Η θαυματουργή Κουρκουμίνη (Κουρκούμη – Κουρκουμάς)
Στις μέρες μας το φθόριο αποτελεί ένα συστατικό που βρίσκεται σχεδόν παντού, στα αντιβιοτικά και το πόσιμο νερό, τα αντικολλητικά τηγάνια και τις οδοντόκρεμες, καθιστώντας την έκθεσή μας σε αυτό αναπόφευκτη. Αυτός είναι άλλος ένας λόγος που οι νέες έρευνες, οι οποίες αποδεικνύουν ότι το γνωστό μπαχαρικό κουρκουμίνη μπορεί να αποτρέψει τις βλάβες από το φθόριο, είναι τόσο ελπιδοφόρες!
Η νευροτοξικότητα του φθορίου έχει αποτελέσει αντικείμενο ακαδημαϊκής συζήτησης για δεκαετίες καθώς και θέμα εντεινόμενης αντιπαράθεσης στο ευρύ κοινό. Λαμβάνοντας υπόψη τις «θεωρίες συνωμοσίας» σύμφωνα με τις οποίες χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στο πόσιμο νερό των ρωσικών και ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης με σκοπό τη χημική λοβοτομή των αιχμαλώτων αλλά και τη γνωστή ικανότητά του να χαμηλώνει το IQ και να ενισχύει την ασβεστοποίηση της επίφυσης, πολλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, έχουν αρχίσει να οργανώνονται σε τοπικό και εθνικό επίπεδο προκειμένου να απομακρύνουν αυτήν την πανταχού παρούσα τοξική ουσία από το πόσιμο νερό.
Μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Pharmacognosy Magazine με τίτλο «Η κουρκουμίνη εξασθενεί τη νευροτοξική δράση του φθορίου: αποδείξεις in vivo», ενισχύει την υποψία ότι το φθόριο είναι πράγματι μια ουσία που βλάπτει τον εγκέφαλο αποκαλύπτοντας επίσης ότι υπάρχει ένα φυσικό μπαχαρικό που παρέχει προστασία από τις διάφορες επιπτώσεις στην υγεία που οφείλονται σ’ αυτό.
Η μελέτη συντάχθηκε από τους ερευνητές του Τομέα Ζωολογίας του Πανεπιστημιακού κολεγίου Σουκάντια στο Ουνταϊπούρ της Ινδίας, που εδώ και μια δεκαετία διερευνούν τους μηχανισμούς με τους οποίους το φθόριο προκαλεί σοβαρές νευροεκφυλιστικές αλλαγές στον εγκέφαλο των θηλαστικών και ιδιαίτερα στα κύτταρα του ιππόκαμπου και του εγκεφαλικού φλοιού.
Στην αρχή της μελέτης περιγράφεται το ιστορικό υπόβαθρο των αιτιών που προκάλεσαν ανησυχία για τη υψηλή και ευρεία τοξικότητα του φθορίου:
«Το φθόριο είναι ίσως το πρώτο ανόργανο ιόν που επέστησε την προσοχή του επιστημονικού κόσμου εξαιτίας των τοξικών επιδράσεων του και πλέον η τοξικότητα που προκαλεί μέσω του πόσιμου νερού αναγνωρίζεται ευρέως ως παγκόσμιο πρόβλημα. Οι αναφορές σχετικά με τις επιδράσεις στην υγεία από την έκθεση στο φθόριο περιλαμβάνουν επίσης διάφορες μορφές καρκίνου, ελάττωση της ικανότητας αναπαραγωγής, καρδιαγγειακές και νευρολογικές ασθένειες».
Η μελέτη επικεντρώθηκε στη νευροτοξικότητα του φθορίου, προσδιορίζοντας τη διεγερτοτοξικότητα (διέγερση του νευρώνα σε σημείο θανάτου) και το οξειδωτικό στρες ως τις δύο κύριες αιτίες της νευροεκφύλισης. Έχει παρατηρηθεί ότι τα άτομα με οδοντικὴ φθορίωση, η οποία χαρακτηρίζεται από κηλίδες στο σμάλτο των δοντιών και προκαλείται από την υπερβολική έκθεση στο φθόριο κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης των δοντιών, παρουσιάζουν επίσης νευροεκφυλιστικές αλλαγές που σχετίζονται με μια μορφή οξειδωτικού στρες γνωστού ως υπεροξείδωση λιπιδίων (οξείδωση). Υπερβολική υπεροξείδωση των λιπιδίων στον εγκέφαλο μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της συνολικής περιεκτικότητας του εγκεφάλου σε φωσφολιπίδιο. Εξαιτίας αυτών των γνωστών μηχανισμών μέσω των οποίων το φθόριο συνδέεται με τη νευροτοξικότητα και τη νευροεκφύλιση, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η κύρια πολυφαινόλη του μπαχαρικού κουρκούμη – γνωστή ως κουρκουμίνη – αποτελεί έναν ιδανικό παράγοντα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως νευροπροστατευτική ουσία.
Προηγούμενες έρευνες σχετικά με την κουρκουμίνη έδειξαν ότι μπορεί να δράσει ως αντιοξειδωτικό με 3 διαφορετικούς τρόπους παρέχοντας προστασία ενάντια:
1) στο μονήρες οξυγόνο
2) στις ρίζες υδροξυλίου
3) στις βλάβες από τις ρίζες υπεροξειδίου
1) στο μονήρες οξυγόνο
2) στις ρίζες υδροξυλίου
3) στις βλάβες από τις ρίζες υπεροξειδίου
Επίσης, η κουρκουμίνη φαίνεται ότι αυξάνει την ενδογενή παραγωγή γλουταθειόνης στον εγκέφαλο, ενός σημαντικού αντιοξειδωτικού του ανοσοποιητικού συστήματος.
Προκειμένου να αξιολογηθούν οι νευροτοξικές επιδράσεις του φθορίου και να αποδειχτεί ο προστατευτικός ρόλος της κουρκουμίνης, οι ερευνητές χώρισαν τυχαία τα ποντίκια που χρησιμοποιούσαν τις δοκιμές τους σε 4 ομάδες, για 30 ημέρες:
1. Έλεγχος (χωρίς χορήγηση φθορίου)
2. Φθόριο (120 ppm): το φθόριο χορηγήθηκε μέσω αποσταγμένου πόσιμου νερού χωρίς περιορισμό.
3. Φθόριο (120 ppm/30 mg ανά kg σωματικού βάρους) + κουρκουμίνη: χορήγηση κουρκουμίνης από το στόμα διαλυμένης σε ελαιόλαδο, μαζί με φθόριο στο πόσιμο νερό.
4. Κουρκουμίνη (30 mg ανά kg σωματικού βάρους): προκειμένου να εξακριβωθεί η αποτελεσματικότητα της θεραπείας, οι ερευνητές μέτρησαν την περιεκτικότητα μαλονδιαλδεΰδης στον εγκέφαλο των ποντικών που έλαβαν διαφορετική αγωγή. Η μαλονδιαλδεΰδη είναι ένας γνωστός δείκτης του οξειδωτικού στρες / βλάβης.
2. Φθόριο (120 ppm): το φθόριο χορηγήθηκε μέσω αποσταγμένου πόσιμου νερού χωρίς περιορισμό.
3. Φθόριο (120 ppm/30 mg ανά kg σωματικού βάρους) + κουρκουμίνη: χορήγηση κουρκουμίνης από το στόμα διαλυμένης σε ελαιόλαδο, μαζί με φθόριο στο πόσιμο νερό.
4. Κουρκουμίνη (30 mg ανά kg σωματικού βάρους): προκειμένου να εξακριβωθεί η αποτελεσματικότητα της θεραπείας, οι ερευνητές μέτρησαν την περιεκτικότητα μαλονδιαλδεΰδης στον εγκέφαλο των ποντικών που έλαβαν διαφορετική αγωγή. Η μαλονδιαλδεΰδη είναι ένας γνωστός δείκτης του οξειδωτικού στρες / βλάβης.
Όπως ήταν αναμενόμενο, μόνο η ομάδα στην οποία χορηγήθηκε φθόριο παρουσίασε σημαντικά αυξημένα επίπεδα μαλονδιαλδεΰδης συγκριτικά με τις άλλες ομάδες. Η ομάδα στην οποία χορηγήθηκε φθόριο + κουρκουμίνη εμφάνισε μειωμένα επίπεδα μαλονδιαλδεΰδης συγκριτικά με την πρώτη ομάδα, αποδεικνύοντας έτσι τη νευροπροστατευτική δράση της κουρκουμίνης απέναντι στο φθόριο το οποίο έχει νευροτοξική δράση.
Η μελέτη καταλήγει στο εξής συμπέρασμα:
«Η μελέτη μας συνεπώς αποδεικνύει ότι η καθημερινή χορήγηση μονής δόσης 120 ppm φθορίου οδήγησε σε εξαιρετικά σημαντική αύξηση της λιπιδικής υπεροξείδωσης, (δηλαδή οξείδωσης του εγκεφάλου), καθώς και σε νευροεκφυλιστικές αλλαγές στα κύτταρα των νευρώνων του ιππόκαμπου σε συγκεκριμένες περιοχές. Η χορήγηση κουρκουμίνης μείωσε σημαντικά την τοξική επίδραση του φθορίου σε σχεδόν φυσιολογικά επίπεδα αυξάνοντας την αντιοξειδωτική άμυνα μέσα από τη διαδικασία της εκκαθάρισης και απέδειξε τον θεραπευτικό ρόλο της ενάντια στο οξειδωτικό στρες που προκαλεί νευροεκφύλιση».
Αυτό το συμπέρασμα απέχει από την πρώτη μελέτη στην απόδειξη των αξιοσημείωτων ιδιοτήτων της κουρκουμίνης για την προστασία του εγκεφάλου. Από τη σκοπιά της πρωτογενούς έρευνας, υπάρχουν πάνω από 200 μελέτες δημοσιευμένες κατόπιν ομότιμης αξιολόγησης που αποδεικνύουν ότι η κουρκουμίνη αποτελεί νευροπροστατευτικό παράγοντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου