Κυριακή 28 Αυγούστου 2016

Ο διαλογισμός είναι μια διαδικασία κατανόησης του εαυτού μας.



«Ερώτηση: Τι είναι, κατά τη γνώμη σας, ο αληθινός διαλογισμός;
Κρισναμούρτι: Ποιος είναι ο σκοπός του διαλογισμού; Και τι εννοούμε με τον διαλογισμό; Δεν ξέρω αν έχετε διαλογιστεί, οπότε ας πειραματιστούμε μαζί για να ανακαλύψουμε τι είναι ο αληθινός διαλογισμός. Μην ακούτε απλώς τι λέω γι’ αυτόν. μαζί θα ανακαλύψουμε και θα βιώσουμε τι είναι ο αληθινός διαλογισμός. Γιατί ο διαλογισμός είναι σημαντικός, δεν είναι; Αν δεν ξέρεις τι είναι ο σωστός διαλογισμός, τότε δεν υπάρχει αυτογνωσία. και χωρίς να γνωρίζεις τον εαυτό σου, ο διαλογισμός δεν έχει νόημα. Το να κάθεσαι με τα μάτια κλειστά σε μία γωνία ή να περπατάς στον κήπο ή στο δρόμο, και να προσπαθείς να διαλογιστείς, δεν έχει νόημα. Αυτό οδηγεί μόνο σε μια ιδιόμορφη συγκέντρωση που είναι αποκλεισμός από το περιβάλλον. Είμαι σίγουρος ότι μερικοί από εσάς έχουν δοκιμάσει όλες τις μεθόδους. Δηλαδή, προσπαθείτε να συγκεντρωθείτε σε κάτι ιδιόμορφο και να αναγκάσετε το νου, να είναι συγκεντρωμένος καθώς αυτός περιπλανιέται παντού· κι όταν αυτό αποτυγχάνει, προσεύχεστε.
Κατ’ αρχήν, η προσευχή δεν είναι διαλογισμός. Η προσευχή, προφανώς, φέρνει κάποια αποτελέσματα, αλλιώς δεν θα προσεύχονταν τόσα εκατομμύρια άνθρωποι. Με την προσευχή, προφανώς, ο νους γίνεται ήσυχος· με τη αδιάκοπη επανάληψη ορισμένων φράσεων, ο νους όντως γίνεται ήσυχος. Σε αυτή την ησυχία γίνονται στον νου κάποιες νύξεις, υπάρχει κάποια διορατικότητα, έρχονται κάποιες απαντήσεις. Αλλά αυτό συνεχίζει να είναι ένα από τα κόλπα του νου· γιατί, σε τελευταία ανάλυση, με μια μορφή αυτοϋπνωτισμού –όπως είναι η προσευχή- μπορείς να κάνεις το νου σου πολύ ήσυχο. Και σε εκείνη την ησυχία υπάρχουν κάποιες κρυμμένες απαντήσεις που αναδύονται από το υποσυνείδητο και από την συνείδηση. Αλλά όλο αυτό, είναι και πάλι μια κατάσταση όπου δεν υπάρχει κατανόηση. Ο διαλογισμός δεν είναι λατρεία – λατρεία μιας ιδέας, μιας εικόνας, ενός δόγματος – γιατί τα πράγματα του νου εξακολουθούν να είναι ειδωλολατρικά. Μπορεί να μη λατρεύει κάποιος ένα άγαλμα – επειδή το θεωρεί ειδωλολατρικό, ανόητο, δεισιδαιμονία – αλλά να λατρεύει, όπως κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι, τα κατασκευάσματα του νου. Αυτό είναι επίσης ειδωλολατρικό. Το να λατρεύεις μια εικόνα ή μια ιδέα, ή κάποιον «Κύριο», δεν είναι διαλογισμός. Προφανώς, είναι μια μορφή φυγής από τον εαυτό σου. Είναι μια πολύ παρηγορητική φυγή, αλλά και πάλι είναι φυγή.
Αν θέλει κανείς πραγματικά να κατανοήσει τι είναι σωστός διαλογισμός, πρέπει να βρει όλα όσα είναι λάθος που τα έχουμε ονομάσει διαλογισμό. Προφανώς, η συγκέντρωση δεν είναι διαλογισμός γιατί, αν παρατηρήσετε, θα δείτε ότι στη διαδικασία της συγκέντρωσης σε ένα μάντρα, μία εικόνα και λοιπά, υπάρχει αποκλεισμός άλλων πραγμάτων και επομένως υπάρχει διάσπαση της προσοχής. Εσύ προσπαθείς να συγκεντρωθείς σε κάτι, και ο νους σου περιπλανιέται σε κάτι άλλο· και υπάρχει μια αδιάκοπη μάχη που γίνεται για να προσηλωθείς σε ένα σημείο ενώ ο νους αρνείται και περιπλανιέται. Σπαταλάμε, λοιπόν, χρόνια στην προσπάθεια να συγκεντρωθούμε, να μάθουμε τη συγκέντρωση, που λαθεμένα ονομάζεται διαλογισμός.

Τώρα: Ο αδιάκοπος αγώνας να γίνεις ενάρετος, το να αναζητάς την αρετή μέσα από την πειθαρχία, μέσα από ένα προσεκτικό ψάξιμο του εαυτού σου και λοιπά, προφανώς ούτε αυτό είναι διαλογισμός. Οι περισσότεροι από εμάς είμαστε παγιδευμένοι σε αυτές τις διαδικασίες, αλλά αφού δεν μας δίνουν την κατανόηση του εαυτού μας, σημαίνει ότι δεν είναι ο τρόπος του σωστού διαλογισμού. Σε τελευταία ανάλυση, χωρίς την κατανόηση του εαυτού σας, τι βάσεις έχετε για σωστή σκέψη; Το μόνο που θα κάνετε χωρίς την κατανόηση του εαυτού σας είναι να συμμορφωθείτε με τις αντιδράσεις που γεννάει η διαμόρφωσή σας. Και η αντίδραση που γεννάει η διαμόρφωσή μας δεν είναι διαλογισμός. Αλλά ο τρόπος του σωστού διαλογισμού είναι το να έχεις επίγνωση αυτών των αντιδράσεων, δηλαδή, να έχεις επίγνωση των κινήσεων της σκέψης και του συναισθήματος χωρίς καμία αίσθηση επίκρισης, έτσι ώστε οι κινήσεις του εαυτού, οι τρόποι του εαυτού, να γίνουν εντελώς κατανοητοί.
Ο διαλογισμός δεν είναι απόσυρση από τη ζωή. Ο διαλογισμός είναι μια διαδικασία κατανόησης του εαυτού μας, Και όταν κάποιος αρχίζει να κατανοεί τον εαυτό του, όχι μόνο τον συνειδητό αλλά και όλα τα κρυμμένα μέρη του εαυτού του, τότε έρχεται ησυχία. Αλλά ένας νους που γίνεται ήσυχος, που μένει ακίνητος με διαλογισμό ο οποίος είναι αποτέλεσμα εξαναγκασμού, συμμόρφωσης, δεν είναι ήσυχος, δεν μένει ακίνητος. Είναι ένας τελματωμένος νους. Δεν είναι ένας νους ξύπνιος, ουδέτερος, ικανός για δημιουργική δεκτικότητα. Ο διαλογισμός απαιτεί αδιάκοπη επαγρύπνηση, αδιάκοπη επίγνωση της κάθε λέξης, της κάθε σκέψης και του κάθε συναισθήματος, που αποκαλύπτουν την κατάσταση της ίδιας μας της ύπαρξης, της κρυμμένης καθώς επίσης και της φανερής· και καθώς αυτό είναι επίπονο, καταφεύγουμε σε κάθε είδους παρηγορητικό ή απατηλό σύστημα και αυτό το ονομάζουμε διαλογισμό.


Αν μπορεί κανείς να δει ότι η αυτογνωσία είναι η αρχή του διαλογισμού, τότε το πρόβλημα γίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρον και ζωντανό. Γιατί αν δεν υπάρχει αυτογνωσία, τότε μπορείς να κάνεις εκείνο που ονομάζεις διαλογισμό και να εξακολουθείς να είσαι προσκολλημένος στις αρχές σου, στην οικογένειά σου, στην περιουσία σου· ή αφού εγκαταλείψεις την περιουσία σου, μπορεί να προσκολληθείς σε κάποια ιδέα, και να είσαι τόσο προσηλωμένος σ’ αυτήν, που να δημιουργείς ολοένα και περισσότερα από εκείνη την ιδέα. Σίγουρα αυτό δεν είναι διαλογισμός. Η αυτογνωσία, λοιπόν, είναι η αρχή του διαλογισμού· χωρίς αυτογνωσία δεν υπάρχει διαλογισμός. Και καθώς εμβαθύνει κανείς στο ζήτημα της αυτογνωσίας όχι μόνο ο επιφανειακός νους γίνεται γαλήνιος, ήσυχος, αλλά φανερώνονται και τα διάφορα κρυμμένα επίπεδά του. Όταν ο επιφανειακός νους είναι ήσυχος, τότε το ασυνείδητο, τα κρυμμένα επίπεδα της συνείδησης, εμφανίζονται· αποκαλύπτουν το περιεχόμενό τους, κάνουν τις νύξεις τους, έτσι ώστε να κατανοεί κανείς εντελώς όλη τη διαδικασία της ύπαρξής του.


Ο νους, λοιπόν, γίνεται εξαιρετικά ήσυχος – είναι ήσυχος. δεν τον κάνουμε ήσυχο, δεν εξαναγκάζεται να είναι ήσυχος για κάποια ανταμοιβή ή από φόβο. Τότε υπάρχει μια σιωπή όπου εμφανίζεται η «Πραγματικότητα». Αλλά αυτή η σιωπή δεν είναι η χριστιανική σιωπή, ή η ινδουιστική σιωπή, ή η βουδιστική σιωπή. Αυτή η σιωπή είναι σιωπή χωρίς όνομα. Αν ακολουθήσεις το μονοπάτι της χριστιανικής σιωπής, ή της ινδουιστικής ή της βουδιστικής, ποτέ δεν θα είσαι σιωπηλός. Ο άνθρωπος που θα βρει την «Πραγματικότητα» πρέπει να εγκαταλείψει εντελώς τη διαμόρφωσή του – είτε είναι χριστιανός, είτε ινδουιστής, είτε βουδιστής, ή είναι από οποιοδήποτε άλλου είδους ομάδα. Το να δυναμώνεις απλώς τα διαμόρφωσή σου με τον διαλογισμό, με τη συμμόρφωση και την υπακοή, φέρνει αποτελμάτωση του νου, νωθρότητα του νου· και δεν είμαι καθόλου βέβαιός ότι δεν είναι αυτό που θέλουμε οι περισσότεροι από εμάς, γιατί είναι πολύ πιο εύκολο να δεχόμαστε ένα πρότυπο και να το ακολουθούμε. Αλλά το να ελευθερωθούμε από τη διαμόρφωση απαιτεί συνεχή επαγρύπνηση στις σχέσεις. Από τη στιγμή, λοιπόν, που υπάρχει αυτή η σιωπή, τότε υπάρχει μια εξαιρετικά δημιουργική κατάσταση — αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να γράψεις ποιήματα, να ζωγραφίσεις πίνακες και λοιπά· μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Αλλά αυτή τη σιωπή δεν μπορείς να την επιδιώξεις, να την αντιγράψεις, να την μιμηθείς, γιατί τότε παύει να είναι σιωπή. Δεν μπορείς να φτάσεις σε αυτήν από κανένα μονοπάτι. Γεννιέται μόνο όταν κατανοηθούν οι τρόποι του «εγώ», και όταν το «εγώ» με όλες του τις δραστηριότητες και τις κατεργαριές, φτάνει σε ένα τέλος. Που σημαίνει ότι όταν ο νους παύει να δημιουργεί αυτός, τότε υπάρχει δημιουργία.


Οπότε ο νους πρέπει να γίνει απλός, πρέπει να γίνει ήσυχος. πρέπει να είναι ήσυχος… Όχι, το «πρέπει» είναι λάθος· το να πεις ότι ο νους πρέπει να είναι ήσυχος συνεπάγεται εξαναγκασμό – κάτι που το κάνει το «εγώ» – και ο νους είναι ήσυχος μόνο όταν έχει μπει τέλος σε όλη τη διαδικασία του «εγώ». Όταν κατανοηθούν όλοι οι τρόποι που χρησιμοποιεί το «εγώ», κι έτσι σταματήσουν οι δραστηριότητες του «εγώ», τότε μόνο υπάρχει σιωπή. Αυτή η σιωπή είναι ο αληθινός διαλογισμός. Και μέσα σε αυτή τη σιωπή εμφανίζεται το αιώνιο.
Κρισναμούρτι ΑΠΌ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ “ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ” (δεν έχει ακόμη κυκλοφορήσει στα ελληνικά), μετάφρ. Ν. Πιλάβιος

Παρασκευή 19 Αυγούστου 2016

Μαθήματα Θαυμάτων - Η σημασία των Θαυμάτων



Αυτά είναι Μαθήματα Θαυμάτων. Τα Μαθήματα αυτά είναι απαραίτητα. Μόνο ο χρόνος που θα τα κάνεις είναι προαιρετικός. Ελεύθερη βούληση δεν σημαίνει ότι μπορείς να καθορίσεις το περιεχόμενο αυτών των μαθημάτων. Σημαίνει μόνο ότι μπορείς να επιλέξεις αυτό που θέλεις να κάνεις σε μια δεδομένη στιγμή. Αυτά τα Μαθήματα δεν έχουν στόχο να διδάξουν την σημασία της αγάπης, διότι αυτό είναι πέρα από αυτό που μπορεί να διδαχθεί. Εν τούτοις, έχουν στόχο να απομακρύνουν τα εμπόδια στην επίγνωση της παρουσία της αγάπης, η οποία είναι η φυσική σου κληρονομιά. Το αντίθετο της αγάπης είναι ο φόβος, αλλά αυτό που περιλαμβάνει τα πάνταδεν μπορεί να έχει αντίθετο.

Αυτή η σειρά μαθημάτων μπορεί να συνοψιστεί πολύ απλά με τον εξής τρόπο:
Τίποτα το αληθινό δεν μπορεί να απειληθεί.
Τίποτα μη πραγματικό δεν υπάρχει.
Εδώ βρίσκεται η γαλήνη του Θεού.

Κεφάλαιο 1
Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ
I. Αρχές Θαυμάτων.

1.Δεν υπάρχει βαθμός δυσκολίας στα θαύματα. Το ένα δεν είναι πιο «δύσκολο» ή «μεγαλύτερο» από το άλλο. Όλα είναι τα ίδια. Όλες οι εκφράσεις αγάπης είναι στον υπέρτατο βαθμό.

2.Τα θαύματα από μόνα τους δεν έχουν σημασία. Το μόνο πράγμα που έχει σημασία είναι η Πηγή τους, η Οποία είναι πέρα από κάθε αξιολόγηση.

3.Τα θαύματα συμβαίνουν φυσικά σαν εκφράσεις αγάπης. Το πραγματικό θαύμα είναι η αγάπη που τα εμπνέει. Με αυτή την έννοια οτιδήποτε προέρχεται από αγάπη είναι θαύμα.

4.Όλα τα θαύματα σημαίνουν ζωή, και ο Θεός είναι ο Δότης της ζωής. Η Φωνή Του θα σε καθοδηγεί πολύ συγκεκριμένα. Θα σου ειπωθεί ό,τι χρειάζεται να ξέρεις.

5.Τα θαύματα είναι συνήθειες, και θα πρέπει να είναι ακούσια. Δεν θα πρέπει να βρίσκονται κάτω από συνειδητό έλεγχο. Τα συνειδητά επιλεγμένα θαύματα μπορεί να πάρουν λάθος κατεύθυνση.

6.Τα θαύματα είναι φυσικά. Όταν δεν συμβαίνουν κάτι δεν πάει καλά.

7.Τα θαύματα είναι δικαίωμα του καθενός, αλλά πρώτα είναι απαραίτητος ο εξαγνισμός.

8.Τα θαύματα είναι θεραπευτικά διότι συμπληρώνουν κάποια έλλειψη ∙ εκτελούνται από αυτούς που προσωρινά έχουν περισσότερα, για εκείνους που προσωρινά έχουν λιγότερα.

9.Τα θαύματα είναι ένα είδος ανταλλαγής. Όπως όλες οι εκφράσεις αγάπης, οι οποίες είναι πάντα θαυματουργές με την πραγματική τους έννοια, η ανταλλαγή αυτή αντιστρέφει τους φυσικούς νόμους. Φέρνουν περισσότερη αγάπη και στον δότη αλλά και στον αποδέκτη.

10.Η χρήση των θαυμάτων σαν θεάματα με σκοπό να προκαλέσουν πίστη είναι μια παρανόηση του σκοπού τους.

11.Η προσευχή είναι το μέσον των θαυμάτων. Είναι ένα μέσο επικοινωνίας των δημιουργημάτων με τον Δημιουργό τους. Με την προσευχή λαμβάνεται η αγάπη, και με τα θαύματα εκφράζεται.

12.Τα θαύματα είναι σκέψεις. Οι σκέψεις μπορεί να αντιπροσωπεύουν το χαμηλό ή το σωματικό επίπεδο εμπειρίας, ή το ανώτερο ή πνευματικό επίπεδο εμπειρίας. Οι μεν δημιουργούν τον φυσικό κόσμο, και οι δε δημιουργούν τον πνευματικό κόσμο.

13.Τα θαύματα είναι και αρχή και τέλος, και γι αυτό τροποποιούν την χρονική σειρά. Πάντα είναι επιβεβαιώσεις αναγέννησης, οι οποίες φαίνεται ότι πηγαίνουν προς τα πίσω αλλά στην πραγματικότητα πηγαίνουν μπροστά. Ακυρώνουν το παρελθόν στο παρόν, κι έτσι απελευθερώνουν το μέλλον.

14.Τα θαύματα φέρνουν μαρτυρίες της αλήθειας. Είναι πειστικά διότι προέρχονται από την βεβαιότητα . Χωρίς την βεβαιότητα εκφυλίζονται σε μαγεία, η οποία είναι άνευ νου και γι αυτό καταστροφική ∙ ή μάλλον, μη δημιουργική χρήση του νου.

15.Κάθε μέρα θα πρέπει να είναι αφιερωμένη στα θαύματα. Ο σκοπός του χρόνου είναι να σε καταστήσει ικανό να χρησιμοποιείς τον χρόνο δημιουργικά. Γι αυτό είναι ένα διδακτικό μέσο και ένα μέσο για ένα σκοπό. Ο χρόνος θα πάψει να υπάρχει όταν δεν είναι πια χρήσιμος στην διευκόλυνση της μάθησης.

16.Τα θαύματα είναι διδακτικές τεχνικές για να αποδεικνύουν ότι είναι το ίδιο ευλογημένο να δίνεις όπως και το να λαμβάνεις. Αυξάνουν, την ίδια στιγμή, την δύναμη του δότη και παρέχουν δύναμη στον αποδέκτη.

17.Τα θαύματα υπερβαίνουν το σώμα. Είναι αιφνίδιες μετακινήσεις προς το αόρατο, πέρα από το σωματικό επίπεδο. Γι αυτό το λόγο θεραπεύουν.

18.Το θαύμα είναι υπηρεσία. Είναι η υπέρτατη υπηρεσία που μπορείς να προσφέρεις σε κάποιον άλλο. Είναι ένας τρόπος ν’ αγαπάς τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου.Αναγνωρίζεις την δική σου αξία και του πλησίον σου ταυτόχρονα.

19.Τα θαύματα ενοποιούν τους νόες εν Θεώ. Βασίζονται στην συνεργασία μιας και η Υιότητα είναι το σύνολο όλων όσων δημιούργησε ο Θεός. Τα θαύματα, λοιπόν, αντανακλούν τους νόμους της αιωνιότητας, όχι του χρόνου.

20.Τα θαύματα αφυπνίζουν την επίγνωση ότι το πνεύμα, όχι το σώμα, είναι ο ιερός βωμός της αλήθειας. Αυτή είναι η αναγνώριση που οδηγεί στην θεραπευτική δύναμη του θαύματος.

21.Τα θαύματα είναι φυσικά σημάδια συγχώρεσης. Μέσα από τα θαύματα δέχεσαι την συγχώρεση του Θεού επεκτείνοντας την στους άλλους.

22.Τα θαύματα συνδέονται με τον φόβο μόνο εξαιτίας της πεποίθησης ότι το σκοτάδι μπορεί να κρύβει. Πιστεύεις ότι ό,τι δεν μπορούν να δουν τα μάτια του σώματός σου δεν υπάρχει. Αυτό οδηγεί σε άρνηση της πνευματικής όρασης.

23.Τα θαύματα επανατοποθετούν την αντίληψη σε σωστή βάση και δίνουν σε όλα τα επίπεδα την αληθινή τους διάσταση. Αυτό είναι θεραπευτικό διότι η ασθένεια προέρχεται από σύγχυση των επιπέδων.

24.Τα θαύματα σου δίνουν την ικανότητα να θεραπεύεις τους ασθενείς και να ανασταίνεις τους νεκρούς διότι εσύ είσαι αυτός που έφτιαξε την ασθένεια και τον θάνατο, κι έτσι μπορείς να τα καταργήσεις και τα δύο. Εσύ είσαι ένα θαύμα, ικανό να δημιουργεί καθ΄ομοίωσιν του Δημιουργού σου. Όλα τα άλλα είναι δικός σου εφιάλτης, και δεν υπάρχουν. Μόνο οι δημιουργίες του φωτός είναι αληθινές.

25.Τα θαύματα είναι μέρος μιας αλληλοεξαρτώμενης αλυσίδας συγχώρεσης η οποία, όταν ολοκληρωθεί είναι η Επανόρθωση. Η Επανόρθωση λειτουργεί όλη την ώρα και σε όλες τις διαστάσεις του χρόνου.

26.Τα θαύματα απεικονίζουν την ελευθερία από τον φόβο. Επανόρθωση σημαίνει «καταργώ». Η κατάργηση του φόβου είναι βασικό κομμάτι της Επανορθωτικής αξίας των θαυμάτων.

27.Το θαύμα είναι μια συμπαντική ευλογία από τον Θεό μέσα από μένα προς όλους τους αδερφούς μου. Είναι προνόμιο αυτών που έχουν συγχωρεθεί, να συγχωρούν.

28.Τα θαύματα είναι ένας τρόπος απελευθέρωσης από τον φόβο. Η αποκάλυψη επιφέρει μια κατάσταση του νου όπου ο φόβος έχει καταργηθεί. Τα θαύματα, λοιπόν, είναι ένα μέσο και η αποκάλυψη είναι ο σκοπός.

29.Τα θαύματα υμνούν τον Θεό μέσα από σένα. Τον υμνούν τιμώντας τα δημιουργήματά Του, θαυμάζοντας την τελειότητά τους. Θεραπεύουν διότι αρνούνται την ταύτιση με το σώμα και επιβεβαιώνουν την ταύτιση με το πνεύμα.

30.Αναγνωρίζοντας το πνεύμα, τα θαύματα διορθώνουν τα επίπεδα αντίληψης και τα ευθυγραμμίζουν. Αυτό θέτει το πνεύμα στο κέντρο, από όπου μπορεί να επικοινωνεί απευθείας.

31.Τα θαύματα θα πρέπει να εμπνέουν ευγνωμοσύνη, όχι δέος. Θα έπρεπε να ευχαριστείς τον Θεό γι αυτό που πραγματικά είσαι. Τα τέκνα του Θεού είναι ιερά και το θαύμα τιμά την ιερότητά τους, η οποία μπορεί να κρυφτεί αλλά ποτέ να χαθεί.

32.Εγώ εμπνέω όλα τα θαύματα, τα οποία είναι απλά διαμεσολαβητές. Μεσολαβούν υπέρ της ιερότητάς σου και κάνουν την αντίληψη σου ιερή. Τοποθετώντας σε πέρα από τους φυσικούς νόμους σε εξυψώνουν στην σφαίρα της ουράνιας τάξης. Σε αυτή την τάξη είσαι τέλειος.

33.Τα θαύματα σε τιμούν επειδή είσαι άξιος αγάπης. Διώχνουν τις ψευδαισθήσεις για τον εαυτό σου και κάνουν ορατό το φως μέσα σου. Έτσι, σε εξαγνίζουν από τα λάθη σου ελευθερώνοντας σε από τους εφιάλτες σου. Ελευθερώνοντας το νου σου από την αιχμαλωσία στις ψευδαισθήσεις, επαναφέρουν την πνευματική σου υγεία.

34.Τα θαύματα επαναφέρουν το νου στην πληρότητά του. Αποκαθιστώντας την έλλειψη εγκαθιδρύουν την απόλυτη και τέλεια προστασία. Το σθένος του πνεύματος δεν αφήνει χώρο για αυθαίρετες εισβολές.

35.Τα θαύματα είναι εκφράσεις αγάπης, αλλά μπορεί τα αποτελέσματα τους να μην είναι πάντα ορατά.

36.Τα θαύματα είναι παραδείγματα σωστού τρόπου σκέψης. Ευθυγραμμίζουν τις αντιλήψεις σου με την αλήθεια όπως την δημιούργησε ο Θεός.

37.Το θαύμα είναι μια διόρθωση από μένα προς τον εσφαλμένο τρόπο σκέψης. Ενεργεί σαν καταλύτης, διαλύοντας την εσφαλμένη αντίληψη και αναδιοργανώνοντάς την με σωστό τρόπο. Αυτό σε θέτει κάτω από την αρχή της Επανόρθωσης, εκεί όπου η αντίληψη θεραπεύεται. Μέχρι να συμβεί αυτό, η γνώση της Θεϊκής Τάξης είναι αδύνατη.

38.Το Άγιο Πνεύμα είναι ο μηχανισμός των θαυμάτων. Αυτό αναγνωρίζει και τις δημιουργίες του Θεού και τις δικές σου ψευδαισθήσεις. Με την ικανότητά Του να αντιλαμβάνεται ολιστικά και όχι επιλεκτικά ξεχωρίζει το σωστό από το λάθος .

39.Τα θαύμα διαλύει το σφάλμα διότι το Άγιο Πνεύμα αναγνωρίζει το σφάλμα σαν λάθος ή μη πραγματικό. Αυτό είναι το ίδιο σαν να λέμε ότι όταν αντιλαμβάνεσαι το φως, το σκοτάδι αυτόματα εξαφανίζεται.

40.Το θαύμα αναγνωρίζει τον κάθε ένα σαν αδερφό δικό σου και δικό μου. Είναι ένας τρόπος να αντιλαμβάνεσαι την συμπαντική σφραγίδα του Θεού.

41.Η ολότητα είναι το αντιληπτό συστατικό των θαυμάτων. Έτσι, διορθώνουν, ή θεραπεύουν το νου από την εσφαλμένη αντίληψη της έλλειψης.

42.Μια πολύ σημαντική συνεισφορά των θαυμάτων είναι η δύναμή τους στο να σε απελευθερώνουν από την ψευδή αίσθηση της απομόνωσης, της στέρησης και της έλλειψης.

43.Τα θαύματα προέρχονται από μια θαυματουργή κατάσταση του νου, ή από μια κατάσταση ετοιμότητας σε θαύματα.

44.Το θαύμα είναι έκφραση εσωτερικής επίγνωσης του Χριστού και της αποδοχής της Επανόρθωσης Του.

45.Το θαύμα δεν χάνεται ποτέ. Μπορεί να αγγίξει πολλούς ανθρώπους που δεν έχεις καν συναντήσει, και να προκαλέσει αφάνταστες αλλαγές σε καταστάσεις τις οποίες ούτε καν γνωρίζεις.

46.Το Άγιο Πνεύμα είναι το ανώτατο διάμεσο επικοινωνίας. Τα θαύματα δεν περιλαμβάνουν αυτόν τον τύπο επικοινωνίας, διότι είναι προσωρινά εργαλεία επικοινωνίας. Όταν επιστρέψεις στην αρχική μορφή επικοινωνίας σου με τον Θεό μέσω της άμεσης αποκάλυψης, η ανάγκη για θαύματα θα έχει τελειώσει.

47.Το θαύμα είναι ένα εκπαιδευτικό εργαλείο που μειώνει την ανάγκη του χρόνου. Δημιουργεί ένα διάλλειμα έξω από τις καθιερωμένες αντιλήψεις για τον χρόνο που δεν υπόκειται στους συνήθεις νόμους του χρόνου. Με αυτή την έννοια είναι άχρονο.

48.Το θαύμα είναι το μόνο μέσο άμεσα διαθέσιμο σε σένα για να ελέγχεις το χρόνο. Μόνο η αποκάλυψη το υπερβαίνει, η οποία δεν έχει καμία σχέση με τον χρόνο.

49.Το θαύμα δεν κάνει καμία διάκριση ανάμεσα σε βαθμούς εσφαλμένης αντίληψης. Είναι ένα εργαλείο διόρθωσης της αντίληψης, αποτελεσματικό άσχετα με τον βαθμό ή την κατεύθυνση του σφάλματος. Αυτή είναι και η αληθινή του έλλειψη διακρίσεων.

50.Το θαύμα συγκρίνει αυτό που έχεις φτιάξει με την δημιουργία, και αποδέχεται σαν αληθινά όσα είναι σύμφωνα με αυτήν και απορρίπτει ως ψευδή όσα δεν συμφωνούν.

en-gr.com
#Quantumnaut