Όλοι μας θέλουμε να διαλογιστούμε, όλοι μας νιώθουμε την παρόρμηση, αλλά κανένας δεν θέλει να κάτσει σε κουραστικές στάσεις, ή να προφέρει ακατανόητες λέξεις (μάντραμ) ή να τοποθετήσει το νου του, πού;!
Τι είναι ο Διαλογισμός; Ή τι δεν είναι ο Διαλογισμός! Σίγουρα ο διαλογισμός δεν είναι μια δύσκολη στάση (στάση= ασάνα στα σανσκριτικά). Δεν είναι να κλείσεις τα μάτια και να δείχνεις βλοσυρός!! Ούτε να προφέρεις μάντραμ (ήχους δύναμης) για ώρες. Δεν είναι να κλειστείς σε ένα δωμάτιο, δεν είναι να αποτραβηχτείς από τον κόσμο...
Ο Διαλογισμός είναι μια Κατάσταση που κάποιος μπορεί να μπει κάθε Στιγμή! Γιατί ο διαλογισμός είναι της Στιγμής! Και όσο ποιό ικανοί γινόμαστε να βρισκόμαστε στην Στιγμή τόσο ποιό κοντά βρισκόμαστε στον Διαλογισμό.
Ο Διαλογισμός δεν είναι μόνο να ελέγξουμε τον νου. Είναι και αυτό. Πριν από αυτό όμως χρειαζόμαστε την Πρόθεση. Την μουσική αυτή νότα που θα παίζει μέσα μας, και θα μας διεγείρει κάθε στιγμή στο να έρθουμε σε Διαλογισμό.
Αυτή η Νότα, είναι το ξυπνητήρι μας, και θα εγκαθιδρυθεί μέσα μας με Πρακτική. Όχι όμως πρακτική στην απομόνωση, πρακτική σε κάθε λεπτό και σε κάθε στιγμή. Και όσο πιο πολύ πρακτική θα κάνουμε τόσο πιο ακριβώς θα δουλεύει το ξυπνητήρι μας, θα είναι ένα καλοκουρδισμένο ρολόι που θα σημαίνει κάθε 10 λεπτά. Μετά κάθε 9. Αργότερα κάθε 8. Με ποιό πολύ πρακτική κάθε 7... και ούτω καθ' εξής!
Αυτή η πρακτική είναι η Αυτοενθύμηση, είναι η αυτοπαρατήρηση, είναι να ζούμε στοΕδώ και στο Τώραγνωρίζοντας τον σκοπό της Ζωής και έχοντας επίγνωση αυτής της γνώσης!
Υπάρχουν διάφορα είδη Διαλογισμού. Αλλά μέχρι εμείς να φτάσουμε στο να καταφέρουμε να διαλογιζόμαστε και μέχρι εκεί, θα κάνουμε πρακτική.
- Υπάρχει : ο αναλυτικός διαλογισμός (εκεί αναλύονται τα πάντα για να βρεθεί η αιτία, η αιτία της αιτίας κλπ. Γίνεται μέσω της σκέψης.)
- Υπάρχει : ο υπερβατικός διαλογισμός (εκεί ο νους έχει σωπάσει, και η Συνείδηση λάμπει.)
- Υπάρχει : ο διαλογισμός για τον Θάνατο (όπου μιλάμε για την ανάλυση των εγώ και την διάλυση τους. Είναι συνδυασμός των δύο παραπάνω καθώς αφού απελευθερωθεί η Ουσία μετά πρέπει να βιωθεί και αποκρυσταλλωθεί.)
Ο καθένας μπορεί να πει ότι υπάρχουν πολλά είδη διαλογισμού, και σίγουρα κάθε Δάσκαλος δίνει και μια διαφορετική προσέγγιση. Το ζητούμενο όμως παραμένει το ίδιο. Να βιωθεί η Ουσία και κατ’ ακολουθίαν το Είναι.
Μέσω του Θανάτου του Εγώ αυτό όμως γίνεται κάτι μόνιμο, και συγχωνεύεται η Σοφία με την Γνώση! Αλλά ας δούμε τι λέγεται για τα διαφορετικά είδη του διαλογισμού:
«Υπάρχουν δύο είδη διαλογιστικής πρακτικής. Η μία προσπαθεί να ηρεμήσει το νου. Κάποιοι το αποκαλούν μυαλό-μαϊμού (SHAMATA meditation, shamata= γαλήνη, είδος βουδιστικής προσέγγισης διαλογισμού προς την μη σκέψη) διότι αυτό αναφέρετε στο πήδημα μιας τυχαίας σκέψης σε μια άλλη, που είναι κάτι μου μας συμβαίνει συχνά. Η ιδέα είναι να κάνεις το μυαλό να σταθεί ακίνητο. Τρόποι που χρησιμοποιούνται για να γίνει αυτό είναι ψαλμωδίες (μάντραμ), εστίαση προσοχής στη φλόγα ενός κεριού, και αναπνευστικές ασκήσεις. Το άλλο είδος παρατηρεί το νου να τρέχει, χωρίς να ασκεί κριτική εάν οι σκέψεις είναι καλές ή κακές, αλλά ότι απλά είναι· απλά υπάρχουν. Είναι μια μέθοδος που δεν εγκρίνουμε ή απορρίπτουμε κάτι, παρά μόνο παρατηρούμε την δράση του μυαλού. »
Εμάς μας βολεύουν και οι δύο τρόποι! Ας δούμε τι λέει ο Δάσκαλος Sri Swami Sivananda στο Απλά βήματα για Yoga:
«Υπάρχουν διάφορα είδη διαλογισμού. Ένα ιδιαίτερο είδος είναι καλύτερα ταιριαστό για ένα ιδιαίτερο νου. Το είδος το διαλογισμού ποικίλει ανάλογα με το γούστο, το ταπεραμέντο, τις ικανότητες και το τύπο του νου του προσώπου. »
Είναι χρήσιμο να καταλάβουμε ότι ο διαλογισμός είναι κάτι που το καλλιεργούμε ανοίγοντας (ΠΡΟΘΕΣΗ) τις πόρτες του νου μας και της καρδιάς μας (ΘΕΛΗΣΗ).
Να μάθουμε να σκεπτόμαστε αφαιρετικά, να εκπαιδέψουμε το νου στο αφηρημένο και στο απόλυτο, και να οδηγήσουμε όλη την προσοχή μας στην καρδιά, στο Ιερό του Ναού του Ζώντος Θεού.
Ας δούμε και τι λέει ο Δάσκαλος Σαμαέλ:
«Σε μια αίθουσα διαλογισμού στην ανατολή ένας μοναχός ρώτησε ένα Δάσκαλο: Ποιο είναι το Φωτισμένο Κενό; Λένε τα κείμενα ότι ο Δάσκαλος έδωσε μια κλοτσιά στο μαθητή στο στομάχι, και αυτός έπεσε αναίσθητος, μετά ο μαθητής σηκώθηκε και αγκάλιασε το Δάσκαλο: "Ευχαριστώ, Δάσκαλε, έχω πειραματισθεί το Φωτισμένο Κενό".Παράλογο!, θα έλεγαν πολλοί, όμως δεν είναι έτσι, αυτό που συμβαίνει είναι ότι παρουσιάζονται πολύ ειδικά φαινόμενα για το Φωτισμένο Κενό. Όταν ένα πουλάκι είναι έτοιμο να βγει από το τσόφλι, η μάνα του το βοηθάει ραμφίζοντας από μόνη της το τσόφλι. Το πουλάκι συνεχίζει να ραμφίζει, με τη βοήθεια μας και βγαίνει. Έτσι όταν κάποιος έχει ωριμάσει, δέχεται την βοήθεια της θεϊκής Μητέρας Κουνταλίνι, βγαίνει από το τσόφλι της προσωπικότητας και του εγώ, για να πειραματισθεί το Φωτισμένο Κενό, όμως πρέπει να επιμείνουμε στο διαλογισμό.
Πρέπει να συνδυάζουμε έξυπνα τη συγκέντρωση με τον ύπνο, •ύπνος και συγκέντρωση αναμιγμένα προκαλούν φώτιση. Πολλοί, εσωτεριστές πιστεύουν πως με κανένα τρόπο δεν πρέπει να συνδυάζεται ο διαλογισμός με τον ύπνο του σώματος, όμως όσοι σκέφτονται έτσι σφάλλουν, διότι ο διαλογισμός χωρίς ύπνο καταστρέφει τον εγκέφαλο, πρέπει πάντα να χρησιμοποιούμε τον ύπνο σε συνδυασμό με την τεχνική του διαλογισμού, αλλά ν έναν ελεγχόμενο ύπνο, έναν εκούσιο ύπνο, όχι ένα ύπνο χωρίς έλεγχο, όχι έναν παράλογο ύπνο διαλογισμό και ύπνο συνδυασμένοι έξυπνα. Εάν μάθουμε να καβαλήσουμε τον ύπνο, τότε θα θριαμβεύσουμε- εάν ο ύπνος μας καβαλήσει, έχουμε αποτύχει• αλλά να χρησιμοποιούμε τον ύπνο, το διαλογισμό σε συνδυασμό με τον ύπνο. Η τεχνική θα φέρει τους μαθητές μας στο Shamadi, στην εμπειρία του Φωτισμένου Κενού•καθημερινά πρέπει να τον ασκούμε. Τι ώρα; Τη στιγμή που αισθανόμαστε τη διάθεση να το κάνουμε, και ιδιαίτερα όταν αισθανόμαστε νύστα,να το εκμεταλλευτούμε για το διαλογισμό. Εάν οι μαθητές ακολουθούν αυτές τις οδηγίες, θα μπορέσουν κάποια μέρα να λάβουν το ΤΑΟ, θα μπορέσουν να πειραματισθούν την Αλήθεια...
Προφανώς υπάρχουν δύο τύποι διαλεκτικής: η λογική διαλεκτική του νου και η διαλεκτική της συνείδησης. Κατά τη διάρκεια του Satori, δουλεύει η διαλεκτική της συνείδησης, τότε όλα τα εννοούμε από διαίσθηση ή μέσω λέξεων ή συμβολικών μορφών είναι η γλώσσα των παραβολών του χριστικού ευαγγελίου, η ζωντανή γλώσσα της Υπέρτατης Συνείδησης του Είναι. Στο Είναι, για παράδειγμα, η διαλεκτική της συνείδησης προβαδίζει πάντα από τη διαλεκτική της λογικής.
Ρώτησαν ένα μοναχό ζεν: "Γιατί o Bodidharma ήρθε από τη δύση;" Απάντηση: "Το κυπαρίσσι που είναι στον κήπο". Οποιοσδήποτε θα έλεγε: αυτό δεν έχει καμία συνάρτηση, αλλά όμως έχει, είναι μία απάντηση που ξεπερνάει τη διαλεκτική της λογικής, βγαίνει από την Ουσία. Το κυπαρίσσι, το δένδρο της ζωής, βρίσκεται παντού, δεν έχει σημασία η ανατολή, ούτε η δύση, αυτή είναι η έννοια της απάντησης. Στο Φωτισμένο Κενό όλα γνωρίζονται "γιατί έτσι", από την άμεση εμπειρία της Αλήθειας.
Bodidharma
Ο μαθητής θα πρέπει να εξοικειωθεί με τη διαλεκτική της συνείδησης. Δυστυχώς, η ικανότητα διατύπωσης λογικών εννοιών, όσο λαμπερή και αν είναι και μέχρι και χρήσιμη ακόμα για όλες τις απόψεις της πρακτικής ζωής, καταλήγει εμπόδιο για τη διαλεκτική της συνείδησης. Με αυτό δεν θέλω να απορρίψω την ικανότητα διατύπωσης των λογικών εννοιών, διότι όλοι τις χρειαζόμαστε στο πεδίο των πρακτικών γεγονότων της ύπαρξης, αλλά κάθε ικανότητα έχει αναμφισβήτητα την ιδιαίτερη τροχιά της και είναι χρήσιμη μέσα στην τροχιά της, έξω από την τροχιά της καταλήγει, να είναι άχρηστη και βλαβερή. Ας αφήσουμε την ικανότητα διατύπωσης των λογικών εννοιώ νμέσα στην τροχιά της, και μέσα στο Shamadi ή στο Pan—Shamadi ή στο διαλογισμό, πρέπει πάντα να συλλαμβάνουμε, να βιώνουμε, τη διαλεκτική της συνείδησης. Αυτό είναι ζήτημα πείρας που ο ακόλουθος θα αποκτήσει σύμφωνα με το πώς εξασκεί την τεχνική του διαλογισμού.
Ο δρόμος του βαθέος διαλογισμού απαιτεί πολλή υπομονή. Οι ανυπόμονοι ποτέ δεν θα μπορέσουν να θριαμβεύσουν, δεν είναι δυνατόν να βιώσουμε την εμπειρία του Φωτισμένου Κενού, όσο υπάρχει σ' εμάς η ανυπομονησία. Το εγώ της ανυπομονησίας πρέπει να εξαλειφθεί αφού κατανοηθεί, αυτό να το καταλάβετε καθαρά, εάν έτσι πράττουμε, θα λάβουμε το ΤΑΟ, αυτό είναι φανερό. Ποτέ δεν θα μπορούσε να έρθει σε μας η εμπειρία του πραγματικού, όσο η συνείδηση θα συνέχιζε χωμένη μέσα στο εγώ. Το εγώ καθ' εαυτό είναι χρόνος, όλη αυτή η πολλαπλότητα φαντασματικών στοιχείων που συνιστούν το εμένα τον ίδιο, είναι μία σύνοψη του χρόνου. Η εμπειρία του Φωτισμένου Κενού είναι η αντίθεση, καταλήγει αχρονική, είναι πιο πέρα από το χρόν οκαι το νου, ο χρόνος είναι όλη η πολλαπλότητα του εγώ, το εγώ είναι ο χρόνος. Έτσι, λοιπόν, ο χρόνος είναι υποκειμενικός, ασυνάρτητος, αδέξιος, βαρύς, δεν έχει αντικειμενική πραγματικότητα.
Όταν κάθεται κάποιος σε μία αίθουσα διαλογισμού, ή απλά στο σπίτι του, να διαλογισθεί, όταν θέλει να εξασκήσει αυτή τη τεχνική, πρέπει να ξεχάσει την ιδέα χρόνος και να ζήσει μέσα σε μία αιώνια στιγμή. Όποιοι αφοσιώνονται στο να διαλογίζονται και συνέχεια προσέχουν το ρολόι, προφανώς δεν πετυχαίνουν την εμπειρία του Φωτισμένου Κενού. Εάν θα με ρωτούσανε πόσα λεπτά καθημερινά πρέπει να χρησιμοποιήσουμε για το διαλογισμό, μισή ώρα, ή μία ώρα, ή δύο ώρες, δεν θα υπήρχε απάντηση, διότι αν κάποιος μπαίνει σε διαλογισμό και έχει το νου του στην ώρα, δεν μπορεί να πειραματισθεί το Φωτισμένο Κενό, διότι αυτό δεν είναι του χρόνου. Θα έμοιαζε με ένα πουλί που ενώ προσπαθούσε να πετάξει έχει δεμένο το πόδι του σ' ένα ξύλο, δε θα μπορούσε να πετάξει, θα υπήρχε ένα εμπόδιο. Για να πειραματισθούμε το Φωτισμένο Κενό θα πρέπει να ελευθερωθούμε από κάθε εμπόδιο. Το σημαντικό βέβαια είναι να πειραματισθούμε την Αλήθεια, η Αλήθεια βρίσκεται μέσα στο Φωτισμένο Κενό. Όταν τον Ιησού, τον Μέγα Καβίρ, του είπαν: "Ποια είναι η Αλήθεια;", ο Δάσκαλος διατήρησε βαθιά σιωπή, και όταν έκαναν την ίδια ερώτηση στο Gautama Sakiamuni, γύρισε την πλάτη και έφυγε. Δεν μπορεί να περιγραφεί η αλήθεια, δεν μπορεί να εξηγηθεί, ο καθένας πρέπει να την πειραματισθεί από μόνος του, μέσω της τεχνικής του διαλογισμού.
Στο Φωτισμένο Κενό πειραματιζόμαστε την Αλήθεια, αυτό είναι ένα στοιχείο που μας μετατρέπει ριζικά. Πρέπει να εμμένουμε, πρέπει να είμαστε επίμονοι, μπορεί στην αρχή να μην πετύχουμε τίποτα, αλλά με το πέρασμα του χρόνου θα αισθανθούμε ότι κάθε φορά γινόμαστε πιο βαθύς, και έτσι μία οποιαδήποτε μέρα θα εισβάλει στο νου μας η εμπειρία του Φωτισμένου Κενού.
Αναμφισβήτητα, το Φωτισμένο Κενό καθ' εαυτού είναι το Άγιο Okidanokh, το Ενεργό Okidanokh, πανταχού παρών, που διαπερνά τα πάντα, ο παντογνώστης, που πηγάζει από τον ίδιο τον Ιερό Απόλυτο Ήλιο. Μακάριος αυτός που θα πετύχει να εισχωρήσειμέσα στο Φωτισμένο Κενό όπου δεν ζει κανένα πλάσμα, διότι είναι εκεί ακριβώς, όπου θα πειραματισθεί το Πραγματικό, την Αλήθεια. Η επιμονή γίνεται απαραίτητη, καθημερινά πρέπει να δουλεύουμε σε βάθος, μέχρι να πετύχουμε τον τελειωτικό θρίαμβο. Καταλήγει θαυματουργή η εμπειρία της αλήθειας μέσω του διαλογισμού, πειραματιζόμενοι την Αλήθεια, αισθανόμαστε με δύναμη για να επιμείνουμε στη δουλειά πάνω στον εαυτό μας.
Λαμπροί συγγραφείς έχουν μιλήσει καθ' εαυτού για τη δουλειά πάνω στο εγώ, πάνω στον εαυτό μου. Καλά έκαναν με το να μιλήσουν έτσι, αλλά ξέχασαν κάτι: την εμπειρία της Αλήθειας. Ενώ ένας άνθρωπος δεν έχει πειραματισθεί το πραγματικό, δε αισθάνεται εμψυχωμένος, δεν αισθάνεται με αρκετή δύναμη για να δουλεύει πάνω στον εαυτό του, πάνω στο εγώ. Όταν κάποιος αληθινά, έχει περάσει από μια τέτοια μυστικιστική εμπειρία, είναι διαφορετικό τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την επιθυμία του για την απελευθέρωση, θα δουλεύει αδιάκοπα πάντα στον εαυτό του, για να πετύχει αληθινά μία ριζική τελική και οριστική αλλαγή. Τώρα θα καταλάβατε εσείς, αγαπητοί μου φίλοι, γιατί είναι απαραίτητες οι αίθουσες διαλογισμού. »
Απ’ το «Διαλογισμός» του Δάσκαλου Σαμαέλ.
Πολύ λένε: α, οι διδασκαλίες αυτές είναι ψεύτικες, είναι μια εξαπάτηση, είναι μια αίρεση κλπ. Άλλοι λένε: αυτά που λέει ο Δάσκαλος είναι αλήθεια, το νιώθω, έχει δίκιο κλπ. κλπ. αλλά κανένας από αυτούς δεν λέει: Εγώ δοκίμασα αυτές τις πρακτικές! Επέμεινα και αυτό είναι το αποτέλεσμα των πράξεων μου ή αυτό κατανόησα... Τότε αυτές οι Διδασκαλίες καταλήγουν να είναι ένα δόγμα για φανατικούς, για ανθρώπους που θέλουν να ανήκουν κάπου ή που δεν έχουν καταλάβει την δουλειά πραγματικά.
Απευθύνομαι σε όλους αυτούς που αμέσως μόλις διάβασαν αυτό είπαν από μέσα τους: όχι, εγώ δεν είμαι ένας τέτοιος... ή Ευτυχώς, που δεν είμαι έτσι.
-Ποιός το είπε αυτό; ας συλλογιστούμε γρήγορα. . . ας είμαστε επάγρυπνοι όπως ο φρουρός εν καιρώ πολέμου.
Για να διαλογιστούμε βαθιά στην Καρδιά μας, για να αναζητήσουμε απαντήσεις σε ερωτήσεις, όχι από την σκέψη, αλλά από την μη σκέψη.
"Δεν μπορεί να περιγραφεί η αλήθεια, δεν μπορεί να εξηγηθεί, ο καθένας πρέπει να την πειραματισθεί από μόνος του, μέσω της τεχνικής του διαλογισμού."
Ο Διαλογισμός είναι αυτή η Τέχνη, του να ξέρουμε να κάνουμε το μυαλό να σωπάσει. Να του πούμε Σσσσσσσς... ηρέμησε τώρα... και να πάμε στην καρδιά!
Το μυαλό δεν σωπά! Είναι ένα όργανο που έχει μάθει να σκέφτεται! Δεν είναι κακό, απλώς δεν είναι χρήσιμο! Όλοι νομίζουν τον εαυτό τους για πολύ σπουδαίο άνθρωπο, αλλά ποιός από αυτούς μπορεί να πάψει το νου για 1 λεπτάκι;
Για αυτό πρέπει να μάθουμε να χαλαρώνουμε, πρέπει να μάθουμε να αφηνόμαστε. Η προσπάθεια είναι καλή και χρειάζεται αλλά πρέπει να μάθουμε και να αφηνόμαστε. Τα χέρια είναι σφιγμένα, τα δόντια είναι σφιγμένα, τα μάτια είναι σφιγμένα, γιατί ξεχνάμε τι κάνουμε και ο νους καλπάζει.
Οι πιο πολλοί από εμάς έχουμε πολύ ένταση. Για αυτό κάποιος καπνίζει, πίνει αλκοόλ, πίνει καφέ, φλερτάρει, τρώει νόστιμα "πραγματάκια", κάνει shoppinh therapy κλπ. κλπ. Βέβαια υπάρχουν και άλλοι τρόποι να απελευθερώσουμε την ένταση πιο υγιείς, χωρίς να εννοώ τον διαλογισμό. Έχουμε πολλά υποκατάστατα για να ηρεμούμε. Ο Διαλογισμός χτίζει την σχέση αυτή με τον Εαυτό μας. Για αυτό είναι δύσκολο, γιατί η σχέση που έχουμε με τον εαυτό μας είναι μηχανική και ενστικτώδης.
Αυτός είναι και ο λόγος που ο διαλογισμός χρειάζεται Συνειδητή προσπάθεια. Γιατί ενώ η φύση του ανθρώπου είναι μηχανική, η ανώτερη του φύση είναι συνειδησιακή. Και για να καλυφθεί αυτή η απόσταση χρειάζεται μια προσπάθεια αυτοανακάλυψης και αλλαγής.
Πρέπει πρώτα απ' όλα να μάθουμε να διαλογιζόμαστε. Μπορούμε να διαλέξουμε, τον πρώτο ή τον δεύτερο τρόπο. Αν και κατα την άποψη μου, ο δεύτερος τρόπος είναι πιο προσεγγίσιμος για αρχή. Αυτό φυσικά προϋποθέτει να διαχωρίσουμε τον εαυτό μας σε παρατηρητή και σε παρατηρούμενο.
Αυτά πρέπει να τα ανακαλύψουμε μέσω του ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ. Ο παρατηρητής είναι η ίδια μας η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Απλά έχει επίγνωση του τι συμβαίνει, και φυσικά εάν είμαστε και σε Αυτοενθύμηση έχει επίγνωση της επίγνωσης της. ΑΥΤΟΣ που παρατηρεί, δεν μιλάει, δεν σχολιάζει, δεν αναλύει, δεν συμμετέχει, απλά παρατηρεί.
Αυτή είναι η λεγόμενη ΑΥΤΟΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ.
Είναι η κατάσταση που προκαλείται μέσω της δεύτερης ερώτησης του κλειδιού Υ.Α.Τ.την ερώτηση: Τι κάνω;
Όταν μάθουμε να πειραματιζόμαστε με αυτές τις καταστάσεις, ενεργοποιούμε μέσα μας την Ουσία και την κάνουμε να δονήτε. Καθώς αυξάνουμε την συχνότητα και τηνποιότητα της πρακτικής αποκτάμε σιγά σιγά την Αίσθηση της Ψυχολογικής Αυτοπαρατήρησης,
Αφού έχουμε δημιουργήσει αυτή την ΠΡΟΘΕΣΗ μέσα μας, μας επιστρέφει κάθε στιγμή για να μας υπενθυμίσει να μην ξεχνιόμαστε. Να είμαστε στο ΕΔΩ και ΤΩΡΑ. Στην συνέχεια αφού βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση, προσπαθούμε να την διατηρούμε σε ότι κάνουμε, προσπαθούμε να μην χάσου με αυτή την αίσθηση, που εξάλλου είναι ευδαιμονική και δεν θα θέλουμε να την αφήσουμε, αλλά πρέπει πρώτα να την κερδίσουμε με προσπάθεια.
Γιατί υπάρχουν οι ταυτίσεις και τα πράγματα που μπορούν να μας αποσπάσουν, μπορούν να μας κάνουν να ξεχαστούμε. Γιατί ακόμα είμαστε προσκολλημένοι στα πράγμα, έχοντας εγωϊκό ψυχισμό σε μεγάλο ποσοστό, δεν έχουμε ακόμα κέντρο βαρύτητας, και κάθε αντικείμενο με τάδε δονητική συχνότητα μας μαγνητίζει πάνω του. Για αυτό χρειάζεται και η μετατροπή των ΕΝΤΥΠΩΣΕΩΝ σε πιό προχωρημένο επίπεδο. Αλλά ας περιοριστούμε στηνΑυτοσυνείδηση για αρχή.
Θα διαπιστώσετε ότι όσο πιο καλά έχετε καταφέρει αυτή την πρακτική κατά την διάρκεια της ημέρας, πιο εφικτός θα είναι ο διαλογισμός στο τέλος αυτής, όταν θα έχουμε αυτό τον πολύτιμο χρόνο για να αφιερώσουμε στον Εαυτό μας, στο Είναι.
Εκεί θα αποζητήσουμε έπειτα την Αρμονία, την Γαλήνη, την Ειρήνη, την Γλυκιά Σιγή. Εκεί θα βιώσουμε το Φως που έρχεται από μέσα, απ' το κέντρο, απ' το Ιερό μας - την Καρδιά και μας οδηγεί προς το Ιερό του Σύμπαντος και της Πλάσης.
Ο Διαλογισμός δεν είναι αγγαρεία είναι Ένωση. Και η Ένωση είναι ο Σκοπός της Ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου