Ένα από τα πράγματα που απασχολούν εξαρχής κάθε σοβαρό αστροταξιδευτή, αλλά και τους εκάστοτε επιστήμονες ερευνητές του θέματος, είναι το κατά πόσον οι εμπειρίες του αστρικού είναι αντικειμενικές ή υποκειμενικές. Οι ανά τους αιώνες δάσκαλοι και φιλόσοφοι επί του θέματος έχουν ο καθένας τη δική του θεωρία ή/και πίστη, μα κανείς δεν μπορεί να θεωρεί εαυτόν εσωτεριστή, αν δεν ψάξει έστω να βρει τρόπους επιβεβαίωσης των όσων ζει ή των όσων διδάχθηκε.
Και να μην θες να το κάνεις, είναι η αλήθεια, κάποια στιγμή θα αναρωτηθείς αν όλα αυτά τα περίεργα που ζεις είναι "αληθινά" ή απλά γεννήματα του μυαλού σου. Μπορεί να το προχωρήσεις κιόλας, και να ψελλίσεις κάποιο βράδυ μέσ' την αγωνία: "μήπως είμαι τρελός/η;". Μην ανησυχείτε. Κι αν είμαστε τρελοί, είμαστε πολλοί!
Τα όσα θα αναπτύξω εδώ εννοείται πως είναι δικές μου κατανοήσεις. Είμαι πάντα έτοιμη να αλλάξω άποψη για ένα θέμα, αν μπορεί να μου αποδειχθεί το αντίθετο, αλλά -μάλλον λόγω εσωτερικών αμυνών- έχω βρει έναν τρόπο να ισορροπώ σε πολύ τεντωμένα σχοινιά, με μπόλικες δικλείδες ασφαλείας πιασμένες πάνω μου, και ένα ωραιότατο δίχτυ ασφαλείας από κάτω μου. Φτου μου, αλλά βρήκα τον τρόπο να γλιτώσω το μεγάλο σοκ, αν ήταν να το ζήσω ποτέ. Θα καταλάβετε παρακάτω.
Για να μην σας κουράζω, και για να γλυτώσετε το ψάξιμο, θα σας πω τι θεωρούν οι εσωτεριστές ανά τον κόσμο αντικειμενικό αστρικό. Καλά, για τους επιστήμονες δεν το συζητώ, γιατί έχοντας πρόσφατα πιαστεί στα θελκτικά δίχτυα της κβαντικής φυσικής, επιτέλους έμπλεξαν τα μπούτια τους κι αυτοί. Έτσι, για να καταλάβουν την γλύκα του να ΜΗΝ έχεις έτοιμες όλες τις απαντήσεις με 10 πειράματα. Αχ, αυτά τα μποζόνια που έχουν συνείδηση και δεν μπορούν να προβλεφθούν οι κινήσεις τους, γιατί... παίρνουν αποφάσεις μόνα τους! Άτιμα μποζόνια, τους ζαλίσατε τους ανθρώπους. Τέλος πάντων, τους αφήνουμε να υποφέρουν κι αυτοί στο νέο κυνήγι μαγισσών που τώρα εξαπολύει η εκκλησία εναντίον τους, και εμείς συνεχίζουμε με το αντικειμενικό και το υποκειμενικό αστρικό των εσωτεριστών.
Υποκειμενική και αντικειμενική αστρική εμπειρία.
Όλα όσα ζούμε στο όνειρο, και τουλάχιστον το 90% των εμπειριών μας, για να μην ανεβάσω από τώρα το ποσοστό και σας τρομάξω, είναι καθαρά υποκειμενικές εμπειρίες. Το θέμα είναι, τι θα πει "υποκειμενικές". Όπως είχαμε πει σε άλλη ανάρτηση, το αστρικό είναι ο κατεξοχήν χώρος των συναισθημάτων και των σκέψεών μας, των επιθυμιών, των αναγκών και των φόβων μας. Είναι ο χώρος του υποσυνείδητου ΚΥΡΙΩΣ, αλλά και του συνειδητού μέρους μας, γιατί δεν είναι όλα τα συναισθήματα και οι επιθυμίες υποσυνείδητες. Αν μπορούσαμε να κοιτάξουμε μέσα στον εγκέφαλό μας με κάποια περίεργη τεχνολογία, σαν αυτές που βλέπουμε στο σινεμά ή σαν αυτή των εξωγήινων της τηλεοπτικής σειράς Visitors, αν είχατε τη χαρά να το παρακολουθήσετε, θα βλέπαμε εικόνες από μνήμες, όνειρα, επιθυμίες, φόβους, κλπ. Το ίδιο ακριβώς βλέπουμε στο αστρικό, μόνο που το βλέπουμε σαν παρατηρητές, ή αυτός είναι ο στόχος αρχικά. Στεκόμαστε, ας πούμε, σαν ένας από τους εξωγήινους V κάπου στο κέντρο του μυαλού μας, και παρατηρούμε τι γίνεται, και τι πρέπει να δουλέψουμε. Αποφασίζουμε τι πρέπει να σβηστεί, τι πρέπει να μεταλλαχθεί, τι πρέπει να κατανοηθεί. Το κακό είναι πως, όσο κι αν το κοιτάμε σαν παρατηρητές, λόγω της συνείδησης του Είναι που δρα εκείνη τη στιγμή, θα βρεθούμε πολύ γρήγορα πάλι ταυτισμένοι με αυτό που βλέπουμε. Τότε είναι που ξαναχάνουμε την συνείδηση της εμπειρίας, και γίνεται είτε όνειρο, είτε μισο-συνειδητή εμπειρία. Το πόσο γρήγορα θα συμβεί αυτό εξαρτάται από το πόση συνείδηση έχουμε αφυπνίσει, και από το πόσο δουλεύουμε με την αποταύτιση στο φυσικό καταρχάς. Αν δεν δουλέψουμε στο φυσικό, στο αστρικό θα είμαστε έρμαια του ίδιου μας του μυαλού.
Φανταστείτε τώρα ότι βρίσκεστε μέσα σε μια φούσκα, και γύρω σας υπάρχουν άλλοι αστροταξιδευτές στις δικές τους φούσκες, ακριβώς όπως κυκλοφορείτε στο φυσικό στην προσωπική σας φούσκα αντιληπτικότητας, και έρχεστε σε επαφή με άλλες "φούσκες πραγματικότητας". Μέσα από την διάφανη φούσκα βλέπετε τον άλλον, αλλά παρεμβάλλονται οι θολές εικόνες από τις φοβίες, τις επιθυμίες, τις γνώσεις σας. Η φούσκα σας από μέσα είναι σαν μια τεράστια, κοίλη, διάφανη οθόνη που προβάλλει συνέχεια, ασταμάτητα όλα αυτά που είπαμε, και μέσα από την οποία έχετε μάθει να βλέπετε προς τα έξω. Περίπου όπως όταν προσπαθείτε να δείτε μέσα από ένα λερωμένο τζάμι, και βλέπετε μεν επικεντρωμένοι έξω από το τζάμι, αλλά μπροστά το οπτικό σας πεδίο υπάρχει η θολωμένη εικόνα του λερωμένου τζαμιού. Κάπως έτσι. Εν μέρει λοιπόν μπορείτε να δείτε και το αντικειμενικό αστρικό, το οποίο είναι -σύμφωνα πάντα με την παράδοση- ίδιο ακριβώς με το φυσικό, αλλά στην ενεργειακή του μορφή. Δηλαδή βλέπετε πχ το σπίτι σας, αλλά βλέπετε και την αύρα του σπιτιού σας.
Εδώ είναι το κόλλημά μου εμένα. Από προσωπικές μου εμπειρίες έχω δει ότι μπορεί να βλέπεις το σπίτι σου ακριβώς όπως είναι, με μια-δύο διαφορές... που κάνουν τη διαφορά. Αφού είναι ίδιο με το φυσικό, θα έπρεπε να είναι όλα τα πράγματα στη θέση τους, σωστά; Όταν λοιπόν μια πόρτα είναι αλλού, ή ένα αντικείμενο νομίζεις ότι είναι εκεί που το βλέπεις στο αστρικό και επιστρέφοντας ανακαλύπτεις ότι το έχεις βάλει αλλού, κάτι δεν στέκει! Έτσι κι αλλιώς, γιατί να μην μπορεί ο εγκέφαλός μας να αναπαράγει ΚΑΙ το σπίτι μας, ΚΑΙ αυτά που βλέπουμε συνέχεια στο περιβάλλον μας; Φυσικά και μπορεί, και σ' αυτό κανένας εσωτεριστής δε θα διαφωνήσει. Αντιθέτως θα μου έλεγαν, ίσως, ότι όταν έχεις την εμπειρία ενός μέρους που ΔΕΝ γνωρίζεις στο φυσικό, και επιβεβαιώνεις πως είναι όντως έτσι όπως το είδες στο αστρικό, τότε ήσουν στο αντικειμενικό αστρικό. Μπορεί... μόνο που προτιμώ να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου και να αντιτάξω το εξής εκπληκτικό.
Η επιστήμη τείνει να αποδείξει, αν δεν το έχει κάνει ήδη, την ύπαρξη του συλλογικού ασυνείδητου. Βασικά, από τυχαίες παρατηρήσεις πουλιών σε δύο διαφορετικές ηπείρους, και των αλλαγών στη συμπεριφορά τους που ήταν σχεδόν ταυτόχρονες, οι ενδείξεις είναι υπέρ ενός συλλογικού ασυνείδητου ειδών, ή μπορεί και οργανικών όντων γενικότερα, κάτι που οδηγεί στο εξής παράδοξο και "ολισθηρό" ως προς την αντικειμενικότητα του αστρικού. Αν στο αστρικό υπάρχουν οι φόβοι, οι επιθυμίες, τα συναισθήματα, οι γνώσεις κλπ του καθενός μας ξεχωριστά, τότε υπάρχουν και συλλογικά. Αν υπάρχει μια φούσκα για τον καθένα μας με όλα αυτά αλλά και με "γνώσεις" για την πραγματικότητά μας, για την εικόνα του σπιτιού του καθενός ή της πόλης του καθενός, θα υπάρχει και μια μεγαλύτερη φούσκα, μέσα στην οποία αρμενίζουμε όλοι αμέριμνοι. Δυστυχώς αυτό αποδεικνύεται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.
Κάποια στιγμή είχα διαβάσει ένα εκπληκτικό βιβλίο, το οποίο με κέρδισε γιατί του έλειπαν οι πολλές σάλτσες και τα μεγάλα λόγια και μιλούσε απλά και ξάστερα για το αστρικό πεδίο και τις περιοχές του. Ήταν το Astral World του Swami Panchadasi. Κυκλοφορεί ελεύθερα, οπότε σας συστήνω να το διαβάσετε. Το χρησιμοποίησα σαν χάρτη για τα προσωπικά μου πειράματα, τα οποία ήξερα εξαρχής πως θα ήταν υποκειμενικά, αλλά έχοντας διαβάσει κι άλλα βιβλία, κι έχοντας καταγράψει προσωπικές εμπειρίες, μπορούσα τουλάχιστον να περιμένω πως θα γινόταν μια "μάχη" για την επικρατούσα άποψη. Αυτές οι μάχες συνήθως οδηγούν σε στιγμιαίες θεάσεις του αντικειμενικού αστρικού. Έτσι πιστεύω εγώ, δηλαδή. Για να μην τα πολυλογώ, αναφέρει σε ένα σημείο το πώς οι πεθαμένοι, οι ψυχές τους, βιώνουν έναν "υποκειμενικό" θάνατο, ανάλογα με τα πιστεύω που είχαν όσο ζούσαν, και παραμένουν τελικά εγκλωβισμένοι σε συγκεκριμένη περιοχή του αστρικού "ζώντας" αυτό που νομίζουν πως είναι αληθινό, αντί να προχωρήσουν στην αντικειμενική πραγματικότητα του αστρικού και παραπέρα. Είναι κάτι σαν το όνειρο των ζωντανών κοιμισμένων στο φυσικό. Ένας άνθρωπος λοιπόν που πιστεύει ότι θα τον υποδεχθούν άγγελοι με τον θάνατό του, θα βιώσει αυτό ακριβώς, άλλος θα βιώσει σατανάδες ή περιπαιχτικά πνεύματα, οι περισσότεροι βλέπουν τους πεθαμένους της οικογένειάς τους να τους υποδέχονται, γιατί υποσυνείδητα έχουν αυτή την ανάγκη ακριβώς, και μην ξεχνάμε, οι ανάγκες ανήκουν επίσης στο αστρικό. Και μάλιστα αναφέρει ο Swami πώς αυτοεπιβεβαιώνονται αυτοί οι πεθαμένοι και λένε "να, εγώ το έλεγα ότι έτσι είναι", και τους βρίσκεις σε ομάδες όλους μαζί, ανάλογα με τα ομαδικά πιστεύω. Με τις προσωπικές μας φούσκες, δηλαδή, εισερχόμαστε σε μια μεγαλύτερη φούσκα που είναι συμβατή με την δική μας φούσκα, και ... υποθέτω εγώ τώρα, κυκλοφορούμε ήδη μέσα σε μια ακόμα πιο μεγάλη φούσκα που μπορεί να περικλείει άλλα υποκειμενικά στοιχεία. Δεν ξέρω. Φανταστείτε, όμως, να προσπαθείς να δεις τον αληθινό κόσμο μέσα από τόσες φούσκες! Πόσο παραποιημένο θα τον βλέπεις. Δεν είναι τυχαίο που όλοι οι σοφοί της ανθρωπότητας επέμεναν πως πρέπει να αδειάσεις το μυαλό σου για να δεις την αλήθεια!
Πώς ξεφορτωνόμαστε αυτή τη φούσκα; Δύσκολα. ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΑ. Αλλά δεν είναι ανέφικτο. Η φούσκα μας πλαισιώνεται και συγκρατείται στη δομή της, από τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τους φόβους, τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας. Επομένως, κάθε φορά που στρέφουμε το βλέμμα μας ΣΤΗΝ ΦΟΥΣΚΑ, και όχι έξω από αυτή, κάθε φορά δηλαδή που επικεντρωνόμαστε στο λερωμένο παράθυρο, και όχι στο έξω τοπίο, κάθε φορά που αλλάζουμε σημείο εστίασης, μπορούμε να δούμε ένα "λέρωμα", ένα συναίσθημα, μια σκέψη, έναν φόβο, μια επιθυμία, μία ανάγκη. Τι κάνουμε τότε; Εσείς όταν βλέπετε μια βρωμιά στο παράθυρο, τι κάνετε; Την καθαρίζετε... θέλω να πιστεύω! Αυτό κάνουμε και με το μέσα μας. Το καθαρίζουμε. Παίρνουμε το πανί της συνείδησης, με λίγο υγρό καθαριστικό -φτιαγμένο από αγάπη, κατανόηση και δύναμη θέλησης- και καθαρίζουμε με προσοχή τη βρωμιά, δηλαδή κατανοούμε αυτό που ανακαλύψαμε, με τους δύο απλούς τρόπους που συζητήσαμε στην ανάρτηση του διαλογισμού, τρόπους που θα εξηγήσουμε αναλυτικότερα σε άλλη ανάρτηση. Βρωμιά-βρωμιά καθαρίζεις το τζάμι κάποτε, και τότε βλέπεις την πιο έξω φούσκα, αυτή που σε συνδέει με μια ομάδα ανθρώπων, με τους οποίους μοιράζεσαι κοινές γνώσεις, επιθυμίες, ανάγκες, ή φόβους. Πρέπει να καθαρίσεις κι εκείνη, και ό,τι άλλο βρεις παραέξω, μέχρι να βρεθείς να κοιτάς το Σύμπαν και τους Θεούς ελεύθερος, με τον τίτλο του Ανθρώπου. Όπως είπαν οι αρχαίοι Έλληνες "Γνώρισε τον Εαυτό σου, και θα γνωρίσεις το Σύμπαν και τους Θεούς". Αυτό εννοούσαν, ή τουλάχιστον, έτσι το ερμηνεύω εγώ.
Αν μπορούμε να έχουμε αντικειμενικές εμπειρίες στη διάρκεια της εσωτερικής εργασίας; Προσωπικά κρίνω πως ναι. Και μόνο που καθαρίζεις ένα σημείο, για λίγο, ή σε μικρό βαθμό ανάλογο του πόσο καθάρισες, μπορείς να δεις λίγο πιο καθαρά έξω. Αυτή η στιγμιαία ματιά έξω σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις το καθάρισμα, που είναι εξαιρετικά επίπονο.
Αν είναι αντικειμενικές οι εμπειρίες με ανώτερα όντα; Εξαρτάται. Κάποια είναι σκεπτομορφές δικές μας, 100% υποκειμενικά δημιουργήματα, δηλαδή. Κάποια είναι πραγματικά όντα που ΕΙΣΕΡΧΟΝΤΑΙ στην πραγματικότητά μας, στην φούσκα μας, για να μας βοηθήσουν. Όπως κάνουν οι εσωτερικοί δάσκαλοι.
Και η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου, που λένε, είναι η εξής: Μπορείς μέσω της υποκειμενικής φούσκας, να επηρεάσεις την αντικειμενική πραγματικότητα στο φυσικό; Αν τσατάραμε τώρα θα έγραφα: LOL. Η σωστή ερώτηση είναι: "Είναι αντικειμενικό αυτό που ζούμε στο φυσικό; Και σε τι βαθμό;" Πάντως, ό,τι κι αν είναι αυτό που ζούμε στο φυσικό, ξέρω με απόλυτη βεβαιότητα πως μπορούμε να το επηρεάσουμε μέσω της φούσκας μας. Αυτό από μόνο του δεν δημιουργεί πρακτικά ερωτήματα; Πώς γίνεται να επηρεάζεις με κάτι "αδύναμο", όπως είναι το υποκειμενικό, κάτι "στέρεο και δυνατό", όπως είναι το αντικειμενικό. Δεν απαντάω. Απαντήστε το στον εαυτό σας. Άλλωστε, όλη η χαρά είναι στο να κάνεις διάλογο με τον εαυτό σου. Να... διαλογίζεσαι. Και όλες οι απαντήσεις, ή έστω αυτές που έχει ανάγκη η ψυχή μας, και τις οποίες μπορεί να χρησιμοποιήσει στην παρούσα φάση της εξέλιξής της, θα έρθουν αβίαστες, και μπορεί να μας ταράξουν, μπορεί και όχι. Συνήθως όχι, γιατί συνήθως ξέρουμε ήδη τις απαντήσεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου