Ο πόνος γίνεται αβάσταχτος, όταν οι σκέψεις μας και η στάση μας για την ζωή επηρεάζονται σε τέτοιο βαθμό ώστε να δημιουργούν ανασταλτικούς παράγοντες στο να επικοινωνήσουμε και να αλληλεπιδράσουμε με τους άλλους. Σήμερα θα προσπαθήσουμε να δούμε τρόπους χειρισμού αυτού τους συναισθήματος αλλά και να δούμε τις διαφορές ανάμεσα στην θλίψη και στην δυστυχία.
Αν και στην καθημερινότητα η θλίψη και η δυστυχία χρησιμοποιούνται σαν συνώνυμες λέξεις, στην ψυχολογία έχουν αρκετές διαφορές. Καλό θα ήταν να γνωρίζετε αυτές τις διαφορές για να μάθετε να διαχειρίζεστε αυτά τα συναισθήματα πιο εύκολα.
Η θλίψη είναι ένα αρνητικό συναίσθημα το οποίο σχετίζεται άμεσα με ένα γεγονός που μας επηρεάζει πχ. με πονάει που ο φίλος μου ο Άρης είχε γενέθλια και δε με κάλεσε. Ο πόνος, λοιπόν, που προέρχεται από την θλίψη είναι ένα συναίσθημα που συνδέεται άμεσα με μια κατάσταση και μπορεί να εξηγηθεί με την σκέψη. Με το πέρασμα του χρόνου και την απόσπαση που συμβαίνει στην σκέψη μας από άλλα γεγονότα ο πόνος θα χαθεί.
Η δυστυχία από την άλλη είναι ένα συναίσθημα που μας προκαλεί πόνο επειδή μια κατάσταση ή ένα πρόβλημα πρέπει να συζητηθούν, να αξιολογηθούν ή να διακανονιστούν με ένα τρόπο. Π.χ. ο Άρης δεν είναι φίλος μου ή ο Άρης έχει κάτι μαζί μου ή μήπως ο Άρης έχει κάποιο σοβαρό λόγο και δε με κάλεσε, όποτε το άτομο γεμίζει με αμφιβολίες και αρνητικά συναισθήματα. Έτσι ο συναισθηματικός αυτός πόνος τροφοδοτείται από αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα που με τον καιρό αυξάνουν σε ένταση και σε διάρκεια.
Φυσικά, η θλίψη και η δυστυχία είναι φυσιολογική και απαραίτητη όταν υπάρχει ένας θάνατος, ένας αποχωρισμός, κτλ ενός αγαπημένου προσώπου. Άσκοπη ταλαιπωρία είναι όμως να περικλείουμε τον εαυτό μας σε ένα μείγμα αρνητικών σκέψεων και συναισθημάτων – που μπορεί να μας ταλαιπωρούν για μεγάλο χρονικό διάστημα – από ένα ασήμαντο περιστατικό.
Ας χρησιμοποιήσουμε και πάλι το παράδειγμα με το πάρτι. Μπορεί να θυμώσουμε, μπορεί να επηρεαστεί ο αυτοσεβασμός μας, μπορεί να νιώσουμε θύμα και να αποφασίσουμε να μην μιλάμε στον Άρη ή να του επιτιθόμαστε χωρίς λόγο και μετά και αυτός να είναι αρνητικός απέναντι μας και αυτή η οργή και η αγανάκτηση να κρατήσει μήνες ή και χρόνια. Βέβαια όλα αυτά τα συναισθήματα είναι σίγουρα δυσανάλογα για μια πρόσκληση σε πάρτι γενεθλίων που δε σας έγινε, αλλά τροφοδοτούνται από βαθύτερους φόβους όπως το δεν είμαι αρκετά καλός για να με καλέσουν κτλ.
Αυτός είναι πάνω κάτω ο δρόμος που ακολουθεί η δυστυχία και εδραιώνεται στην ζωή σας αλλά ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να διαχειριστούμε την θλίψη και την δυστυχία:
- Παραδεχτείτε ότι υπάρχει το πρόβλημα.
- Αποδεχτείτε τα συναισθήματα σας.
- Αποδεχτείτε το γεγονός ως έχει, χωρίς καμία προέκταση. Πείτε στον εαυτό σας «έτσι συνέβησαν τα πράγματα γιατί έπρεπε να συμβούν» καλά η κακά, σωστά ή λάθος δεν έχει καμία σημασία.
- Αισθανθείτε τον πόνο με σαφήνεια. Αφήστε τον να δράσει χωρίς να τον μπλοκάρετε, πχ με αλκοόλ, ώστε να εκφραστεί και να μην συσσωρευτεί μέσα σας.
- Εκφράστε τα συναισθήματα σας. Γράψτε για αυτά, ζωγραφίστε, μιλήστε σε φίλους, φωνάξτε, χτυπήστε ένα μαξιλάρι, οτιδήποτε θέλετε.
- Επικοινωνήστε. Αν κάποιος σας πλήγωσε, ρωτήστε τον γιατί έκανε αυτήν την ενέργεια. Μην αφήνετε το μυαλό σας να κάνει σενάρια.
- Χαλαρώστε και προσπαθήστε να δείτε το γεγονός σαν τρίτο πρόσωπο. Έπειτα βαθμολογήστε την αιτία της θλίψης σας. Για παράδειγμα αξίζει για «10» το δεν με προσκάλεσε στο πάρτι του;
Σίγουρα έχουμε τις δυνατότητες να διαχειριστούμε την θλίψη μας ώστε να μην φτάσει να γίνει δυστυχία. Με αξιολόγηση των γεγονότων και καλό μας σύντροφο την θετική σκέψη δεν θα αφήσουμε την δυστυχία μας να μας παρασύρει.
Η ζωή είναι γεμάτη θλίψη στο βαθμό ακριβώς που της επιτρέπουμε να είναι!!!!!
