Αυτεπίγνωση είναι να γνωρίζεις πού βρίσκεται η προσοχή
σου, δηλαδή να γνωρίζεις πού βρίσκεσαι. Δεν είναι να κάνεις,
να σκέφτεσαι, να γίνεσαι, να μαθαίνεις, ή οτιδήποτε άλλο. Είναι
απλά να γνωρίζεις πού βρίσκεσαι. Γιατί εκεί όπου βρίσκεσαι,
αυτό θρέφεται, αυτό γίνεται αληθινό, αυτό αποκτά υπόσταση,
αυτό γίνεται ο κόσμος σου.
Η "γνώση" στην αυτεπίγνωση δεν είναι η κλασική γνώση με τη μορφή πληροφορίας "γνωρίζω
αυτό, γνωρίζω το άλλο". Είναι επίγνωση του πού βρίσκεται η προσοχή μας. Είναι η θέση του
παρατηρητή, που είναι και η φυσική μας κατάσταση.
Πρακτικά, σημαίνει ότι πού και πού στρέφεις την προσοχή σου μέσα σου με τη μορφή της
ερώτησης "τι αισθάνομαι τώρα; τι συμβαίνει τώρα μέσα μου;" ή "αυτή τη στιγμή είμαι στο εδώ και
τώρα, ή είμαι χαμένος σε υποθέσεις, αναμνήσεις, συγκρίσεις, εκτιμήσεις, συμπεράσματα και
κριτικές;". Όποια απάντηση και αν ακολουθήσει, πρέπει να συνοδεύεται από απόλυτη και άνευ
όρων αποδοχή. Οτιδήποτε άλλο θα αποτελεί πάλι σκέψεις, που θα απορροφήσουν την προσοχή
μας και θα χάσουμε την επαφή με το εδώ και τώρα, που είναι το μόνο πράγμα που υπάρχει.
Αλλά και οι σκέψεις όταν συμβαίνουν, συμβαίνουν στο εδώ και τώρα. Το θέμα είναι ότι όταν
έχουμε αυτεπίγνωση, γνωρίζουμε ότι η προσοχή μας έχει απορροφηθεί από τις σκέψεις, ενώ όταν
δεν έχουμε αυτεπίγνωση, είμαστε απόλυτα ταυτισμένοι με τις σκέψεις που νομίζουμε ότι
αποτελούν την αλήθεια. Γι' αυτό, στη δεύτερη περίπτωση, μπορεί να ακολουθήσει και η αντίδραση
του σώματος με τη μορφή συναισθημάτων, σαν να πρόκειται για μία αληθινή κατάσταση, ενώ όλα
θα συμβαίνουν στο επίπεδο των σκέψεων.
Το σώμα δεν μπορεί να ξεχωρίσει πότε μία κατάσταση είναι αντικειμενικά υπαρκτή ή όχι. Υπακούει
μόνο στο κέντρο ελέγχου που του λέει ποια είναι η πραγματικότητα. Και αυτό το κέντρο ελέγχου
δεν είναι οι σκέψεις, αλλά είναι η προσοχή μας. Αν η προσοχή μας είναι ταυτισμένη με τις σκέψεις,
είμαστε ασυνείδητοι και δεν έχουμε επίγνωση ότι εκείνη τη στιγμή αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως
πραγματικότητα, είναι απλά οι σκέψεις του προγραμματισμένου -από το παρελθόν- νου. Αν
έχουμε επίγνωση για το πού βρίσκεται η προσοχή μας, είμαστε συνειδητοί και δεν είμαστε
υποχρεωμένοι να υπακούμε στις σκέψεις του νου.
Οι σκέψεις από το παρελθόν θα συνεχίσουν να έρχονται, ακόμα και αν έχουμε αναπτύξει αρκετά
την αυτεπίγνωσή μας. Έχουν μια "κεκτημένη" ταχύτητα που προέρχεται από τη συνεχή
επανάληψή τους στο παρελθόν και θα πάρει αρκετό χρόνο μέχρι να αρχίσουν να εξασθενούν.
Αλλά αυτό δεν μας ενοχλεί, γιατί οι σκέψεις αντλούν τη δύναμή τους από την πίστη μας σ' αυτές. Η
ταύτισή μας μαζί τους είναι η δύναμη της πίστης που δίνει στις σκέψεις ζωή. Αυτό μπορούμε να το
ονομάσουμε και προσωποποίηση. Αν απλά παρατηρούμε τις σκέψεις να έρχονται και να φεύγουν,
είναι απρόσωπες, δεν ανανεώνονται από την πίστη μας, ούτε από περαιτέρω σκέψεις, ούτε από
συναισθήματα.
Ποιοι είμαστε εμείς τελικά; Τι θέση έχουμε μέσα σε όλο αυτό το σύστημα; Είμαστε η αλήθεια.
Δηλαδή η προσοχή, που όπου βρεθεί δίνει ζωή και υπόσταση. Γι' αυτό είναι σημαντικό να
γνωρίζουμε πού βρισκόμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου