Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΜΑΤΡΙΞ

MATRIX

Οι περισσότεροι άνθρωποι εσφαλμένα, νομίζουν πως η θεωρία του Μάτριξ, δηλαδή της εικονικής πραγματικότητας που έχει φυλακιστεί η ανθρωπότητα, είναι μια νέα θεωρία, που έγινε γνωστή μέσω της γνωστής χολυγουντιανής ταινίας....Η αλήθεια όμως, είναι πως πρώτος, μίλησε για το Μάτριξ ο Πλάτων, μέσα από μια ιστορία, γνωστή, *ως η σπηλιά του Πλάτωνα.

Φανταστείτε, είπε ο μεγάλος φιλόσοφος, κάποιους ανθρώπους, που γεννήθηκαν μέσα σε μια σπηλιά. Μόλις γεννήθηκαν, τους έδεσαν με τέτοιο τρόπο, ώστε το μόνο που μπορούν να κάνουν, είναι να κοιτάνε τον απέναντι από αυτούς, τοίχο της σπηλιάς. Πίσω από αυτούς, υπάρχουν αυτοί που τους έδεσαν και τους παρατηρούν. Μάλιστα, έχουν ανάψει μια φωτιά, και με τα χέρια τους, δημιουργούν σκιές κινούμενες στον τοίχο που βλέπουν οι δεμένοι άνθρωποι.

Αυτές οι σκιές, είναι η πραγματικότητα για τους ανθρώπους της σπηλιάς, που νομίζουν πως αυτό ακριβώς είναι η ζωή, γιατί μόνο αυτό τους επιτρέπεται να ζήσουν.Φανταστείτε τώρα, έναν από αυτούς τους ανθρώπους, να καταφέρνει να λυθεί και να βγαίνει έξω από την σπηλιά. Τα μάτια του, που δεν έχουν συνηθίσει το φώς, θα τον προδώσουν και θα τυφλωθεί, έστω για λίγο. Ο πόνος και το σόκ, θα τον κάνουν να επιστρέψει αμέσως πίσω στην σπηλιά.Φανταστείτε τώρα κάποιον άλλο, που καταφέρνει να βγεί από την σπηλιά, αλλά παρά το σόκ από το φως, καταφέρνει να αντέξει και σε λίγο τα μάτια του προσαρμόζονται με αποτέλεσμα ο αληθινός κόσμος να αποκαλυφθεί εμπρός του.

Γυρίζει τότε πίσω στην σπηλιά και το λέει και στους άλλους, μόνο που αυτοί, εγκλωβισμένοι στην δική τους πραγματικότητα, όχι μόνο δεν τον ακούν, αλλά αυτά που τους λέει, τους φαντάζουν τρελά, τον γελοιοποιούν και στο τέλος τον σκοτώνουν σαν αιρετικό.Όπως όμως λέει ο Πλάτων, όσοι βγούν από τη σπηλιά και δουν το φως, είναι υποχρεωμένοι, με κάθε κόστος, να μεταφέρουν το φως και στους άλλους που ακόμα πιστεύουν τις σκιές της σπηλιάς.Το θέμα λοιπόν, είναι απλό, οι άνθρωποι δέχονται σαν αλήθεια, αυτό που τους προσφέρεται, το συνηθίζουν και δεν θέλουν να βγουν από την βολή τους, ακόμα και αν είναι βασανιστική. Δεν αντέχουν όλοι το φως, την αλήθεια.

Φως είναι η πληροφορία, η γνώση για το μυστήριο της ζωής. Το βλέπουμε κάθε μέρα γύρω μας, το ακούμε μέσα μας, το νιώθουμε, αλλά αρνούμαστε να ελευθερωθούμε.Κάποιοι έφτιαξαν έναν κόσμο στα μέτρα τους και μας εγκλώβισαν να ζούμε μέσα σε αυτόν. Έναν κόσμο, που όλοι νιώθουμε πως δεν είναι ανθρώπινος, πως είναι σκληρός και απάνθρωπος. Έναν κόσμο που δεν ενώνει τους ανθρώπους, αλλά τους διχάζει, τους οδηγεί κάθε μέρα σε μικρούς πολέμους, που με μαθηματική ακρίβεια φέρνουν και τον μεγάλο πόλεμο. Όλοι εναντίων όλων. Άντρες, γυναίκες, πλούσιοι, φτωχοί, έξυπνοι, χαζοί, δεξιοί, αριστεροί, παναθηναικοί, ολυμπιακοί και πάει λέγοντας.

Όλα γύρω μας, από το να βγάλουμε λεφτά, να πετύχουμε, να νικήσουμε τους άλλους, μέχρι την τηλεόραση και την τέχνη, παράγουν συναισθήματα διχαστικά. Παράγουν πολέμους. Οικονομικούς πολέμους, σαν αυτόν που ζούμε, πολιτικούς πολέμους, σαν αυτόν που ζούμε, ρατσιστικούς πολέμους, σαν αυτόν που ζούμε, ιδεολογικούς πολέμους, σαν αυτόν που ζούμε, ακόμα και κανονικούς πολέμους με όπλα, που ζουν πολλοί άνθρωποι σε πολλά σημεία του πλανήτη και υπάρχει φόβος για γενίκευση.

Όλα αυτά, έχουν σαν σκοπό, να παράγουν συναισθήματα φόβου, ανασφάλειας, αρνητικότητας μέσα στους ανθρώπους και να αντιδράνε ανάλογα. Κάθε φορά λοιπόν, που οι άνθρωποι αντιδράνε και αποφασίζουν με βάση τον φόβο, την βία, την ανασφάλεια, εκτός ότι χειραγωγούνται εύκολα, γιατί αν ήταν ενωμένοι θα ήταν ανίκητοι, χωρίς να το θέλουν, μεγαλώνουν αυτό το Μάτριξ. Τον ψεύτικο δηλαδή κόσμο, που τους λέει πως έτσι είναι η ζωή, πως η βία και ο φόβος, η ανασφάλεια και ο θάνατος, ο πόλεμος και το μίσος, είναι η αλήθεια της ζωής. Και δυστυχώς, όπως ακριβώς και οι άνθρωποι στην σπηλιά του Πλάτωνα, το πιστεύουν και δεν βγαίνουν έξω στο φως.

Όταν μάλιστα κάποιοι, τους λένε πως δεν είναι αυτή η αλήθεια, πως έχουν παραπλανηθεί και υπηρετούν σκοτεινούς άρχοντες, λαμόγια που τρέφονται από τον φόβο τους, που πλουτίζουν από το αίμα τους, και πως είναι πολύ απλό να τους νικήσουν, αρκεί να σταματήσουν να υπηρετούν τον φόβο, τους λένε τρελούς και στρέφονται εναντίον τους.

Με λίγα λόγια, κάθε φορά που ο φόβος, η απληστία, ο ανταγωνισμός που μας τρέφουν, σε επίπεδο ανθρώπων, η κρατών, τρέφει και μεγαλώνει τον αρνητικό κόσμο που βολεύει λιγότερους από το 1% των κατοίκων του πλανήτη και τους κάνει παντοδύναμους. Εμείς τους κάνουμε δυνατούς.

Πόσο δύσκολο είναι να σταματήσουμε να τρέφουμε τους άρχοντες του Μάτριξ με τους φόβους μας, να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε θετικά, με αγάπη για τους συνανθρώπους μας, να μοιραζόμαστε τα αγαθά, να δημιουργήσουμε έναν κόσμο ανθρώπινο και φωτεινό; Πόσο δύσκολο είναι να εξαφανίσουμε την κάθε Μέρκελ και τον κάθε άλλο φασίστα, μόνο και μόνο με τη σκέψη μας; Με το να μην τους ακούμε, να αρχίσουμε μόνοι μας να λειτουργούμε με αγάπη και να καταστρέψουμε αυτό το σκοτεινό Μάτριξ;

Τρομερά εύκολο αν αποκτήσουμε συνείδηση, αν παραμείνουμε σε αυτό το χαμηλό επίπεδο δυαδικότητας και μίσους, φόβου και πολέμου, τρομερά δύσκολο.Όμως στο χέρι μας είναι.

Ο μύθος του σπηλαίου του Πλάτωνα.

Μήπως ζούμε στο σπήλαιο; - Το Μatrix του Πλάτωνα!

O Πλάτωνας περιγράφει την εποχή μας. Την εποχή της μεγάλης παγκόσμιας εξαπάτησης....

Η αλληγορία του σπηλαίου: "Η Πολιτεία" του Πλατωνα περιλαμβάνει την Αλληγορία του σπηλαίου, με την οποία ο Πλάτων εξηγεί τη Θεωρία των Ιδεών του. 

Ο μύθος αυτός διηγείται πως ένας μακρύς διάδρομος καταλήγει σε ένα σκοτεινό σπήλαιο, κάτω από τη γη, όπου βρίσκονται από την παιδική τους ηλικία πολλοί άνθρωποι, αλυσοδεμένοι σε αλλεπάλληλες σειρές με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορούν να δουν μόνο μπροστά τον τοίχο της σπηλιάς. Δεν μπορούν να κοιτάξουν ούτε πίσω, ούτε δεξιά, ούτε αριστερά.
Ούτε τους εαυτούς τους δεν μπορούν να δουν. Σ' αυτή την κατάσταση βρίσκονται σ' όλη τους τη ζωή.
 
Πίσω τους είναι αναμμένη μια φωτιά. Μπροστά από τη φωτιά και πίσω από τις πλάτες τους, περνοδιαβαίνουν με ταχύτητα άνθρωποι «θαυματοποιοί» που μεταφέρουν, κρατώντας πάνω στα κεφάλια τους, διάφορα αντικείμενα, των οποίων μόνο τις σκιές βλέπουν οι δεσμώτες να προβάλλονται στον τοίχο της σπηλιάς, εξαιτίας της λάμψης που παρέχει η φωτιά κι ακούν την ηχώ από τις φωνές τους.
 
Επειδή οι άνθρωποι αυτοί σε ολόκληρη τη ζωή τους τα μόνα πράγματα που έχουν δει είναι οι σκιές των πραγμάτων, έχουν την εντύπωση ότι οι σκιές που βλέπουν πάνω στον τοίχο είναι τα ίδια τα πράγματα.
 
Εάν όμως κάποιος από τους αλυσοδεμένους ανθρώπους του σπηλαίου κατορθώσει να ανέβει πάνω στη γη και, κάτω από το φως του ήλιου πλέον, δει τα πράγματα, θα καταλάβει την πλάνη στην οποία ζούσε όσο ήταν κάτω από τη γη. Θα αντιληφθεί τότε ότι οι σύντροφοι του, που εξακολουθούν να βρίσκονται αλυσοδεμένοι στο σπήλαιο, ζουν βυθισμένοι μέσα στις ψευδαισθήσεις.
 
Κατά τον Πλάτωνα, ο απελεύθερος δεσμώτης είναι ο φιλόσοφος, ο οποίος βλέπει τα ίδια τα όντα, τις ιδέες, και όχι τα είδωλά τους. Οι αλυσοδεμένοι σύντροφοι του είναι οι κοινοί άνθρωποι που, έχοντας εθισθεί στις απατηλές παραστάσεις των αισθητών πραγμάτων, ζουν, χωρίς να το ξέρουν, μέσα στο ψέμα. Πάντοτε βέβαια, για τον Πλάτωνα, υπάρχει η δυνατότητα απεμπλοκής των αλυσοδεμένων ανθρώπων από τις πλάνες τους. 

Για να το πετύχουν αυτό, χρειάζεται να αποδεσμευτούν από τις αλυσίδες τους. Αυτές συμβολίζουν τις ψευδαισθήσεις και τις αυταπάτες μας στις οποίες ζούμε καθημερινά και μας υποχρεώνουν να παρατηρούμε μόνο τα απατηλά είδωλα των ιδεών, των αληθινών όντων. Αντί για τις αισθήσεις όμως θα πρέπει να εμπιστευτούμε το νου μας, βασιζόμενοι στις αποδείξεις που μας παρέχει ο ορθός λόγος και η καθαρή σκέψη.

Ο μύθος του σπηλαίου, βρίσκεται στο 7ο κεφάλαιο της «Πολιτείας» του Πλάτωνα