυτού. Έτσι, για παράδειγμα, ένας χώρος οσωνδήποτε διαστάσεων μπορεί να είναι Ευκλείδειος, αν υπακούει στις βασικές ιδιότητες της Ευκλείδειας γεωμετρίας. Όταν αναφερόμαστε σε γεωμετρικά σχήματα, θεωρούμε ως αυτονόητη την ύπαρξη ενός χώρου, μέσα στον οποίο αυτά αναπτύσσονται και τις ιδιότητες του οποίου υπακούουν. Για τον κόσμο, λοιπόν, των αισθήσεών μας, ο χώρος είναι το αναγκαίο τίποτα μέσα στο οποίο πλέουν τα γεωμετρικά σχήματα, τα οποία δεν έχουν αισθητή, αλλά μόνο ιδεατή υπόσταση.

Η έννοια της διάστασης

Ο κάθε χώρος χαρακτηρίζεται από τον αριθμό των διαστάσεών του. Η διάσταση δεν είναι κάτι μεταφυσικό και έξω από την εποπτεία της επιστήμης. Η έννοια της διάστασης ταυτίζεται με την έννοια του βαθμού ελευθερίας μέσα σε ένα χώρο με δεδομένες ιδιότητες (Γεωμετρία). Κάθε διάσταση πρέπει να είναι κάθετη πάνω σε όλες τις άλλες. Το ενδιαφέρον γεγονός είναι ότι η ανθρώπινη φυσιολογία μπορεί να καταγράψει γραφικά και αισθητά μόνο τρεις διαστάσεις. Δεν μπορεί δηλαδή να χαράξει γραφικά, άρα και να κατανοήσει, μια τέταρτη κατεύθυνση η οποία να είναι κάθετη προς κάθε μία από τις τρεις προηγούμενες διαστάσεις-κατευθύνσεις. Η πραγματικότητα δηλαδή της 4ης διάστασης, άρα και των τετραδιάστατων μορφών, βρίσκεται έξω από τη δυνατότητα των ανθρώπινων αισθήσεων και περιγράφεται μόνο μέσω μαθηματικών σχέσεων.

Στα μαθηματικά όλες οι διαστάσεις είναι ισοδύναμες και ομοειδείς. Ως εκ τούτου, αν για κάποιο λόγο πρέπει να τις μετρήσουμε, η μονάδα που χρησιμοποιούμε είναι η ίδια. Αυτό σημαίνει ότι η τέταρτη διάσταση, όπως η πέμπτη ή η τρίτη μετριούνται με την ίδια μονάδα. Αν για κάποιο λόγο μετράμε κάποιες διαστάσεις με κάποια μονάδα π.χ. το cm και κάποια άλλη με κάποια άλλη μονάδα π.χ. το sec, αυτό σημαίνει ότι συμβαίνει κάτι από τα επόμενα:

Οι δύο μονάδες (cm και sec) είναι ομοειδείς μονάδες και δεν το καταλαβαίνουμε. Το γεγονός το οποίο μετράμε με τη διαφορετική μονάδα μέτρησης (π.χ. sec) δεν έχει καμία σχέση με την έννοια της διάστασης, αλλά μετράει ένα δευτερογενές γεγονός που προκύπτει από την έννοια της διάστασης. Τι όμως από τα δύο συμβαίνει στο Σύμπαν γύρω μας; Και τα δύο. Όταν μελετάμε το Σύμπαν στην ολότητά του, η έννοια του cm ταυτίζεται με την έννοια του sec. Ως παράδειγμα αναφέρουμε την έννοια της ακτίνας του Σύμπαντος. Ενώ έχουμε την εντύπωση ότι μετριέται με μονάδες μήκους, η λύση της εξίσωση που δίνει την ακτίνα του Σύμπαντος, μας δίνει μονάδες χρόνου. Αυτό σημαίνει ότι για το μεγάκοσμο του Σύμπαντος η έννοια του cm συμπίπτει με την έννοια του sec. Στην περίπτωση, όμως, του πολύ κοντινού μας σύμπαντος, για παράδειγμα στη Γη και στον κοντινό της χώρο, το δευτερόλεπτο δεν εκφράζει την 4η διάσταση, αλλά ένα παράγωγο μέγεθος. Για το λόγο αυτό η έννοια του cm φαντάζει διαφορετική από την έννοια του sec. Την τέταρτη διάσταση, λόγω της βιολογίας μας, δεν μπορούμε να την αντιληφθούμε ευθέως, αλλά μόνο εμμέσως, μέσω δευτερογενών ιδιοτήτων της. Λόγω αυτού του γεγονότος έχουμε την ψευδαίσθηση ότι η τέταρτη διάσταση είναι κάτι διαφορετικό από τις άλλες τρεις και ως εκ τούτου την μετράμε με ένα άλλο μέτρο, το δευτερόλεπτο της ώρας.

Για να καταλάβουμε αυτό το παράδοξο ας αναφερθούμε στο παράδειγμα των τετράδυμων. Αν έχουμε τετράδυμα αδέλφια εντελώς όμοια και βλέπουμε τα 3 απευθείας στο πρόσωπο ενώ το τέταρτο μέσω ενός παραμορφωτικού καθρέφτη, έχουμε την ψευδαίσθηση ότι αυτό διαφέρει στην όψη από τα άλλα τρία, για τα οποία αντιλαμβανόμαστε ότι είναι εντελώς όμοια. Το ίδιο συμβαίνει και με τις τέσσερεις διαστάσεις.

Η έννοια της καμπυλότητας

Έστω ένας χώρος μίας διάστασης, (η ευθεία). Ο χώρος μίας διάστασης καμπυλώνεται, κάμπτεται δηλαδή, σε κάποιες περιοχές του προς την κατεύθυνση της δεύτερης διάστασης, του πλάτους. Ένας χώρος δύο διαστάσεων (επίπεδο) καμπυλώνεται προς τη διάσταση ύψος. Τέλος, όταν μιλάμε για καμπύλωση του Ευκλείδειου συμπαντικού χώρου των τριών διαστάσεων, που μπορούν να αντιληφθούν οι αισθήσεις μας, απλώς εννοούμε μία κύρτωσή του προς την τέταρτη διάσταση, την οποία, όμως, δεν αντιλαμβάνονται οι ανθρώπινες αισθήσεις.

Τι είναι τελικά η ύλη;

Μετά όλα τα προηγούμενα είμαστε έτοιμοι να αντιληφθούμε τι είναι η «ύλη». Η μεγαλοφυΐα του θείου Αλβέρτου συνέλαβε την ιδέα, την οποία εξέφρασε και μαθηματικά, ότι, δηλαδή, το κύριο συστατικό της κλασικής Φυσικής, «η αισθητή ύλη, δεν είναι παρά η καμπύλωση τον κύριου συστατικού του κόσμου των μαθηματικών, του τρισδιάστατου χώρου». Όμως, επειδή, όπως αναφέραμε, ο χώρος είναι ένα αισθητό τίποτα, η ύλη είναι η καμπύλωση αυτού του τίποτα. Έτσι, όταν ο «χώρος» των τριών διαστάσεων καμπυλώνεται προς την 4η διάσταση, μεταξύ ενός ελάχιστου και ενός μέγιστου ορίου, τότε οι αισθήσεις μας αντιλαμβάνονται αυτή την καμπύλωση σαν πυκνότητα ύλης. Με λίγα λόγια και η αισθητή ύλη δεν είναι παρά ένα κατασκεύασμα του εγκεφάλου μας. Μια πλαστή εικόνα μιας άλλης μη αισθητής πραγματικότητας

Η έννοια του ανθρώπινου χρόνου

Ποια είναι η σχέση μεταξύ 4ης διάστασης και του ανθρωπίνως μετρούμενου Χρόνου; Όπως είπαμε προηγουμένως, η αυξομείωση της καμπυλότητας του τρισδιάστατου χώρου προς την 4η διάσταση εκφράζεται στη Φυσική ως μεταβολή της πυκνότητας της υλοενέργειας σε μια συγκεκριμένη περιοχή. Η μεταβολή αυτή, στην περίπτωση της υλικής υπόστασης του ανθρώπου, μεταφράζεται πρακτικά ως Ανάπτυξη και Φθορά (κύκλος ζωής). Η ανθρώπινη βιολογία δεν μπορεί να αντιληφθεί άμεσα την 4η διάσταση και τις μεταβολές της, δηλαδή την καμπυλότητα του χώρου. Μπορεί όμως να αντιληφθεί ένα ισοδύναμο και παραγόμενο από την καμπυλότητα γεγονός, την ανάπτυξη και την φθορά της υλοενέργειας. Δηλαδή τον κύκλο της λεγόμενης ζωής.

Χρειαζόμαστε ένα σταθερό μέτρο προκειμένου να μετράμε τη μέση διάρκεια της ζωής ενός γεγονότος. Μετράμε, λοιπόν, πόσες φορές η Γη θα γυρίσει γύρω από τον άξονά της (ημερονύκτιο) ή γύρω από τον Ήλιο (έτος) κατά τη διάρκεια της μέσης ζωής αυτού του γεγονότος. Το αποτέλεσμα αυτής της μέτρησης το ονομάσαμε «Χρόνο», εκ του ονόματος του Θεού Κρόνου, ο οποίος, σύμφωνα με το μύθο, ήταν υπεύθυνος για το σταμάτημα της ζωής (θάνατο) ενός βιολογικού συστήματος. Τον Χρόνο τον χωρίσαμε σε μήνες, μέρες, ώρες, λεπτά και δευτερόλεπτα, με βασική ελάχιστη μονάδα τη διάρκεια του δευτερολέπτου (sec). Μετά όλα τα προηγούμενα μπορούμε να αντιληφθούμε ότι ο ανθρωπίνως μετρούμενος Χρόνος δεν μετράει την 4η διάσταση και τις μεταβολές της, αλλά ένα παράγωγο μέγεθος, τη διάρκεια ζωής ενός υλικού γεγονότος. Με άλλα λόγια, μετράει τη διάρκεια κατά την οποία η τοπική καμπυλότητα του χώρου έχει τέτοιες τιμές που η ανθρώπινη βιολογία μπορεί να τις αντιλαμβάνεται ως ύλη. Ο Χρόνος μετράει τη διάρκεια της ανθρώπινης ζωής και όχι την 4η διάσταση, της οποίας είναι ένα δευτερογενές φαινόμενο.

Η έννοια της ολικότητας

Ένα άλλο γεγονός, το οποίο μπορούμε να προσεγγίσουμε μέσω της νέας επιστημονικής γνώσης, είναι ή έννοια της «ολικότητας». Το Σύμπαν της σύγχρονης επιστήμης είναι ένα ενιαίο σύστημα, το οποίο δεν μερίζεται, ούτε αποτελείται από μέρη. Η αίσθηση των εξατομικευμένων αντικειμένων και μορφών δεν αποτελεί παρά μια νέα πλάνη, η οποία στηρίζεται σε μια ιδιομορφία, βασικά της όρασής μας, αλλά γενικότερα της εγκεφαλικής μας συγκρότησης. Ας δούμε, όμως, κάπως καλύτερα την τεκμηρίωση αυτής της θέσης. Όπως όλοι γνωρίζουμε, ο οφθαλμός μας αποτελεί έναν ατελέστατο συλλέκτη ακτινοβολιών. Η ατέλειά του συνίσταται κυρίως στο ότι δεν μπορεί να αντιληφθεί:

1. Αντικείμενα μικρότερης έκτασης από μια ελάχιστη, π.χ. κόκκους σκόνης.

2. Την απόσταση μεταξύ ανεξάρτητων αντικειμένων, εάν αυτή είναι μικρότερη μιας ελάχιστης. Τα αντικείμενα αυτά τα αντιλαμβάνεται σαν ένα.

3. Ακτινοβολίες εκτός του ελαχιστότατου εύρους των ορατών μηκών κύματος.

Συνεπώς, μέσω του συνόλου των αισθήσεών μας δεν είναι δυνατόν να αντιληφθούμε παρά μόνο ένα απειροελάχιστο κομμάτι του συμπαντικού χώρου που μας περιβάλλει. Η αδυναμία αυτή των ανθρώπινων αισθήσεων μας αναγκάζει να περιορίζουμε τον κόσμο των αισθητών εντυπώσεών μας σε ένα πολύ μικρό υποσύνολο του συμπαντικού χώρου. Να σχηματίζουμε δηλαδή αυθαίρετα, μέσω των αισθήσεών μας, μια ελαχιστότατη Ευκλείδεια υποκειμενική τομή στο συνεχές μη Ευκλείδειο χωροχρονικό γίγνεσθαι, εντός της οποίας δημιουργούμε ό,τι ονομάζουμε «Κόσμο των αισθήσεών μας».

Μερικά αποτελέσματα των προηγούμενων αδυναμιών των αισθήσεών μας είναι:

α. Μια σειρά αντικειμένων ή γεγονότων παραμένουν αόρατα για τον άνθρωπο, εφόσον τα μήκη κύματος της ακτινοβολίας την οποία εκπέμπουν δεν καταγράφονται από τον οφθαλμό μας.

β. Ένα σύνολο ελαχιστότατων σωματιδίων, όπως π.χ. κόκκοι σκόνης ή μόρια αρωματικών πτητικών ενώσεων, τα οποία παρεμβάλλονται μεταξύ των θεωρούμενων ανεξάρτητων αντικειμένων, παραμένουν αόρατα για τον οφθαλμό μας, λόγω των περιορισμένων διαστάσεών τους. Εξαιτίας της αδυναμίας της όρασής μας, δημιουργούμε την αίσθηση του «κενού» μεταξύ των φαινομενικά ανεξάρτητων αντικειμένων.

γ. Επειδή οι αποστάσεις μεταξύ των μορίων ή των ατόμων είναι απειροελάχιστες, δεν αντιλαμβανόμαστε την αυτόνομη και ανεξάρτητη ύπαρξή τους. Αντιθέτως, δημιουργείται η ψευδής εντύπωση ότι μια συλλογή ατόμων ή μορίων, μεγάλης πυκνότητας, αποτελεί ενιαία και αυτόνομη υλική οντότητα. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται η ψευδαίσθηση της υλικής ατομικότητας των αισθητών αντικειμένων.

Σημειώνουμε ότι, αν το αισθητήριο της όρασής μας είχε άπειρες δυνατότητες και δεν παρουσίαζε τις προηγούμενες αδυναμίες, όπως είναι φανερό, δεν θα δημιουργούνταν στον άνθρωπο η εντύπωση των ανεξάρτητων και αυτόνομων υλικών αντικειμένων. Αντιθέτως, θα σχηματιζόταν η εντύπωση ενός χυλού υποατομικών σωματιδίων και, σε προέκταση, ενός χυλού ακτινοβολιών, μέσα στον οποίο αυτό που ονομάζουμε εξατομικευμένο υλικό αντικείμενο δεν θα αποτελούσε παρά ένα συγκεκριμένο πύκνωμα. Όμως, και η Θεωρία της Σχετικότητας δέχεται το ενιαίο και αδιάσπαστο της συμπαντικής συγκρότησης. Το μόνο πραγματικό μέσα στο Σύμπαν είναι το «χωροχρονικό συνεχές», το οποίο είναι άτμητο και αδιαίρετο. Αν τμήσουμε το χωροχρονικό συνεχές, τα παραγόμενα μέρη δεν έχουν καμία από τις ιδιότητες του χωροχρονικού συνεχούς ούτε και το περιγράφουν. Αυτό σημαίνει ότι, αν το σπάσουμε σε χώρο και χρόνο, ούτε ο χρόνος ούτε ο χώρος περιγράφουν την Συμπαντική πραγματικότητα. Ο χρόνος και ο χώρος, όπως τον περιγράφουν και τον μετράνε τα ρολόγια, τα ημερολόγια και οι μεζούρες μας αντίστοιχα, δεν έχουν καμία σχέση ούτε περιγράφουν την πραγματικότητα της Συμπαντικής Δημιουργίας. Μέσα στο χωροχρονικό συνεχές δεν μπορούμε να ορίσουμε σημεία χρόνου t και χώρου χ ψ, ζ. Ο λόγος, για τον οποίο δεν μπορούμε να τα ορίσουμε, είναι ότι για να γίνει αυτό, θα έπρεπε πρώτα να χωρίσουμε το χωροχρονικό συνεχές σε χώρο και χρόνο και μέσα στα κομμάτια αυτά να ορίσουμε τα σημεία χώρου και χρόνου. Αν όμως δεν μπορούμε να ορίσουμε ανεξάρτητα σημεία χώρου και χρόνου, μπορούμε να ορίσουμε σημεία που να έχουν συγχρόνως συντεταγμένες και χώρου και χρόνου, δηλαδή σημεία Α (χψ,ζ,ΐ);

Η απάντηση είναι και πάλι όχι, διότι αν ορίζαμε κάποιο σημείο στο χωροχρονικό συνεχές, θα ήταν σαν να το χωρίζαμε σε δύο κομμάτια: το σημείο και όλο το υπόλοιπο χωροχρονικό συνεχές. Αυτό όμως, όπως είπαμε, έχει ως συνέπεια τα δύο αυτά κομμάτια να μην έχουν καμιά ιδιότητα του Συμπαντικού χωροχρονικού συνεχούς. Οι ανθρώπινες αισθήσεις, λοιπόν, δεν αποτελούν το αδιάψευστο κριτήριο της αλήθειας των συμπαντικών μορφών και φαινομένων. Ό,τι αυτάρεσκα ονομάζουμε εξατομικευμένο υλικό αντικείμενο αποτελεί μια σκιά αυτού που πραγματικά είναι, στα πλαίσια της μη αισθητής πραγματικότητας. Με βάση τα προηγούμενα μπορούμε πλέον να πούμε ότι: μέσω των αισθήσεών μας και των διαφόρων οργάνων μας που τις ενισχύουν, δεν αντιλαμβανόμαστε το Σύμπαν όπως αυτό είναι στην πραγματικότητα, αλλά όπως έχει τη δυνατότητα να το αντιληφθεί ο εγκέφαλος μας, μέσω των ατελέστατων ανθρώπινων αισθήσεων. Η πραγματική φύση του τετραδιάστατου μη Ευκλείδειου Σύμπαντος είναι μη αισθητή και περιγράφεται μόνο μέσω μαθηματικών σχέσεων.

Η έννοια της αυτογνωσίας

Η προσέγγιση της συμπαντικής συνειδητότητας, μέσω της επιστήμης δίνει τη δυνατότητα στο μέσο άνθρωπο, τον διαμορφωμένο μέσα στην υλιστικότητα της μηχανοκρατίας της επιστημονικής επανάστασης του ι6'" -17'": αιώνα, να αποδεχτεί μια συμπαντική δομή και λειτουργία, που μέχρι σήμερα απέρριπτε ως μη ορθολογιστική. Αυτό το πρώτο βήμα της μαζικής αφύπνισης μιας γνώσης που, σε πολλές περιπτώσεις, ενυπάρχει συνειδησιακά μέσα στην ανθρώπινη φύση, αποτελεί την πιο δύσκολη φάση διαμόρφωσης μιας ευρύτερης κοινωνικής πνευματικότητας. Η νέα επιστημονική προσέγγιση της συμπαντικής συνειδητότητας δίνει τη δυνατότητα σε όλο και περισσότερους ανθρώπους να βαδίσουν το δρόμο της «αυτογνωσίας». Με τον όρο «αυτογνωσία» περιγράφουμε την προσπάθεια της ανθρώπινης πνευματικότητας να συνδέσει τις επιμέρους γνώσεις, τις οποίες απέκτησε μέσω της συμπαντικής συνειδητότητας, με την έννοια της «φύσης» του ανθρώπου, αλλά και με την ουσία κάθε αισθητής ύπαρξης.

Μερικά από τα θέματα που μπορούμε να επεξεργαστούμε, μέσω της νέας συμπαντικής λογικής μας, είναι η μεταφορά της γνώσης περί ψευδαίσθησης των αισθητών αντικειμένων στο επίπεδο του ανθρώπου και η θέση των αισθητών γεγονότων, μηδέ εξαιρουμένης της ίδιας της ύπαρξης μας, μέσα στα πλαίσια της συμπαντικής ολικότητας. Οι απαντήσεις πάνω σε αυτά τα θέματα δεν μεταβάλλουν μόνο την ατομική συνείδηση του ανθρώπου, αλλά διαμορφώνουν συγχρόνως νέες θεολογικές και κοινωνικές απόψεις. Με λίγα λόγια, διαμορφώνουν τα πλαίσια ενός νέου πολιτισμικού ρεύματος. Σαν παραδείγματα αναφέρουμε το Χριστό, το Βούδα, τον Κρίσνα, το Μωάμεθ. Οι προσεγγίσεις τους πάνω σε όλα τα προηγούμενα θέματα δεν διαμόρφωσαν μόνο μια νέα θεολογική άποψη, αλλά, ανατρέποντας την μέχρι τότε κοινωνική συνείδηση, δημιούργησαν και νέα κοινωνικά συστήματα. Δημιούργησαν, δηλαδή, νέα πολιτισμικά δεδομένα. Ας δούμε, όμως, σαν παράδειγμα ποια μπορεί να είναι η αντίληψη γύρω από το φαινόμενο του κύκλου της ανθρώπινης ύπαρξης, υπό το πρίσμα όλων όσων αναφέραμε προηγουμένως.

Το μυστήριο του κύκλου της ζωής

Όπως αναφέραμε στα προηγούμενα, η αισθητή ύλη είναι καμπυλωμένος τρισδιάστατος χώρος προς την 4η διάσταση. Ιδιαιτέρα σημειώσαμε ότι η ύλη υπάρχει αισθητά, αν η τιμή της 4ης διάστασης βρίσκεται μεταξύ μιας ελάχιστης και μιας μέγιστης τιμής. Επομένως η αυξομείωση της καμπυλότητας μιας περιοχής ενός χώρου σηματοδοτεί τη γέννηση, την εξέλιξη και το θάνατο μιας υλικής ύπαρξης. Αν θεωρήσουμε σταθερή την έκταση μιας περιοχής του χώρου, το πόσο αυτός καμπυλώνεται προς την 4η διάσταση, είναι η βασική παράμετρος που χαρακτηρίζει την εξέλιξη μιας υλικής ύπαρξης. Όλα τα προηγούμενα δεν αποτελούν κάποιες μεταφυσικές, φιλοσοφικές ή θεολογικές εξ αποκαλύψεως θέσεις, αλλά το αποτέλεσμα της θεωρίας της Σχετικότητας, η οποία αποδεικνύει ότι η μαθηματική έννοια της καμπυλότητας μιας περιοχής του συμπαντικού χώρου είναι ταυτόσημη με μια άλλη φυσική έννοια, την έννοια της πυκνότητας (και όχι της ποσότητας) της υλοενέργειας. Αυτό σημαίνει ότι αντί να πούμε πως ύλη είναι καμπυλωμένος χώρος, μπορούμε να πούμε ότι ύλη είναι μια περιοχή με μεγάλη πυκνότητα υλοενέργειας. Έτσι, η εξέλιξη μιας υλικής ύπαρξης εξαρτάται από τις μεταβολές της πυκνότητας της υλοενέργειάς της. Αν εφαρμόσουμε την προηγούμενη, επιστημονική πλέον γνώση, στο επίπεδο της ανθρώπινης ύπαρξης, θα καταλήξουμε σε μια σειρά διαπιστώσεις με κυρίαρχη τη δυνατότητα κατανόησης του τι σημαίνουν οι έννοιες «ζωή», «γέννηση», «ανάπτυξη» και «υλικός θάνατος». «Ζωή» μπορούμε να ονομάσουμε τη δυνατότητα της υλικής μας υπόστασης να μεταβάλλει την ενεργειακή της πυκνότητα. Αυτό σημαίνει αυτόματα μια δυνατότητα αυξομείωσης της 4'1· διάστασης, που εγκλείουμε αοράτως μέσα μας. Η έννοια της ζωής χαρακτηρίζεται από τις έννοιες της γέννησης, της ανάπτυξης, της φθοράς και του θανάτου. Η έννοια της «Γέννησης», της εμφάνισης δηλαδή μιας υλικής πραγματικότητας από το αισθητό τίποτα, δεν είναι παρά μια καμπύλωση του χώρου πέραν κάποιου ορίου. Η καμπύλωση αυτή μπορεί να γίνει αισθητή και λογικά αντιληπτή σαν μια περιοχή κάποιας αυξημένης πυκνότητας ενέργειας, που γύρω της σχηματίζεται κάποιο πεδίο βαρύτητας.

Η έννοια της «Ανάπτυξης» μιας υλικής ύπαρξης, είναι ταυτόσημη με την έννοια της αύξησης της καμπυλότητας του χώρου και με την ισοδύναμη έννοια της αύξησης της ενεργειακής πυκνότητας. Και τέλος τι είναι ο υλικός θάνατος; Αν η καμπύλωση προς την 4η διάσταση γίνει μικρότερη από την ελάχιστη, τότε η ύλη στερούμενη της αισθητής καμπυλότητας ξαναπαίρνει τη μορφή του καθαρού χώρου, μιας ουσίας έξω από τη δυνατότητα των αισθήσεών μας. Προκειμένου η ύλη να ξαναπάρει την αισθητή υπόστασή της θα πρέπει κάποιο αίτιο να την ξανακαμπυλώσει, να της δώσει δηλαδή και πάλι κάποια μετρούμενη ενεργειακή πυκνότητα. Ομοίως, αν η καμπύλωση (προς την διάσταση χρόνος) ξεπεράσει το ανώτατο όριο, τότε το υλικό καθίσταται αόρατο από τις ανθρώπινες αισθήσεις. Το φαινόμενο αυτό παρατηρείται στην περίπτωση μιας «μελανής οπής». Στην περίπτωση αυτή η ενεργειακή πυκνότητα του καταρρέοντος αστέρα μεγαλώνει συνεχώς, ο χώρος γύρω της καμπυλώνεται όλο και περισσότερο, μέχρι το σημείο που θα ξεπεράσει κάποια όρια (ορίζοντας γεγονότων μελανής οπής) και θα γίνει αόρατη από τις ανθρώπινες αισθήσεις. «Θάνατος λοιπόν δεν είναι παρά το πέρασμα από το μη υπάρχον αλλά αισθητό, στο μη αισθητό αλλά υπάρχον. Είναι μια απλή αλλαγή κατάστασης και όχι η κατάργηση της ίδιας της κατάστασης». Συμπληρωματικά, όμως, των προηγουμένων, πρέπει να σημειώσουμε ότι κάθε υλικό σώμα δεν παρουσιάζει μια σταθερή και ενιαία ενεργειακή πυκνότητα, αλλά είναι μια περιοχή διαφορετικών ενεργειακών πυκνοτήτων. Αυτό σημαίνει ότι η υλική ύπαρξη μιας περιοχής του χώρου εξαρτάται όχι από την συνολική ενεργειακή πυκνότητα της περιοχής, αλλά από μια ισόρροπη, αλλά όχι ίδια, κατανομή της συνολικής ενεργειακής της πυκνότητας σε όλα τα σημεία της.

 Ο δρόμος της φώτισης (ο δρόμος του προσκυνητή)

Ξεπερνώντας το στάδιο της αυτογνωσίας, μοναδικός βοηθός στο νέο στάδιο εξέλιξης είναι η πνευματικότητα, η λογική και η αίσθηση που αποκτήθηκε από όσους έχουν αφομοιώσει όλα τα προηγούμενα βήματα.. Είναι η στιγμή που γιγαντώνεται η επιθυμία προσέγγισης με την «Πρώτη Αιτία» ή την έννοια του «Θεού», όπως συνηθίζουμε να λέμε. Παρά, όμως, τις όποιες προσπάθειες, η επιθυμία αυτή μένει ανεκπλήρωτη και το μόνο που μπορεί να επιτευχθεί είναι η, μέσω της επιστημονικής αυτογνωσίας, προσέγγιση των νομοτελειακών συμπαντικών νόμων και ιδιοτήτων που επιδρούν άμεσα στη δημιουργία, την ύπαρξη και την εξέλιξη της υλικής και αισθητής ψευδαίσθησης. Είναι το πρώτο μακρόχρονο, επίπονο και αναγκαίο στάδιο άσκησης και αναμονής του οράματος ενός τελικού δρόμου που θα οδηγήσει στη δημιουργία του αναμενόμενου «Συμπαντικού Ανθρώπου».

Στην ευτυχή κατάληξη της σκληροτράχηλης αυτής πορείας, βασικό ρόλο θα παίξει η κατανόηση, η αφομοίωση και η εφαρμογή στην πράξη, του νόμου της ανταποδοτικότητας και των εννοιών της ανεκτικότητας και της αγάπης.

Ο νόμος της ανταποδοτικότητας

Στο φυσικό και αισθητό Σύμπαν είναι γνωστός ο νόμος δράσης-αντίδρασης. Σύμφωνα με αυτή την αρχή, αν ασκήσουμε σε ένα σώμα μια δύναμη, τότε το σώμα αυτό θα ασκήσει πάνω μας μια ίση και αντίθετη δύναμη. Το νόμο αυτό μπορούμε να τον επεκτείνουμε σε συμπαντικό επίπεδο, δίνοντάς του ένα γενικότερο νόημα. «Αν επιδράσουμε πάνω σε μια συμπαντική μορφή ή γεγονός θετικά ή αρνητικά θα πρέπει να αναμένουμε να υποστούμε, αργά ή γρήγορα, άμεσα ή έμμεσα, μια ίση ανταποδοτική επίδραση».

Το νόμο αυτό πρέπει να τον λαμβάνουμε σοβαρά υπ' όψη μας, κάθε φορά που, συνειδητά ή ασυνείδητα, οδηγούμαστε σε δράσεις απέναντι σε κάθε τι που αφορά τα τεκταινόμενα στον υλικό κόσμο των ψευδαισθήσεών μας.

Επί πλέον, πρέπει να προβληματιζόμαστε σοβαρά στην περίπτωση δυσμενών εις βάρος μας γεγονότων, αναλογιζόμενοι την περίπτωση αυτά να αποτελούν απλά ανταποδοτικές επιδράσεις δικών μας παρελθοντικών δράσεων.

Η έννοια της ανεκτικότητας

Πρέπει να αποδεχόμαστε το γεγονός ότι μέσα σε μια συμπαντική ενότητα μπορούμε να διακρίνουμε διαφορετικού επιπέδου πνευματικότητες. Επειδή ισχύει ο νόμος της ολικότητας το ζητούμενο δεν είναι η τιμωρία, ο αποκλεισμός και η απόρριψη των διαφορετικών πνευματικοτήτων, αλλά η προς όλους βοήθεια, προκειμένου να καταλήξουμε σε μια ενιαία υψηλή πνευματικότητα.

Όλες οι εκδηλούμενες πνευματικότητες αποτελούν μαθητές και συγχρόνως δασκάλους των άλλων πνευματικοτήτων και όλοι μαζί συνιστούν ένα αδιαίρετο σύνολο. Η τελείωση της συμπαντικής δημιουργίας δεν μπορεί να ολοκληρωθεί μερικά, αλλά μόνο αν τελειωθεί και η τελευταία εκδηλωθείσα πνευματικότητα. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ή όλοι μαζί θα σωθούμε ή όλοι μαζί θα χαθούμε. Οι ατομικοί παράδεισοι δεν αποτελούν παρά μια ψευδαίσθηση της υλικότητας και δεν αφορούν παρά το matrix του σύμπαντος και όχι το πραγματικό σύμπαν.

Όλα τα προηγούμενα μας οδηγούν στην έννοια της ανεκτικότητας του διαφορετικού μεταξύ των ανθρώπων. Η αποδοχή της ανεκτικότητας, βέβαια, δεν πρέπει να συγχέεται με την έννοια της αποδοχής και της επιδοκιμασίας.

Και κάτι τελευταίο. Η αντίληψή μας περί διαφορετικότητας του άλλου δεν σημαίνει σίγουρα την μικρότερη ανάπτυξη της πνευματικότητας του άλλου, αλλά πιθανότατα την υστέρηση της δικής μας πνευματικότητας.

Η έννοια της αγάπης

Η αφομοίωση της ανεκτικότητας, συνώνυμο κάποιες φορές της ουδετερότητας, είναι το πρώτο βήμα κατάκτησης του ανώτερου αισθήματος της αγάπης, μιας έκφρασης που, ξεπερνώντας την ουδετερότητα, οδηγεί στη θετική συμπαντική δράση, η οποία σε μια πρώτη προσέγγιση εκδηλώνεται σε ατομικό επίπεδο. Η τελείωση της έννοιας της αγάπης ολοκληρώνεται σε συλλογικό επίπεδο, εκδηλούμενη ως «θυσία».

Η έννοια της «θυσίας» δεν συνδέεται με την έννοια της ευεργεσίας. Απλά αποτελεί τη συνειδητοποίηση μιας ανώτερης «υποχρέωσης» του «μέρους» προς το «όλον». Είναι μια δράση βαθειάς κατανόησης και αποδοχής από όλους της πραγματικής φύσης της ύπαρξής μας. Η αγάπη αποτελεί την εφαρμογή όλων όσων πιστεύουμε ότι αφομοιώσαμε και αποδεχτήκαμε μέσα σε ολόκληρη την προηγούμενη πνευματική διαδρομή μας.

Μια υπέροχη περιγραφή της εσωτερικής έννοιας της αγάπης σε όλες της τις εκφάνσεις αποτελεί η επιστολή του αποστόλου Παύλου προς τους Κορινθίους. Αναφέρεται σε αυτήν:

«Ακόμα κι αν ήξερα να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων μα και των αγγέλων, χωρίς όμως να έχω αγάπη, θα είχα γίνει χαλκός που βγάζει σκέτους ήχους ή τύμπανο που δημιουργεί μόνο φασαρία. Κι αν είχα το χάρισμα της προφητείας και κατανοούσα όλα τα μυστήρια και κατείχα όλη τη γνώση, κι αν είχα όλη την πίστη, έτσι που να μετατοπίζω βουνά, χωρίς όμως να έχω αγάπη, θα ήμουν ένα τίποτε. Κι αν ακόμα διένειμα όλα τα υπάρχοντά μου για να θρέψω τους πεινασμένους, κι αν παρέδιδα το σώμα μου να καεί στη φωτιά, χωρίς όμως να έχω αγάπη, δεν θα με είχε ωφελήσει σε τίποτε. Η αγάπη μακροθυμεί, επιζητάει το καλό. Η αγάπη δεν φθονεί. Η αγάπη δεν καυχησιολογεί, δεν αλαζονεύεται, δεν φέρεται άπρεπα, δεν κυνηγάει το δικό της συμφέρον, δεν κυριεύεται από θυμό, δεν κρατά λογαριασμό για το κακό που της κάνουν, δεν χαίρεται για την αδικία, αλλά μετέχει στη χαρά για την επικράτηση της αλήθειας. Όλα τα καλύπτει, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει. Ενώ τα άλλα, είτε προφητείες είναι αυτές, θα καταργηθούν, είτε γλώσσες είναι, θα πάψουν, είτε γνώση, θα καταργηθεί. Γιατί μόνο ως ένα βαθμό γνωρίζουμε και ως ένα βαθμό προφητεύουμε. Μα όταν έρθει το τέλειο, τότε το ατελές θα καταργηθεί. Παιδάκι όταν ήμουνα, σαν παιδάκι μιλούσα, σαν παιδάκι σκεφτόμουν, σαν παιδάκι έβγαζα συμπεράσματα. Μα όταν έγινα άντρας, σταμάτησα να σκέφτομαι και να ενεργώ σαν παιδάκι. Γιατί, πραγματικά, τώρα βλέπουμε απροσδιόριστα σαν σε θαμπό καθρέφτη. Τότε όμως θα δούμε πρόσωπο με πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μονάχα ως ένα βαθμό, τότε όμως θα γνωρίσω τέλεια, όπως ακριβώς με έχει γνωρίσει ο Θεός. Αυτά, λοιπόν, που μένουν τελικά, είναι η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Αυτά τα τρία, με κορυφαία τους, όμως, την αγάπη».

Η θεϊκή προσέγγιση (ο δρόμος του αναχωρητή) Η προσέγγιση της Θεϊκής Πνευματικότητας

Η αφομοίωση και η πρακτικά αυθόρμητη εκδήλωση παντού και πάντα της αρχής της αγάπης μπορεί να οδηγήσει στο σκληροτράχηλο ακανθώδη και δύσβατο δρόμο του αναχωρητή. Έναν δρόμο, που οδηγεί στη βιωματική προσέγγιση της πρώτης αιτίας, της θεϊκής και υπέρλογης αιτιότητας.

Πολλοί ρωτούν τι είναι ο Θεός. Απάντηση έδωσε με το επόμενο κείμενο του ο Διονύσιος ο Αεροπαγίτης (Περί μυστικής Θεολογίας): «Ο Θεός είναι το αίτιο των πάντων, ούτε έχει σχήμα ή μορφή ή ποιότητα ή όγκο. Δεν βρίσκεται σε ορισμένο τόπο, ούτε βλέπεται, ούτε έρχεται σε επαφή, ούτε αισθάνεται, ούτε γίνεται αισθητός, ούτε συγχύζεται, ούτε ταράζεται, ούτε ενοχλείται από ανθρώπινα πάθη ,ούτε υπόκειται σε πάθη των αισθήσεων, ούτε έχει ανάγκη από φως. Ούτε παθαίνει αλλοίωση ή φθορά ή μερισμό ή στέρηση ή ροή, ούτε τίποτα άλλο από όσα μπορούν να πάθουν τα αισθητά, ούτε είναι τίποτα από αυτά.

Δεν είναι ούτε ψυχή ούτε νους, ούτε έχει φαντασία ή γνώμη ή λόγο ή νόηση, ούτε είναι λόγος, ούτε είναι νόηση, ούτε λέγεται, ούτε νοείται, ούτε είναι αριθμός ή τάξη ή μέγεθος ή σμικρότητα ή ισότητα ή ανισότητα ή ομοιότητα ή ανομοιότητα. Ούτε στέκεται ούτε κινείται, ούτε ησυχάζει, ούτε έχει δύναμη, ούτε είναι δύναμη, ούτε είναι φως, ούτε ζει, ούτε είναι ζωή, ούτε είναι ουσία, ούτε είναι αιώνιος, ούτε είναι χρόνος, ούτε νοητικά μπορεί κάποιος να έχει επαφή μαζί Του, ούτε είναι επιστήμη, ούτε είναι αλήθεια, ούτε είναι σοφία, ούτε είναι ένα ή ενότητα ή θεότητα ή αγαθότητα.

Ο Θεός δεν είναι πνεύμα, όπως εμείς γνωρίζουμε. Δεν είναι υιός ούτε πατέρας, ούτε τίποτα άλλο από όσα αφορούν εμάς ή κάποιο άλλο από τα γνωστά όντα και ούτε κανένα από τα όντα γνωρίζει τι Αυτός είναι. Γι' αυτόν δεν υπάρχει λόγος, ούτε όνομα, ούτε γνώση. Ούτε είναι σκοτάδι, ούτε φως, ούτε πλάνη, ούτε αλήθεια, ούτε μπορεί καθόλου να οριστεί με την κατάφαση ή την αφαίρεση, αλλά σ' Αυτόν τίποτα δεν μπορεί να προστεθεί ή να αφαιρεθεί. Επειδή είναι η τέλεια και ενιαία Αιτία των πάντων, ξεπερνά κάθε ορισμό και κάθε πρόσθεση ή αφαίρεση ή υπεροχή, αφού είναι αποδεσμευμένος από όλα και υπερβαίνει τα πάντα».

Με βάση τα γραφόμενα του Διονυσίου Αεροπαγίτη, ο Θεός προσεγγίζει, σε κάποιες από τις εκφάνσεις του, το υπέρλογο της νέας επιστημονικής λογικής της συμπαντικής συγκρότησης. Ο Θεός βρίσκεται εκτός της κοινής ανθρώπινης λογικής, της δομημένης πάνω στην ψευδαίσθηση μιας πλαστής υλικής πραγματικότητας. Έτσι, δεν είναι πε­ρίεργο να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι όσο περισσότερο μιλάμε για το Θεό, όλο και μακρύτερά Του βρισκόμαστε. Ο Θεός δεν περιγράφεται, δεν αποδεικνύεται, αλλά βιώνεται στο τέλος της πνευματικής μας αποστολής.

πηγη