Όλες οι υπερβάσεις του φόβου είναι δύσκολες, ασχέτως του αντικειμένου και της κατάστασης, γιατί απαιτούν να έρθουμε αντιμέτωποι με τα ασυνείδητα νοητικά και συναισθηματικά μοτίβα του παρελθόντος - που είναι διαφορετικά για τον καθένα. Για αρκετούς από εμάς, το να πρέπει να πούμε όχι σε κάποιον αρκεί για να ενεργοποιηθούν μέσα μας όλοι οι ασυνείδητοι μηχανισμοί προσκόλλησης, εξάρτησης, φόβου απόρριψης, φόβου επίκρισης και προστασίας της εικόνας μας, κάτι που τελικά κάνει το όχι σχεδόν αδύνατο να ειπωθεί.
Οι υπερβάσεις είναι δυνατές, αρκεί να έρθουμε αντιμέτωποι με την κατάσταση, γιατί όσο δεν ερχόμαστε αντιμέτωποι ο νους τείνει να μεγαλοποιεί τους κινδύνους και ο φόβος μέσα μας αυξάνεται. Κάτι που, με τη σειρά του, ενισχύει την αίσθηση της αδυναμίας και της ανικανότητάς μας για να αντιμετωπίσουμε τελικά την κατάσταση. Με κάποιον τρόπο λοιπόν, πρέπει να βρούμε τη δύναμη να κάνουμε την υπέρβαση και να το "ρισκάρουμε", μέχρι να δούμε ότι οι φόβοι μας ήταν υπερβολικοί και οι κίνδυνοι ανύπαρκτοι.
Ας έρθουμε πάλι στο παράδειγμα του "όχι" για να δούμε από ποια στοιχεία μπορεί να αποτελείται ένας φόβος που μοιάζει ανυπέρβλητος. Συνήθως δεν λέμε όχι σε κάποιον για να διατηρήσουμε την εικόνα του "καλού παιδιού", του υπάκουου, αυτού που δεν παραμελεί τους άλλους. Εδώ καραδοκούν οι ενοχές: αν πούμε όχι, νομίζουμε ότι είμαστε κακοί, απόμακροι, ψυχροί και ότι κοιτάμε μόνο τον εαυτό μας. Το πρώτο βήμα λοιπόν που μπορεί να μας βοηθήσει να κάνουμε την υπέρβαση και να πούμε το όχι, είναι η αποταύτισή μας από την εικόνα που έχουμε χτίσει για το άτομό μας.
Επίσης, όταν λέμε όχι δεν σημαίνει ότι θα συγκρουστούμε με τον άλλον. Το όχι μπορεί να προέρχεται από μια συνειδητή στάση και απλά να εκφράζει την επιθυμία μας να υπερασπιστούμε κάποιο συμφέρον μας ή κάποια ανάγκη μας. Αυτό δεν μας κάνει εγωιστές, ούτε συμφεροντολόγους, ούτε ανίκανους για συνεργασία, ούτε ανίκανους να αγαπάμε. Η ανικανοποίητη προσδοκία όμως των άλλων, αν δεν βρουν σε εμάς την ανταπόκριση που επιθυμούν, θα τους κάνει πιθανότατα να μας χαρακτηρίσουν με όλα τα παραπάνω επίθετα.
Έτσι, οι μεγαλύτερες δυνάμεις που μας εμποδίζουν να πούμε το όχι, είναι η διατήρηση της εικόνας μας ως "καλοί άνθρωποι" και οι ενοχές μας μήπως δεν είμαστε αρκετά καλοί για τους άλλους. Το να αποταυτιστούμε από την εικόνα μας και να κατανοήσουμε ότι οι ενοχές είναι απλά ένα κόλπο που χρησιμοποιούμε όλοι κατά καιρούς για να ελέγχουμε τους άλλους, μπορεί να μας βοηθήσει να τολμήσουμε να "ρισκάρουμε" και να δούμε έμπρακτα ότι ο φόβος μας για τις συνέπειες ήταν υπερβολικός.
Η ίδια λογική με το παράδειγμα του "όχι" ισχύει και για άλλες περιπτώσεις. Ο φόβος έχει δύναμη όσο δεν αντικρίζουμε τον κούφιο πυρήνα του και όσο δεν ερχόμαστε αντιμέτωποι με το αντικείμενό του. Είναι αλήθεια ότι η υπέρβαση μπορεί να φαντάζει αδύνατη για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα (έως και δεκαετίες μερικές φορές), αλλά αν παρατηρήσουμε το συναίσθημα του φόβου μέσα μας, θα δούμε ότι μπορούμε να το αντέξουμε. Τα πράγματα δεν είναι ποτέ τόσο τραγικά όσο μας τα παρουσιάζει ο νους με τις σκέψεις του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου