Κι αφού κάναμε το μπάνιο μας με το φρέσκο σαπουνάκι μας και χαλαρώσαμε, ήρθε η ώρα να ταξιδέψουμε. Μπορούμε να φτιάξουμε μια βαλίτσα με ρούχα ή μαγιό ή και τίποτα, και απλά να φύγουμε. Αλλά αυτό θα είχε πολλές επιπτώσεις στη ζωή μας και είναι επίσης ενεργειακά ασύμφορο. Καύσιμα αεροπλάνων, σπατάλη για την καταγραφή εισιτηρίων, για το ένα για το άλλο, πληγωμένες καρδιές, τηλέφωνα «γιατί φεύγεις, πού μ’ αφήνεις» κι άλλα τέτοια σχετικά. Γιατί να το υποστούμε όλο αυτό εμείς, η καρδιά, τα αυτιά και η τσέπη μας, τη στιγμή που μπορούμε να κάνουμε το υπέρτατο ταξίδι γνώσης και αυτογνωσίας χωρίς να το κουνήσουμε ρούπι από την ασφάλεια του σπιτιού μας;
Αστρική προβολή η παρεξηγημένη, κυρίες και κύριοι… Πολλοί την εμίσησαν, ακόμα περισσότεροι την λάτρεψαν, αλλά λίγοι κατάλαβαν τις δυνατότητες που κρύβει.
Θα μιλήσουμε εν καιρώ για όλα αυτά τα «σοβαρά», αλλά προς το παρόν θα ξεκινήσω με μια απλούστατη τεχνική που κατάστρωσα αφού δοκίμασα διάφορες τεχνικές. Τη χρησιμοποιώ όταν έχω πρόβλημα να βγω. Πχ, όταν με πιάνουν οι αυπνίες μου, ή νιώθω πολύ κουρασμένη και ετοιμάζομαι να κοιμηθώ σαν τούβλο,και γενικά όταν είμαι σε φάση καμπής στις προσπάθειές μου. Θα αναφέρω την ολοκληρωμένη βερσιόν και την πιο σύντομη βερσιόν. Υπόψιν πως η σύντομη συνήθως με βγάζει σε χαμηλότερα πεδία, δεν ξέρω γιατί. Αν είστε φοβιτσιάρηδες ας την αποφύγετε. Αν είστε αρκετά έξυπνοι ώστε να κατανοήσετε το αυτονόητο, ότι δηλαδή τίποτα δεν μπορεί να σας βλάψει, και ότι ήδη ταξιδεύετε στο αστρικό ασυνείδητοι κάθε φορά που κοιμάστε, και πως όταν είστε συνειδητοί έχετε τον απόλυτο έλεγχο της εμπειρίας, τότε δοκιμάστε κατευθείαν με την σύντομη βερσιόν. Άλλωστε όπου κι αν βρεθείτε, μπορείτε να φύγετε και να πάτε αλλού… Είναι τόσο απλό όσο το πάτημα ενός διακόπτη. Για πρακτικές ενόσω κάνετε αστρική προβολή, για αντιμετώπιση προβλημάτων και άλλα θέματα, περισσότερο προσωπικής εκτίμησης, θα συζητήσουμε σε άλλες αναρτήσεις.
Προς το παρόν έχουμε και λέμε:
1.Πρέπει να βάλεις ρολόι περίπου στις τεσσεράμισι με πέντε ώρες ΥΠΝΟΥ, δηλαδή αν κοιμάσαι στις 12.00, το βάζεις στις 4.30, αν κοιμάσαι στις 10.00 το βάζεις στις 2.30.Μετά από μία βδομάδα περίπου που θα το κάνεις, δοκίμασε με το να ξυπνάς στις6.00 ώρες ύπνου, για να δεις ποιο από τα δύο σου ταιριάζει καλύτερα.
2.Μόλις ξυπνήσεις, προσπάθησε να μην κουνηθείς, αλλά να θυμηθείς το όνειρο που είδες όταν χτύπησε το ξυπνητήρι. Όσο περισσότερες λεπτομέρειες του ονείρου θυμηθείς τόσο το καλύτερο. Ό,τι θυμηθείς το καταγράφεις σε ένα χαρτί ή τετράδιοδίπλα στο κρεβάτι σου. Αλλιώς σηκώνεσαι απευθείας από το κρεβάτι.
3.Μένεις ξύπνιος για 5-60 λεπτά (βρες ποιο σου ταιριάζει καλύτερα). Συνήθως στα 5 λεπτά αν σηκωθείς και πας να πάρεις λίγο καθαρό αέρα στο μπαλκόνι και ξαναμπείς μέσα για ύπνο αρκούν. Αυτό που θέλουμε είναι να 'ξυπνήσει' αρκετά το μυαλό, χωρίς να κουράσουμε ιδιαίτερα το σώμα μας. Αν μείνεις παραπάνω ώρα ξύπνιος, στο διάστημα αυτό μπορείς να κάνεις διαλογισμό, να διαβάσεις το όνειρο που κατέγραψες, ή κάτι πολύ χαλαρωτικό και αν γίνεται σχετικό με ονείρεμα, αστρική προβολή κτλ..
4.(προαιρετικό, για μεγαλύτερη επιτυχία) Μόλις περάσουν τα λεπτά, πας σε έναν καθρέπτη και λες στον εαυτό σου με σοβαρότητα και ηρεμία (κοιτώντας σε κατάματα, αλλά σαν να το λες σε κάποιον άλλον, δικό σου άνθρωπο, που αγαπάς κτλ...δηλαδή πρέπει να το κάνεις λίγο αποστασιοποιημένος από την έννοια "εαυτός") αυτό που θες να πετύχεις, πχ «στο επόμενο όνειρο θα ξυπνήσω», ή "σήμερα θα βγω στο αστρικό μου σώμα συνειδητά" ή κάτι παρόμοιο. Το επαναλαμβάνεις μία-δύο φορές, και πηγαίνεις στο κρεβάτι.
5.Μόλις ξαπλώσεις αναπαυτικά (προτιμάται να ξαπλώνεις στο πλάι, αριστερά ή δεξιά) και κλείσεις τα μάτια, προσπάθησε να χαλαρώσεις λίγο, και αφού νιώσεις ότι οι μύες σου έχουν χαλαρώσει αρκετά θ' αρχίσεις να επαναλαμβάνεις στον εαυτό σου διανοητικά "ένα ονειρεύομαι, δύο ονειρεύομαι, τρία ονειρεύομαι..." δηλαδή θα μετράς. Μην το κάνεις αυτό μηχανικά, κάνε το συνειδητά, κι αν δεις ότι χάνεις τους αριθμούς συνέχισε χωρίς το «ονειρεύομαι». Μπορεί να φτάσεις μέχρι και το 300, συνήθως εκεί φτάνεις στο τέλος της φάσης. Το σημαντικό είναι να μην χάσεις την ροή της σκέψης σου, να σκέφτεσαι λογικά, να μην χαθείς σε όνειρο σ’ αυτή την φάση. Αν αρχίσεις και χάνεις την συνειδητότητά σου, μπορείς να ξεκινήσεις απότην αρχή το μέτρημα, μην αγχωθείς. Κάποια στιγμή θα μπεις στην πρώτη μεταβατική φάση, όπου πιθανά θα βλέπεις ονειρικές εικόνες (όπως στην κατάσταση που σχεδόν κοιμόμαστε, αλλά και δεν κοιμόμαστε βαθιά, και ψιλοβλέπουμε όνειρο), ή ακόμα και πιθανά ν' ακούς ήχους, κρότους, φωνές, ή άλλους ήχους ήπιους...βρίσκεσαι στο υπναγωγικό στάδιο! ΤΩΡΑ ΘΑ ΠΑΙΞΕΙ ΜΕΓΑΛΟ ΡΟΛΟ Η ΔΥΝΑΜΗ ΘΕΛΗΣΗΣ ΣΟΥ γι' αυτό προτείνω και το τέταρτο βήμα, γιατί δίνεις εντολή στο υποσυνείδητό σου να σε βοηθήσει. Προσπαθείς να μην βγεις από το υπναγωγικό στάδιο, δηλαδή μην κουνηθείς, μην ανοίξεις τα μάτια, μην προσπαθήσεις να σταματήσεις τις εικόνες ή τους ήχους, αλλά οπωσδήποτε συνέχισε το μέτρημα. εδώ παίζονται όλα τώρα.
6. Αν πετύχει αυτή η φάση μπαίνεις ολοκληρωτικά στην μεταβατική φάση, όπου μπορεί να παραλύσει τελείως το σώμα σου, να έχεις δονήσεις κτλ Αν δεν βγεις από αυτή την κατάσταση λόγω ενθουσιασμού ή φόβου, τότε συνεχίζοντας το μέτρημα θα μπεις σε όνειρο μισο-συνειδητά ή συνειδητά ή θα έχεις αστρική προβολή. Όταν τελειώσει η εμπειρία σήκω από το κρεβάτι και μην ξανακοιμηθείς, γιατί το πιο πιθανό είναι να ξεχάσεις την εμπειρία. Κατέγραψε την εμπειρία αμέσως και μετά κοιμήσου πάλι αν θες! Έχει χαθεί η ανάμνηση πολλών εμπειριών επειδή ξανακοιμηθήκαμε κάποιοι... κρίμα είναι!
Η σύντομη βερσιόν είναι τα δύο τελευταία βήματα, χωρίς την προηγούμενη προετοιμασία...
Καλά ταξίδια, λοιπόν. Αν έχετε κάποια εμπειρία μ’ αυτή την πρακτική,θα χαρώ να την ακούσω. Να ξέρετε πως οι εμπειρίες μας βοηθούν και άλλους. Αν και υπάρχουν εμπειρίες που είναι μόνο για εμάς και δεν πρέπει να τις μοιραζόμαστε. Αυτό ισχύει για πιο υπερβατικές εμπειρίες, και σε ανώτερα επίπεδα. Όταν είμαστε αρχάριοι δεν πειράζει να μοιραζόμαστε εμπειρίες και γνώσεις. Βοηθιόμαστε και βοηθάμε! Σαν γενικός κανόνας ισχύει το εξής: αν δεν είστε σίγουροι ότι πρέπει να μοιραστείτε μια εμπειρία, μην την μοιραστείτε. Τόσο απλό. Συνήθως υπάρχει «ποινή» όταν μιλάμε ενώ δεν πρέπει. Η ποινή είθισται να είναι η απώλεια της ικανότητας της προβολής αυτής καθ’ αυτής για ένα διάστημα, και πιστέψτε με αυτό πονάει ΠΟΛΥ. Γιατί όταν έχεις δει τον Παράδεισο και τον χάνεις, δεν μπορεί να μην πονέσεις.
Καλές προσπάθειες και… ίσως βρεθούμε κάπου εκεί «μέσα»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου