Ο δρόμος του μαθητή χωρίς δάσκαλο

Γράφει ο Ψυχίατρος – Ψυχοθεραπευτής, Ιωάννης Αυγουστάτος

Μπορούμε να ακολουθήσουμε το μονοπάτι της γνώσης και της επιστροφής στο πνεύμα με τις δικές μας προσπάθειες. Οι περισσότεροι αδυνατούν να δεχθούν πως χρειαζόμαστε τόσο λίγα για να προχωρήσουμε. Είμαστε ρυθμισμένοι να περιμένουμε οδηγίες, διδασκαλία, καθοδηγητές, μεγάλους μύστες. Η πραγματική γνώση, η οποία επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο ζούμε και τον τρόπο με τον οποίο θα πεθάνουμε, δεν μπορεί να μεταδοθεί. Αποκτάται μόνο με το προσωπικό βίωμα. Τα βιβλία , οι δάσκαλοι, οι σχολές και οι γκουρού είναι χρήσιμα βοηθήματα, μόνον όταν εμείς είμαστε έτοιμοι να ενεργήσουμε με συγκεκριμένο τρόπο. Πολλοί αρνούνται να αναλάβουν τον κόπο της ευθύνης να διαφύγουν από την άθλια κατάστασή τους στηριγμένοι μόνο στη δύναμη των δικών τους προσπαθειών. Πάντα υπάρχει κάποιος άλλος για να μας σώσει, να μας καθοδηγήσει…

Όταν ήμασταν παιδιά ήταν οι γονείς μας, ο δάσκαλος. Όταν ενηλικιωθήκαμε, ο σύζυγος ή η σύζυγος, ο πνευματικός, ο αστρολόγος, ο ιδεολογικός καθοδηγητής, ο ψυχολόγος ή ο “πολυαγαπημένος γκουρού”΄. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αρχίζουμε να υποτιμάμε τον εαυτό μας. Και ασφαλώς έχουμε μια προσφορά “δασκάλων”, “σχολών”, “εσωτερικών ταγμάτων” και άλλων καλοθελητών, έτοιμων να εκμεταλλευτούν την επιθυμία υποταγής που συχνά καταλαμβάνει τόσους ανθρώπους. Ένας Εσωτερικός Πολεμιστής βρίσκεται σε συνεχή ετοιμότητα και επαγρύπνιση. Δεν χρειάζεται κάποια στοργική φιγούρα στο πλάι του για να του υπαγορεύει τι να κάνει. Αναλαμβάνει την ευθύνη και καθοδηγεί ο ίδιος τη ζωή του.

…Ένας Πολεμιστής Είναι Άψογος Όταν Εμπιστεύεται Την Προσωπική Του Δύναμη, Ανεξάρτητα Από Το Αν Αυτή Είναι Μικρή Ή Τεράστια… Δον Χουάν

Αν το άτομο είναι υπεύθυνο, τότε τα βιβλία, ο σχολές και οι δάσκαλοι μπορούν να φανούν χρήσιμα βοηθήματα και οι προτάσεις τους να εμπνεύσουν και να ενθαρρύνουν την πορεία. Σε τελική ανάλυση λίγα και καλά εργαλεία είναι αρκετά για να προχωρήσει κανείς σε βάθος. Είναι απαραίτητο όμως να διαθέτει πολύ έρωτα για την αλήθεια, πολύ επιμονή, πειθαρχία,προσοχή και διάκριση. Όλοι οι δρόμοι που οδηγούν στο Κέντρο είναι ανοιχτοί, όλες οι οδηγίες για το ταξίδι έχουν δοθεί, αλλά οι ταξιδιώτες βραδυπορούν και συνεχώς αναβάλλουν την αναχώρηση, ταξιδεύοντας νοερά με την φαντασία τους….

Αντί για πίστη έχουμε ανάγκη από συνειδητή και υπεύθυνη δράση. Αυτό που έχει σημασία είναι τι μπορώ να κάνω μ’αυτά που “γνωρίζω” στην καθημερινότητα, αντί να ονειροπολώ και να φαντάζομαι ότι ζω…Στα βιβλία δεν βρίσκει κανείς τη <<Γνώση που σώζει>>, αλλά στην καλύτερη περίπτωση “συνταγές” και “ταξιδιωτικούς οδηγούς”. Πρέπει εσύ να δοκιμάσεις στην πράξη τις οδηγίες, ούτως ώστε να επιβεβαιώσεις, να συμπληρώσεις ή και να απορρίψεις τα όσα υποστηρίζουν (όλες οι πηγές δεν είναι δυστυχώς αξιόπιστες και περιέχουν συχνά λάθη, παραλήψεις, παρερμηνείες, άγνοια και φαντασιοπληξίες ).Πρέπει να περπατήσεις με τα δικά σου πόδια προς την κατεύθυνση που σου δείχνουν,να δοκιμάσεις καινούργια μονοπάτια, να χαθείς και να ξαναβρείς το δρόμο σου μέσα από το βίωμα. Ο αληθινός ερευνητής ούτε πιστεύει επιπόλαια, ούτε απορρίπτει αβίαστα καμία υπόθεση. Εξετάζει αντικειμενικά -εμπειρικά τα πάντα και απορροφά τη γνώση που μεταβολίζει και ενσαρκώνει. Αν κάτι δεν μπορεί ακόμα να το επεξεργαστεί το αφήνει για αργότερα όταν το Είναι του θα έχει διευρυνθεί και η κατανόησή του οξυνθεί.

autognosia.pblogs.gr

#parallelquantum