Ο Πολεμιστής του Χρόνου. Η σπουδαιότητα της δράσης στο τώρα.

Στις πρώτες σελίδες του βιβλίου του “Time Warrior”, o Steve Chandler προσκαλεί τον αναγνώστη του να δει μια φανταστική εικόνα. Φανταστείτε έναν διαταραγμένο άνθρωπο που μένει σε ψυχιατρείο. Κάθε πρωί, του επιτρέπουν να μπει σε ένα δωμάτιο και να δημιουργήσει. Φοράει τις πυτζάμες του και κάθεται σε ένα στρογγυλό τραπέζι. Του δίνουν μια στοίβα λευκά χαρτιά και ένα κουτί μολύβια για να φτιάξει ό,τι θέλει. Βγάζει έξω τα μολύβια και ζωγραφίζει το κεφάλι ενός τέρατος. Ξαφνικά, κοιτάζει το τέρας που ‘χει φτιάξει, ουρλιάζει και τρέχει έξω από το δωμάτιο. Έχει τρομοκρατηθεί μέχρι θανάτου.

Η εικόνα μοιάζει παρανοϊκή, αλλά είναι μια πολύ εύστοχη μεταφορά αυτού που συμβαίνει στο κεφάλι όλων μας. Το άδειο χαρτί είναι το μυαλό μας και τα εργαλεία της ζωγραφικής η σκέψη, όλα τα τέρατα που δημιουργούμε μόνοι μας έχοντας το αποκλειστικό πλεονέκτημα σε όλο το ζωικό βασίλειο να διαθέτουμε έναν εγκέφαλο, που καταφέρνει να μας τρομοκρατεί όταν αφηνόμαστε να παρασυρθούμε. Κάθε μέρα ξυπνάμε ζωντανοί και με ανοιχτές όλες τις δυνατότητες σε έναν νέο κόσμο, και καθημερινά, μέσω της αχαλίνωτης φοβικής σκέψης, τρελαινόμαστε.

Ο Steve Chandler γράφει το βιβλίο του με την γλωσσική αθωότητα, την αμεσότητα και τον «εύκολο» τρόπο που γράφονται κατά κανόνα τα αμερικάνικα best-seller. Με τη μορφή που συνήθως απαξιώνει το πιο απαιτητικό, ευρωπαϊκό και αμερικάνικο κοινό. Αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν γράφει αλήθειες. Με τον παραπάνω εύληπτο τρόπο. Και αλήθεια είναι πως ένα βιβλίο που μπορεί να σου φτιάξει τη μέρα, να κωδικοποιήσει πέντε-έξι απλές συνταγές που πιθανόν θα σηκώσουν τον άνθρωπο από την πολυθρόνα της αδράνειας έχει κάνει ήδη κάποια δουλειά. Αυτή είναι και η επιτυχία των βιβλίων αυτοπεποίθησης. Συστηματοποιούν θετικές κοινοτοπίες με ενεργητικό τρόπο για ένα κοινό που τις χρειάζεται.


Ορισμένες χρήσιμες συμβουλές από τον Πολεμιστή του Χρόνου.


Η διαχείριση του χρόνου είναι ο κατεξοχήν τομέας όπου μπορεί να υπάρξει δράση με άμεσα θετικά αποτελέσματα για την ψυχική διάθεση, το αίσθημα ελέγχου και αυτοπεποίθησης. Ο Chandler προτείνει δύο τρόπους δράσης:

• Κόψτε τη δράση σε μικρά κομμάτια. Αν ένα πρόβλημα δείχνει μεγάλο, αναλύστε το γρήγορα στις επιμέρους παραμέτρους και ορίστε σύντομες πράξεις για κάθε παράμετρο. Έτσι θα αποφορτίσετε το χρόνο, θα μειώσετε την ένταση και το άγχος του ζητήματος.
• Ή πέστε με τα μούτρα και την ψυχή σας ολοκληρωτικά στο πρόβλημα. Αποφασίστε να αφιερώσετε ένα δεδομένο ποσοστό χρόνου (κάποιες ώρες, μια μέρα ή μια εβδομάδα) αποκλειστικά και μόνο σε ένα θέμα.

Οι συμβουλές του έχουν να κάνουν με γενικές αρχές διαχείρισης του χρόνου που δείχνουν ωστόσο να έχουν πολύ ειδικά αποτελέσματα. Σταχυολογούμε κάποιες από αυτές:

• Εστιάστε απλά και μόνο για προσωπική εκγύμναση, μόνο σε βραχυπρόθεσμους στόχους (process goals) και φροντίστε ο χρόνος δράσης γι’ αυτούς να μην ξεπερνά τα 3 λεπτά. Η επιτυχημένη συγκέντρωση μικρών αποτελεσμάτων από σύντομους στόχους, είτε αυτό αφορά στο να φτιάξετε ένα καλό γεύμα, είτε να συγκεντρώσετε τις αποδείξεις για την εφορία, δρα θεαματικά στη μείωση του άγχους. Με μικρούς στόχους εντείνεται το αίσθημα αποτελεσματικότητας.

• Απεγκλωβιστείτε από την «εμμονή της ευτυχίας». Απλά μπείτε σε δράση. Η ευτυχία είναι μια κατάσταση που την διαπιστώνεις αργότερα… αφού έχει περάσει η πράξη. Είναι η ικανοποίηση μετά την πράξη, το αίσθημα του δικαίου ότι έχει καταβληθεί η απαιτούμενη προσπάθεια.
• Φροντίστε να απολαμβάνεται την πράξη και αυτή να σας απορροφά σε βάθος. Το Εγώ με όλα τα προβλήματα που κουβαλάει, οπισθοχωρεί όταν το ενδιαφέρον συγκεντρώνεται σε ένα έργο. Το άγχος αμβλύνεται στην απορρόφηση.
•  Αντικαταστήστε την «γνώση» με την «επιλογή». Το βάρος της γνώσης είναι συχνά ανασταλτικός παράγοντας. Η προαπαιτούμενη γνώση και ο φόβος ότι δεν πληρούμε τα δεδομένα της (σπουδές, εμπειρία, προϋπηρεσία σε ένα αντικείμενο) αναχαιτίζει τη δράση όταν η απλή επιλογή, ένα σκέτο «ναι» σε μια πρόκληση, μπορεί να ξετυλίξει το νήμα των καταστάσεων στο παρόν και το μέλλον.
• Συνειδητοποιήστε τι ακριβώς σημαίνει η λέξη «αποτυχία». Ο Chandler φέρνει ένα παράδειγμα: προσπαθώ να γράψω ένα ποίημα στην ιδιωτικότητα του δωματίου μου και δεν τα καταφέρνω. Έχω αποτύχει αλλά ποιος νοιάζεται; Από τη στιγμή που δεν μαθαίνει κανείς τίποτα για το κακό μου ποίημα, δεν υπάρχει κανένα αίσθημα αποτυχίας, αντιθέτως έχει μείνει και η μικρή ικανοποίηση της προσπάθειας και ο χρόνος που πέρασε δημιουργικά. Η αποτυχία σχετίζεται πάντοτε με την γνώμη των άλλων, με την παρουσίασή της στον κόσμο. Είναι ενδεικτικό ότι τα θύματα και οι πεσσιμιστές σιχαίνονται να τους διορθώνουν, να τους μιλάνε για τις αποτυχίες τους και συνήθως μισούν να τους μαθαίνουν οι άλλοι πράγματα ακριβώς γιατί η συνολική τους θέση είναι αμυντική.
• Ευνόητα λοιπόν, δοκιμάστε να ριψοκινδυνέψετε με την ταυτότητά σας. Οποιοσδήποτε αξιώνει ένα ευρύτερο μέλλον από αυτό που είναι το παρόν του υποχρεούται να ρισκάρει την ιδέα που έχει για το Εγώ του.

Steve Chandler, Time Warrior, ed. Maurice Bassett, Florida, 2011

Άρης Χανδρής

e-mail: arischandris@yahoo.com
#Quantumnaut