Η μαγνητική θεωρία του έρωτα

Στη γλώσσα των εραστών η έλξη είναι η πιο καίρια λέξη, η πιο περιγραφική για την κατάσταση του ερωτευμένου, που αισθάνεται και είναι με το σώμα, τον νου, το συναίσθημα και την ψυχή προσκολλημένος πάνω στον Άλλο.

Και άλλες λέξεις που χρησιμοποιούμε συνειδητά ή ασυνείδητα μιλάνε για το ίδιο πράγμα. Η μαγεία του έρωτα, η γοητεία που ασκεί το ερωτικό πρόσωπο (Fascinum, στην πραγματικότητα ο τεχνικός όρος που χρησιμοποιούσαν παλαιότερο για ένα είδος γητέματος ή μαγείας), η χημεία, δηλαδή «ένα είδος υγρού» που γεννιέται μέσα στον οργανισμό από τη συνάντηση των φύλων, στην ουσία, ο σεξουαλικός μαγνητισμός.

ΕΡΩΤΙΚΗ ΜΑΓΕΙΑ

Ένα από τα ισχυρότερα κομμάτια του αποκρυφισμού είναι η ερωτική μαγεία . Οι περισσότερες μαγικές επωδές, τα κόλπα και τα ξόρκια που έχουμε από την ελληνική και ρωμαϊκή αρχαιότητα έχουν να κάνουν με την ερωτική γητειά. Οι Ελληνίδες μάγισσες που έρχονταν από τη Θεσσαλία ή από την Μαύρη Θάλασσα ήταν φοβερά επιδέξιες και αποτελεσματικές κυρίως σε θέματα καρδιάς. Και πολύ εφευρετικές. Όποιος νομίζει όμως ότι αυτά τα ανήθικα μέσα τα χρησιμοποιούσαν αδύναμες γυναίκες για να «τυλίξουν» τον άνδρα, κάνουν λάθος. Τα περισσότερα ευρήματα από τον αρχαίο κόσμο δείχνουν άνδρες να ζητάνε και να εκτελούν μαγικά. Σαν τον περίφημο Μεγάλο Μαγικό Πάπυρο του Παρισιού PGM 1:83-87, με το «εκπληκτικό ερωτικό μαγικό» που λέει στον πελάτη πως θα καθυποτάξει τη γυναίκα που ποθεί, φτιάχνοντας την κούκλα της και τρυπώντας τη σε ορισμένα σημεία με 13 σιδερένιες καρφίτσες, λέγοντας τις κατάλληλες μαγικές φόρμουλες. Και ο σύγχρονος μάγος Άλιστερ Κρόουλυ με τις «πορφυρές γυναίκες» του ξόδεψε μεγάλο μέρος του άφθονου σκοτεινού ταλέντου του σε τέτοιες δουλειές.

Πέρα όμως από τις εξωτερικές, τεχνικές κινήσεις για να κατακτηθεί το αντικείμενο του έρωτα υπάρχει και αυτό που όλοι αναγνωρίζουμε ως γεγονός, η φυσική μαγεία. Που δεν είναι παρά μια άλλη μορφή ενός κοσμικού φαινομένου, του φυσικού μαγνητισμού. Πολλοί σπουδαίοι συγγραφείς έχουν γράψει γι’αυτό αλλά ίσως μια από τις καλύτερες διατυπώσεις του την έχει κάνει ο Julius Evola στο κλασικό πια βιβλίο του «Η μεταφυσική του φύλου».

Η ΠΟΛΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ, ΤΟ ΓΙΝ ΚΑΙ ΤΟ ΓΙΑΝΓΚ

Ο «έρως» γράφει ο Julius Evola «πρέπει να θεωρηθεί ως μια κατάσταση η οποία κυβερνάει την πολικότητα των φύλων, όπως ακριβώς η παρουσία του θετικού και του αρνητικού πόλου κυβερνάει το φαινόμενο του μαγνητισμού και κάθε τι που συνδέεται με το μαγνητικό πεδίο». Είναι ένα θεμελιώδες «μαγνητικό» φαινόμενο που σχεδόν δεν έχει ανάγκη την σωματική επαφή. Αυτή η στοιχειώδης γνώση δικαιολογεί κατά τον συγγραφέα και κάποια από τα ταμπού που έχουν διαμορφωθεί σε αρχαίες και νέες κοινωνίες όπως ο κανόνας ότι μια γυναίκα δεν μπορεί να συναντήσει μόνη οποιονδήποτε άνδρα. «Αν ένας άνδρας και μια γυναίκα σταθούν μόνοι ο ένας απέναντι στον άλλο, ακόμη και αν καμία επαφή δεν υπάρξει, είναι το ίδιο σαν να υπήρξε. Αυτό συμβαίνει επειδή το πρώτο επίπεδο του τσινγκ, ο στοιχειώδης μαγνητισμός, έχει αφυπνιστεί. Το δεύτερο επίπεδο, ήδη πιο έντονο, εμφανίζεται με τη σωματική επαφή (που κυμαίνεται από την επαφή των χεριών και το αμοιβαίο άγγιγμα μέχρι το φιλί). Το τρίτο επίπεδο κατακτάται όταν ο άνδρας διεισδύει μέσα στη γυναίκα και αγκαλιάζεται από αυτήν.»

ΑΠΟ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΣΤΟΝ ΠΥΡΕΤΟ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ

Ο Evola σκάβει στα αρχαία γραπτά που υποδεικνύουν τη μαγνητική θεωρία του έρωτα, τον Λουκρήτιο, τον Αβικέννα,  τον Ficino, τον Mauclair, τον Della Porta και αποκαλύπτει τους θησαυρούς τους. Ο Marsilio Ficino, μας λέει, «ότι η βάση του ερωτικού πυρετού συνίσταται σε μια perturbation (διαταραχή) κι ένα είδος μολύνσεως του «αίματος» υπό συνθήκες παρόμοιες με αυτές του λεγόμενου κακού ματιού, επειδή ουσιαστικά ενεργοποιείται μέσω του ματιού και του βλέμματος.» Αυτό συμβαίνει όχι στο χονδροειδές σωματικό επίπεδο, αλλά σε ένα επίπεδο πιο λεπτό, αιθερικό, σε αυτήν την κατάσταση ροής ή δύναμης τσινγκ των κινέζικων διδασκαλιών που εγείρεται στην αρχή μ’ ένα βλέμμα κι εν συνεχεία εξαπλώνεται μέσω του αίματος. Από αυτή τη στιγμή και μετά, ο εραστής φέρει την αγαπημένη του κατά έναν τρόπο μέσα στο αίμα του, όση κι αν είναι η απόσταση που τους χωρίζει».

Ο Osho, o «γκουρού του έρωτα» διδάσκοντας τα κόλπα του ταντρικού σεξ στους δυτικούς εξήγησε επακριβώς αυτήν την ιστορία της μαγνητικής πολικότητας πάνω στο πεδίο της μάχης, στο ερωτικό κρεβάτι. Για τον Osho, το στήθος της γυναίκας είναι ο θετικός πόλος, τα γεννητικά όργανα ο αρνητικός και αντίστοιχα για τον άνδρα, το στήθος του είναι ο αρνητικός πόλος και το πέος ο θετικός. Στον έρωτα – όπου σαφώς η «ιεραποστολική στάση»  παρουσιάζεται ως η καλύτερη- τα δύο φύλλα φτιάχνουν στην ουσία ένα «κύκλωμα» όπου οι συνδέονται οι αρνητικοί και θετικοί τους πόλοι στα τέσσερα σημεία. Μια ξεκάθαρη εικόνα «μπαταρίας» που πυροδοτεί τον οργασμό.

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΊΝΑΙ ΤΥΦΛΟΣ ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΦΟΡΤΙΟ

Αυτές οι μαγνητικές εξηγήσεις δικαιολογούν και γιατί συχνά ερωτευόμαστε αδικαιολόγητα για την λογική κάποια πρόσωπα. Μπορεί να μην είναι η πιο όμορφη γυναίκα, η πιο ευχάριστη ή η πιο νέα, ο πιο επιτυχημένος ή έξυπνος και ικανός άνδρας, το πιο σωστό ή ταιριαστό άτομο, αλλά αυτά, από τη στιγμή που η «μαγεία του έρωτα» έχει πάρει μπρος, δεν έχουν καμμιά σημασία. Ο έρωτας είναι τυφλός αλλά προαπαιτούμενό του είναι να δημιουργεί μαγνητικό, ηλεκτρικά ισχυρό φορτίο γύρω από τα πρόσωπα.

Παρόμοιες αντιλήψεις για την μαγική, μαγνητική διάσταση του έρωτα μεταφέρει και ο Ουσπένσκι. Στο Tertium Organum κάνει επίσης μια εύστοχη ανατομία του έρωτα, ενός έρωτα που αντιλαμβάνεται σε όλο το αποκρυφιστικό του μεγαλείο. «Στην πραγματικότητα» λέει ο Ουσπένσκι «ο έρωτας είναι ένα κοσμικό φαινόμενο, στο οποίο ο άνθρωπος, η ανθρωπότητα είναι απλώς συμβάντα». Και συνεχίζει «Ίσως ο έρωτας είναι ένας κόσμος παράξενων πνευμάτων τα οποία μερικές φορές διαμένουν στους ανθρώπους, υποτάσσοντάς τους, κάνοντάς τους εργαλεία για την εκπλήρωση των δικών τους αδιάγνωστων σκοπών …. Ίσως είναι το αλχημιστικό έργο κάποιου Μεγάλου Δασκάλου, στο οποίο οι ψυχές και τα σώματα των ανθρώπων παίζουν τον ρόλο των στοιχείων από τα οποία αποτελείται μια φιλοσοφική λίθος, ή ένα ελιξίριο της ζωής, ή κάποια μυστηριώδης μαγνητική δύναμη αναγκαία σε κάποιον για έναν ακατανόητο σκοπό». Και αυτός ο ακατανόητος σκοπός είναι πολύ-πολύ μακρύτερα από την απλή, βιολογική αναπαραγωγή του είδους.

Γιώτα Κωνσταντάτου

yotakonstand@yahoo.gr

Τα αποσπάσματα είναι από τα βιβλία:

Julius Evola, Η Μεταφυσική του Φύλου, εκδόσεις Οξύ, Αθήνα 1998 και

Πήτερ Ουσπένσκυ, Tertium Organum, Ο τρίτος κανόνας της σκέψης, Πύρινος Κόσμος, Αθήνα 2005

#Quantumnaut